Morgunblaðið - Sunnudagur - 11.09.2016, Blaðsíða 20

J
ennie Cho Magiera,
upplýsingatæknistjóra fyrir al-
menningsskóla í Chicago í
Bandaríkjunum, hefur verið í
fararbroddi við að leiða kennslu
þar inn í stafræna veröld þar sem
tæknin er nýtt í þágu menntunar
barna og ungmenna.
Hún segir kennsluna í dag fyrst og
fremst snúast um breytt hugarfar en
spjaldtölvur, fartölvur, sýndarveru-
leikagleraugu og önnur tæki og tól
nútímans séu þar bestu verkfærin til
að gera kennsluna betri. Magiera er
stödd hér á landi en í gær flutti hún
erindi í Hörpu á Haustráðstefnu Adv-
ania um hvernig kennsla væri að
sækja inn á ný stafræn mið. Hún seg-
ir miklar breytingar í gangi og enn
frekari breytingar framundan í
menntakerfinu úti.
„Þetta eru misstór svæði sem við
upplýsingatæknistjórarnir sjáum um.
Núna er ég með 12 skóla á mínu
svæði og 5.000 nemendur en stjórnaði
síðast svæði sem innihélt 600 skóla og
500.000 nemendur. Áður en ég fór í
þetta starf var ég grunnskólakennari
og fór að taka iPada inn í kennsluna
mína smám saman og það varð ekki
aftur snúið að fara aftur í gömlu
kennsluaðferðirnir því þetta gjör-
breytti árangri og ánægju nemenda
og kennara,“ segir Magiera.
Hvað þýðir það að færa kennslu-
stofuna inn í stafrænan heim? Er það
að gefa hverju barni spjaldtölvu?
„Í Bandaríkjunum er umræðan
komin á annað stig og snýst ekki
lengur um tækin sem slík. Þau eru
bara verkfæri eins og blýantur og
blað var einu sinni, bara betri og í
takt við tímann.
Þetta snýst um hugarfars-
breytingu til náms og kennslu og
hvernig við getum sem best komið til
móts við nemendur með því að gefa
þeim góð verkfæri til að ná sem
bestum árangri. Gamaldags kennsla
skilar ekki nemendum út í samfélagið
tilbúnum til að takast á við þau störf
sem bíða þeirra núna og í framtíðinni.
Við kennum forritun en ekki
tengiskrift sem var hugsuð í þá daga
til að fólk gæti verið hraðskrifandi
einkaritarar. Í dag eru blöð vélrituð
og miklu mikilvægara að kunna
forritun. Fyrirtæki í dag þurfa allt
aðra eiginleika í fari starfsmanna en
fyrir bara nokkrum áratugum,“ segir
Magiera. Kennsla í dag miði fyrst og
fremst að því að rækta skapandi
hugsun nemenda, gagnrýna
hugsun og samskiptahæfni.
„Til að vera góður starfskraftur
fyrir 50 árum áttirðu fyrst og fremst
að geta fylgt fyrirmælum, læra
ákveðna rútínu, gera hana vel, og
vera stundvís. Þessir eiginleikar
munu ekki koma að miklu gagni á
þeim vinnumarkaði sem ungt fólk
fer út á – fyrirtæki eru ekki að leita
að þessu heldur að geta einmitt
fundið nýjar nálganir, frumlega
skapandi hugsun og frumkvæði. Í
framtíðinni verða börnin okkar vél-
mennaverkfræðingar og dróna-
flugmenn og við verðum að gefa
þeim kost á að geta gengið inn í
framtíðarstörf án þess halda aftur af
þeim því við teljum að okkar gamla
kerfi sé betra. Svarið við því að skila
ungu fólki út í gjörbreyttar að-
stæður, þar sem 65% starfa fram-
tíðar eru í raun ekki enn orðin til, er
að tæknivæða kennsluna.“
Magiera segir því að á endanum
snúist þetta alls ekki eins um iPad-
inn sem slíkan eða fartölvuna sem
slíka, það er eins og að vera að ræða
hvort blýantur sé gott verkfæri eða
ekki í stað þess að hugsa um efnið.
„Eru þau að búa til myndband í
skólanum? Þau læra að til þess þarf
þetta tæki, þau eru að skrifa ritgerð –
þá er það fartölva. Þetta er eðlileg
þróun en manni hættir við að vilja
hafa hlutina eins og maður þekkti þá
sjálfur og ólst upp við. Fullorðna fólk-
ið horfir til baka á hvernig skólaganga
þess var og þótt allt hafi þróast í
heiminum er eins og viljum stundum
ekki að eitthvað sem við þekkjum að-
eins í dag úr minningunni; skóla-
göngu, hafi þróast. En kennsla verður
líka að fá að fara í gegnum umbætur
og tæknibyltinguna eins og allt hitt.“
Halla mér ekki aftur
og fæ mér blund
Þegar Magiera tók spjaldtölvur
fyrst inn í bekkinn sinn var hún
kennari í 40 barna bekk og ein með
börnin allan daginn. Bekkir í al-
menningsskólum Bandaríkjanna eru
oft stórir og einn kennari sinnir
kennslu. Hana langaði að gera vel og
mæta þörfum barnanna en það var
mikil áskorun.
„Ég sá að iPadinn kom til greina
sem verkfæri í það. Ef einhver var í
vandræðum með stærðfræði gat ég
búið til myndband sem hjálpaði því
barni meðan nemandinn í næsta
sæti, sem var í erfiðleikum með móð-
urmálslærdóminn fékk annars konar
Snýst ekki
um tækin
heldur
hugarfarið
Nemendur sem sáu
margir skólann sem leiði-
gjarna skyldu hafa farið að
líta hann öðrum augum,“
segir Jennie Cho Magiera.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Skólinn er landið þar sem allt á að geta gerst segir
Jennie Cho Magiera, upplýsingatæknistjóri fyrir
almenningsskóla í Chicago í Bandaríkjunum.
Hún er stödd hér á landi til að deila reynslu sinni
af stafrænni væðingu kennslu þar í landi.
Júlía Margrét Alexandersdóttir julia@mbl.is
myndband. Áður hafði það verið að-
eins „ein ég“ sem kenndi þessum
bekk en þarna gat ég hér um bil klón-
að sjálfa mig með því að hvert barn
fékk iPad með efni sem hentaði þörf-
um þess. Þarna voru fjörutíu útgáfur
af mér fyrir framan hvert barn í
rauntíma. Það þýðir þó ekki að
kennslustofan hafi verið komin í staf-
rænt form og ég hafi bara getað hall-
að mér aftur í stólnum og fengið mér
blund. Meðan nemendurnir voru í
sinni einstaklingsmiðuðu vinnu í
iPadinum var ég eins og þjálfari sem
stýrði þeim – hvatti þau til að eiga
innihaldsríkar samræður sín á milli,
deila því hvað þau voru að uppgötva
með hvert öðru og búa svo til sitt eig-
ið efni út frá lærdómnum til að deila
með samnemendum. Þau deila því
efni sem þau búa til, jafnvel þvert yfir
lönd með öðrum nemendum. Nem-
endur mínir skrifuðu til dæmis bók
með jafnöldrum sínum í Suður-
Afríku, Kóreu og Ástralíu svo dæmi
sé nefnt. Þetta var ótrúlegt tækifæri
fyrir nemendur frá efnalitlum heim-
ilum í Chicago, heimilum sem voru
verst sett í borginni til að upplifa eitt-
hvað sem hefði aldrei annars gefist
tækifæri til. Og það gildir almennt
um kennslu sem fer fram á stafrænu
formi að þú ert að veita mjög mörg-
um nemendum tækifæri sem þau
gætu annars aldrei fengið; eins og að
sjá klettana á Íslandi eða fjöllin í Jap-
an. Það er það sem við kennarar upp-
lifum sem töfrum líkast.“
Magiera segir að ánægja kennara í
Bandaríkjunum sem hafa getað nýtt
sér stafræna tækni hafa aukist en
sjálf hafi hún upplifað að í stað þess
að finna ergelsi yfir því að geta ekki
mætt þörfum hvers og eins nemanda
í stórum bekk hafi hún í lok skólaárs
fundið gleði yfir því að allur heim-
urinn væri aðgengilegur fyrir nem-
endur hennar á augabragði.
„Það að hafa tölvur og spjaldtölvur
og stafræna tækni í kennslunni hefur
gert mann að ástríðufyllri kennara
því þetta er ekki slítandi fyrir mann
sem manneskju en skilar samt betri
árangri. Nemendur sem sáu margir
skólann sem leiðigjarna skyldu hafa
þá farið að líta hann öðrum augum.“
Krakkar brotist
út úr skelinni
Á því almenningsskólasvæði sem Ma-
giera stýrir upplýsingatæknimálum á
er einn iPad á hvert barn á yngri stig-
um grunnskóla og ein fartölva á hvert
barn á efri bekkjarstigum. Magiera
segir mikla breytingu hafa orðið á
þremur árum þar sem enginn kenn-
ari vilji kenna án tækjanna en fyrir
þremur árum hafi þeir ekki litið á
tækin sem neitt sérstaklega spenn-
andi viðbót.
„Hvað nemendur varðar erum við
að sjá óteljandi dæmi um nemendur
sem njóta sín miklu betur en áður. Í
stórum bekk eru mismunandi per-
sónuleikar. Það eru skrafhreifin börn,
feimin börn og nemendur sem eru
kannski ekki bestu útgáfurnar af
sjálfum sér og sýna af sér hegðun
sem lætur öðrum börnum líða illa. Í
bekkjarsamfélögum er niðurstaðan
alltaf sú að ákveðnar raddir heyrast
frekar en aðrar og flestir kennarar
vita að það er oft erfitt að fá alla til að
vera þátttakendur í kennslunni þar
sem sum börn fara í gegnum veturinn
án þess að helst segja orð. Þau vinna
sín verkefni en rétta ekki upp hönd-
ina og maður sér að þeim finnst næst-
um sársaukafullt að svara til baka séu
þau spurð.
Þegar við fengum tækin breytti
það þessu mynstri. Þessir nemendur
fundu aðrar leiðir til að blandast inn í
hópinn. Þau áttu kannski auðveldara
með að tjá sig með tölvuna sem smá
skjöld, fóru að spjalla í gegnum tölv-
urnar og það varð til þess að brjóta ís-
inn. Þessir krakkar áttu auðveldara
MENNTAMÁL
20 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11.9. 2016