Morgunblaðið - 06.05.2016, Side 18

18 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. MAÍ 2016
FERÐASUMAR 2016
PÖNTUN AUGLÝSINGA:
Fyrir kl. 16, miðvikud. 23.maí.
NÁNARI UPPLÝSINGAR: Katrín Theódórsdóttir
kata@mbl.is | Sími: 569-1105
SÉRBLAÐ
–– Meira fyrir lesendur
27. maí gefurMorgunblaðið út glæsilegt sérblað um
Ferðasumarið 2016. Í blaðinu verður viðburðardagatal sem ferðalangar geta flett upp í á
ferðalögumum landið og séðhvað er umað vera á því svæði semverið er að ferðast um í.
Oftar en einu sinni
hefur sá sem þetta
ritar vakið athygli á
því hversu mikið fé
myndi sparast við
það að fækka þing-
mönnum um um það
bil tuttugu og sendi-
ráðum um svipaðan
fjölda. Sem betur fer
eru fleiri en ég sama
sinnis eins og t.d.
Björn Óli Kárason,
varaþingmaður Sjálfstæðisflokks-
ins, sem gat þess í einum pistli
sínum að stjórnmálaflokkar ættu
að fækka fulltrúum sínum á Al-
þingi án þess þó að nefna nokkra
sérstaka tölu. Hins vegar varðandi
fækkun sendiráða, þá veit ég að
Styrmir Gunnarsson, fyrrv. rit-
stjóri Morgunblaðsins telur að
sendiráð okkar séu alltof mörg
miðað við höfðatölu og ekki síst í
ljósi þess að tæknilega séð séu
samskipti þjóða milli núorðið miklu
fullkomnari og auðveldari en hér
áður fyrr, þökk sé tölvupóstsend-
ingum og reyndar líka snjallsím-
um.
Það orkar ekki tvímælis að utan-
ríkisþjónustan okkar er alltof
kostnaðarsöm. Hvað höfum við til
að mynda með níu sendiherra sem
eru búsettir hérlendis að gera? Og
hafa hvorki meira en minna en
750.000 í mánaðarlaun samkvæmt
upplýsingum frá kjararáði. Ég
gæti nafngreint þá alla en læt mér
aðeins nægja að nefna Júlíus Haf-
stein og Elínu Flygering. Væri
ekki rakið að byrja fækkun sendi-
ráða með því að láta þessar níu
„heimasætur“ í utanríkisráðuneyt-
inu fjúka? Liggur ekki í augum
uppi að upphafleg ráðning þeirra
hafi á sér ótvíræðan bitlingabrag?
Sjálfur utanríkisráðherrann,
Gunnar Bragi Sveinsson, mætti
líta sér nær og fækka ferðum sín-
um til útlanda sem í flestum til-
fellum eru óþarfar og bera sjaldn-
ast nokkurn árangur. Ekki ber á
öðru en hann líti býsna stórt á
sjálfan sig og blóðlangi til að vera
einn af stóru köllunum, þegar sú
augljósa staðreynd blasir við
hverjum hugsandi Íslendingi að
hann er barasta lítill kall frá fá-
mennri eyju lengst norður í Atl-
antshafi.
Eftir að hafa losað okkur við
„heimasæturnar“ þá væri næsta
skref að leggja niður 11-12 sendi-
ráð eftir ítarlega könnun.
Nú væri ekki úr vegi að víkja
nokkrum orðum að Bjarna Bene-
diktssyni, fjármálaráðherra og
einkum og sér í lagi að viðhorfum
hans til aldraða og ör-
yrkja sem hann vill
greinilega halda í
sömu fátækragildru og
vinstri stjórn Jóhönnu
Sigurðardóttur og
Steingríms Sigfússon-
ar. Það er segin saga
að ríkisstjórnir þessa
lands okkar hafa tamið
sér þann ljóta ósið að
gefa okkur stór loforð
fyrir kosningar, sem
aldrei nokkru sinni
stendur til að halda.
Fyrir alllöngu síðan lét maður
nokkur í ljós þá skoðun að hæstu
laun opinberra starfsmanna ættu
að vera þrefalt hærri en þau
lægstu. Ég dreg mjög í efa að
þessi æðsti embættismaður fjár-
mála landsins myndi nokkurn tím-
ann samsinna þessu. Bjarni Bene-
diktsson er í sannleika sagt „lítill
jafnaðarmaður“ eins og sagt er í
fornsögum okkar og auk þess sér-
lega fátækur í anda.
Förum nú út í aðra sálma. Það
er óhætt að fullyrða að grisjun al-
þingismanna yrði þrautin þyngri.
Er ekki Alþingi okkar best lýst
sem þrælþéttum frumskógi. Kæmi
ekki sterklega til greina að sam-
eina nokkur kjördæmi landsins og
ennfremur að fjarlægja alla ráð-
herrastólana úr þingsalnum. Eru
ekki allir ráðherrarnir best
geymdir á sínum rétta vinnustað
og þá væri áreiðanlega ekki þörf
fyrir alla þessa aðstoðarmenn né
sendiráð í ríkjum sem við höfum
sáralítil viðskipti við. Þeim mætti
fækka álíka mikið og „heimasæt-
unum“ ef ekki meira. En hvaða
þingmanni væri treystandi til að
hrinda þessum djörfu og róttæku
hugmyndum í framkvæmd. Að
mínu viti er það enginn annar en
Vilhjálmur Bjarnason.
Það er ekki ofmælt að hann sé
óvenju miklum gáfum gæddur auk
þess er hann í einu orði sagt heill
hafsjór af fróðleik. En stóra
spurningin er hvort hann er tilbúin
að styðja þessar tímamóta hug-
myndir mínar. Ef ekki, þá er öll
þjóðin í vondum málum sem verða
ekki leyst nema með samskonar
byltingu og Frakkar gerðu á sín-
um tíma á svo eftirminnilegan og
sögufrægan hátt.
Hugsið ykkur kæru lesendur, ef
þessar stórtæku fækkanir þing-
manna og sendiráða næðu fram að
ganga hvað mætti gera við allt það
fé sem myndi sparast við það. Það
mætti reisa nýjan Landspítala í
Fossvogi eða á Vífilsstöðum eins
og Sigurður Oddson verkfræð-
ingur hefur margoft bent á með
góðum og gildum rökum. Það tæki
áreiðanlega sinn tíma en í millitíð-
inni væri bráðnauðsynlegt að verja
einhverjum peningum í viðhald á
gamla spítalanum við Hringbraut.
Að lokum eitt atriði í viðbót. Þjóð-
veginn kringum allt landið þarf að
endurbæta og það með varanlegu
slitlagi.
p.s. Skeleggi pistlahöfundurinn,
Stefanía Jónasdóttir, sem býr á
Sauðárkróki telur að okkar örlitla
þjóðfélag ætti að láta sér nægja að
hafa aðeins 33 þingmenn og hefur
hún þar lög að mæla.
p.s.s Grein þessi var skrifuð fyr-
ir nýlegar breytingar á ríkisstjórn-
inni.
Enn nokkur orð um
fækkun þingmanna
og sendiráða
Eftir Halldór
Þorsteinsson
Halldór
Þorsteinsson
»Hvað höfum við til að
mynda með níu
sendiherra sem eru bú-
settir hérlendis að gera?
Höfundur er fv. skólastjóri
Málaskóla Halldórs.
Vegna mikillar sölu vantar okkur
fasteignir á höfuðborgarsvæðinu,
á söluskrá.
Ef þú ert í söluhugleiðingum,
endilega hafðu samband sem fyrst, í
síma 5334200 eða : arsalir@arsalir.is
Ef þú vilt selja, kaupa eða leigja fasteign,
hafðu samband í síma 533-4200
eða arsalir@arsalir.is
Ágæti fasteigna
eigandi !
Björgvin Björgvinsson,
löggiltur fasteignasali
Örugg og traust þjónusta í
fasteignaviðskiptum í áratugi.
Ásmundarsalur í
Reykjavík, sem
byggður var 1933–
34, er annað af
tveimur húsum sem
reist voru sér-
staklega fyrir ís-
lenska myndlist-
armenn á fyrri hluta
tuttugustu aldar; hitt
er Safn Einars Jóns-
sonar frá 1923. Bæði
húsin eru einstök að
því leyti að þau eiga sér óslitna
sögu tengda íslenskum sjónlistum
allar götur síðan, auk þess eru
þau bæði merkileg framlög til ís-
lenskrar byggingarlistar. Safn
Einars er höfundarverk þeirra
nafna Einars Erlendssonar og
myndhöggvarans, en Ásmundur
Sveinsson fékk einn helsta full-
trúa „fúnkís“-stílsins í bygging-
arlist, Sigurð Guðmundsson, til að
teikna fyrir sig heimili og vinnu-
stofu við Freyjugötu, þétt upp við
aðsetur starfsbróður síns. Bygg-
ing Sigurðar er sérstaklega gott
sýnishorn af stíl hans og kallast á
við önnur mannvirki sem hann
teiknaði á þessum árum til dæmis
húsið sem Vinnuveitendasam-
bandið átti lengi vel við Garða-
stræti svo og Gamla Garð við
Hringbraut.
Á holti í kverkinni
milli aðsetursstaða
þessara tveggja mjög
svo ólíku myndhöggv-
ara, þar sem nú er
barnaheimili, var
vettvangur einhverra
róttækustu breytinga
sem orðið hafa á ís-
lenskri myndlist síð-
astliðna hálfa öld,
þegar settar voru upp
útisýningarnar á ár-
unum 1966–72, en
þær voru beinn und-
anfari SÚM-sýning-
anna á Vatnsstíg.
Í rauninni er varla hægt að
fjalla um atburðarásina í íslenskri
myndlist og hönnun frá sjötta
áratugnum og til nútíðar án þess
að Ásmundarsalur komi þar ein-
hvers staðar við sögu. Eftir að
Ásmundur flutti í kúluhús sitt í
Laugardal varð vinnustofu hans
breytt í myndlistarskóla. Sá skóli
varð síðan eins konar útungunar-
stöð fyrir nýja kynslóð myndlist-
armanna undir handleiðslu eld-
huga á borð við Baldur Óskars-
son, Ragnar Kjartansson, Þorvald
Skúlason og Jón Gunnar Árnason.
Þar kynntust margir nemendur
fyrsta sinni nýjum straumum í
málara- og höggmyndalist.
En fleiri en myndlistarmenn
komu við sögu Ásmundarsalar.
Prentlistin átti þar einnig full-
trúa, því stofnendur Prentsmiðj-
unnar Odda fengu afdrep hjá Ás-
mundi á fyrsta starfsári hennar,
1943–44. Á áttunda áratugnum,
þegar forsendur fyrir rekstri
listaskóla höfðu breyst, var sal-
urinn seldur Arkitektafélagi Ís-
lands og lífeyrissjóði þess árið
1978. Þar hafði arkitektafélagið
skrifstofur sínar, ásamt með fé-
lagi húsgagna- og innanhúss-
arkitekta og félagi landslags-
arkitekta, allt til 1995, þegar
húsnæðisþarfir þessara félaga
gjörbreyttust.
Frá þeim tíma hefur Ásmund-
arsalur verið í eigu Alþýðu-
sambands Íslands. Haldnar hafa
verið reglulegar sýningar á lista-
verkaeign sambandsins, sem er
að stofni títtnefnd málverkagjöf
Ragnars í Smára. Auk þess hafa
verið haldnar í salnum nokkrar
markverðustu myndlistarsýningar
síðari ára. Hann er sömuleiðis
einstaklega vel staðsettur í borg-
arlandslaginu. Sýningarsalir í
húsinu eru bjartir og þénugir
flestri myndlist og þessir salir
eru þeir einu á höfuðborgarsvæð-
inu sem listamenn eiga kost á að
sækja um og nota á eigin for-
sendum.
Í ljósi langrar sögu og þeirra
menningarlegu skuldbindinga sem
Alþýðusambandið tókst á hendur
er það þáði gjöf Ragnars í Smára
forðum daga er furðulegt tillits-
leysi, ef ekki bíræfni, af svoköll-
uðu rekstrarfélagi ASÍ að ætla
sér að selja Ásmundarsal svo að
segja í skjóli nætur og skilyrð-
islaust – og án nokkurs samráðs
við þá aðila sem mest eiga undir
tilvist salarins, að ógleymdum
þeim sem komið hafa að fjár-
mögnun hans, sum sé ríki og bæ.
Það væri menningarslys ef Ás-
mundarsal yrði breytt í vist-
arverur „fjársterkra“ eða gisti-
stað. Sporin hræða.
Eftir Aðalstein
Ingólfsson
Aðalsteinn
Ingólfsson
» Það væri menning-
arslys ef Ásmund-
arsal yrði breytt í vist-
arverur „fjársterkra“
eða gististað.
Höfundur er listfræðingur.
Bregðumst ekki Ásmundi
Móttaka aðsendra greina
Morgunblaðið er vettvangur lifandi umræðu í landinu og birtir aðsendar grein-
ar alla útgáfudaga.
Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota
innsendikerfi blaðsins. Kerfið er auðvelt í notkun og tryggir öryggi í sam-
skiptum milli starfsfólks Morgunblaðsins og höfunda. Morgunblaðið birtir
ekki greinar sem einnig eru sendar á aðra miðla.
Að senda grein
Kerfið er aðgengilegt undir Morgunblaðslógóinu efst í hægra horni forsíðu
mbl.is. Þegar smellt er á lógóið birtist felligluggi þar sem liðurinn „Senda inn
grein“ er valinn.
Í fyrsta skipti sem innsendikerfið er notað þarf notandinn að nýskrá sig inn
í kerfið. Ítarlegar leiðbeiningar fylgja hverju þrepi í skráningarferlinu. Eftir að
viðkomandi hefur skráð sig sem notanda í kerfið er nóg að slá inn kennitölu
notanda og lykilorð til að opna svæðið. Hægt er að senda greinar allan sólar-
hringinn.
Nánari upplýsingar veitir starfsfólk Morgunblaðsins alla virka daga í síma
569-1100 frá kl. 8-18.