Morgunblaðið - 28.10.2016, Page 32

degi: Lestur, reikn-
ingur, skrift og átt-
hagafræði. Njáll
kenndi okkur öll
þessi fög og stund-
um settist hann við
fótstigið orgel sem
var í kennslustof-
unni og lét okkur
syngja með. Með
árunum bættust
svo við fleiri grein-
ar.
Að halda athygli 30-35 barna
og aga á svo stórum hópi hefur
sjálfsagt ekki alltaf verið auðvelt.
Samt voru engin agavandamál í
bekknum og ekki munum við til
þess að Njáll hafi skammað okk-
ur eða gagnrýnt á nokkurn hátt.
Að vísu var eitt hornið í stofunni
kallað skammarkrókur en þar
voru aðallega geymdar lýsispill-
ur. Galdurinn var e.t.v. sá að
Njáll bar jafnmikla virðingu fyrir
okkur og við fyrir honum. Hann
var öðlingsmaður og alveg ein-
stakur kennari sem við vorum
ljónheppin að hafa öll 6 árin í
Breiðagerðisskóla. Þar fengum
við gott veganesti fyrir frekari
menntun og lífið almennt.
Á þessum árum voru skólarnir
talsvert frábrugðnir því sem nú
þekkist, enda óratími í það að
tölvur, internet og farsímar væru
daglegt brauð. Nemendur þurftu
að standa kyrrir í beinni röð,
fyrst til þess að vera hleypt inn í
skólann og svo aftur til að fá að
fara inn í kennslustofuna. Skipt
var í bekki eftir getu og frammi-
stöðu svo að flestir lögðu sig fram
við að fá góðar einkunnir. Annars
var hætta á að vera fluttur niður í
lakari bekk hjá öðrum kennara.
Heimaverkefnum þurfti iðulega
að skila og fengum við stjörnur í
vinnubækurnar hjá Njáli þegar
þeim var skilað vel unnum og
snyrtilegum. Að vísu var stjörnu-
stimpillinn geymdur í ólæstri
skúffu í kennaraborðinu svo að
einstaka stjörnur gætu hafa ver-
ið óverðskuldaðar.
Njáll var fæddur 28. október
1916 á Litla-Sandi á Hvalfjarð-
arströnd. Hann ólst upp í stórum
systkinahópi og flutti 5 ára með
fjölskyldu sinni að Miðgarði í
Kjós þar sem hann sleit barns-
skónum. Eftir að hafa lokið námi
frá Kennaraskólanum, sneri
hann aftur í sveitina sína og
starfaði þar sem kennari, yfir-
kennari og loks sem skólastjóri, í
meira en 20 ár. Um 1960 ákvað
hann að ráða sig til starfa við
Breiðagerðisskóla sem var full-
byggður um það leyti. Njáll var
náttúruunnandi og ákaflega vel
liðinn meðal samkennara sem
hann fór með í gönguferðir um
landið. Hann starfaði við skólann
fram til 1985 er hann fór að
kenna sér þess meins sem dró
hann til dauða 25. janúar 1987.
Við minnumst hans með þakklæti
og hlýhug á aldarafmælinu og
sendum eftirlifandi samstarfs-
fólki og ættingjum hans okkar
bestu kveðjur.
Minning Njáls Guðmundsson-
ar lifir.
Fyrir hönd F-bekksins í
Breiðagerðisskóla 1969-1975, ár-
gerð ’62,
Sigurður Hr. Sigurðsson
og Hallur Magnússon.
Það eru liðin 47 ár
frá því við settumst á
skólabekk í Breiða-
gerðisskóla árið
1969. Bekkurinn
okkar fékk einkenn-
isstafinn F og skóla-
stofan var númer 4.
Kennarinn var há-
vaxinn og grannur
karl, töluvert eldri
en foreldrar okkar
voru þá. Í dag erum
við á sama aldri og Njáll Guð-
mundsson þegar hann tók við
okkur 7 ára gömlum haustið 1969
og finnst það ekki ýkja hár aldur.
Breiðagerðisskóli var sneisa-
fullur af krökkum á þessum ár-
um, enda Fossvogshverfið að
byggjast upp og barnafjölskyld-
ur í flestum húsum. Í hverjum
bekk voru allt að 35 nemendur
sem þætti ófært í dag. Í fyrstu
var stundaskráin svipuð dag frá
Njáll Guðmunds-
son kennari
32
ALDARMINNING
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. OKTÓBER 2016
✝ GuðmundurHafsteinn
Kristjánsson bif-
reiðarstjóri fæddist
í Bolungarvík 19.
ágúst 1925. Hann
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Bergi í
Bolungarvík 14.
október 2016.
Foreldrar hans
voru Magnús Magn-
ússon frá Gjögri, f.
1883, d. 1941, og Dagbjört Guð-
rún Guðmundsdóttir frá Efsta-
dal í Ögurhreppi, f. 1886, d.
1962.
Guðmundur fór vikugamall í
fóstur til þeirra Kristjáns Sum-
arliðasonar, vélstjóra og versl-
unarmanns í Bolungarvík, f.
1900, d. 1987, og Soffíu Jóhann-
esdóttur húsfreyju, f. 1904, d.
1949. Bróðir Guðmundar var
Jóhanna Þórarinsdóttir, þau
eiga fimm börn og tíu barna-
börn. Meybarn óskírt, f. 1950, d.
1950. Soffía, f. 1950, d. 1951.
Soffía, f. 1953, hún á tvær dætur
og þrjú barnabörn, Kári, f. 1955,
sambýliskona hans var Ósk Jós-
epsdóttir, f. 1951, d. 2014, Krist-
ján Sumarliði, f. 1956, maki Erla
Ósk Sigurðardóttir, þau eiga
tvær dætur og sex barnabörn,
Sveinbjörn, f. 1958, maki Þórunn
Árnadóttir, Sveinbjörn á einn
son frá fyrra hjónabandi með
Önnu Björgu Valgeirsdóttur.
Sveinbjörn á þrjú barnabörn,
Kristín, f. 1959, maki Pétur
Viðar Júlíusson, þau eiga tvo
syni, Guðrún Dagbjört, f. 1963,
maki Jóhann Þór Ævarsson, þau
eiga þrjá syni og eitt barnabarn,
Guðmundur Hafsteinn, f. 1968,
maki Karen Elín Kristjánsdóttir,
þau eiga þrjú börn, Eysteinn
Magnús, f. 1971, maki Eygló
Guðmundsdóttir, þau eiga þrjú
börn.
Guðmundur Hafsteinn verður
jarðsunginn frá Hólskirkju í Bol-
ungarvík í dag, 28. október 2016,
og hefst athöfnin klukkan 14.
Theodór Haf-
steinn, f. 1936, d.
2000, maki, Ragn-
heiður Ósk Guð-
mundsdóttir, f.
1937, d. 2015. Al-
systkini Guð-
mundar voru Þor-
bergur Guð-
mundur, Albert
Tryggvi, Guð-
munda Margrét
Jóhanna, Vilmar,
og Laufey, þau eru öll látin.
Guðmundur giftist 22. nóv-
ember 1957 Jónínu Þuríði Svein-
björnsdóttur frá Uppsölum í
Seyðisfirði, f. 19. mars 1930.
Foreldrar hennar voru Svein-
björn Rögnvaldsson, f. 1886, d.
1975, og Kristín Hálfdánardótt-
ir, f. 1896, d. 1951. Börn Guð-
mundar og Jónínu eru Rögn-
valdur, f. 1949, maki Halldóra
Pabbi, ég sit hér og hugsa til
þín, svo heitt ég þess bið að þú
komir til mín. Þessar línur koma
upp í hugann meðan ég skrifa
þessi orð til þín. Þakklæti er mér
efst í huga að hafa fengið þig sem
pabba, oft sagði ég þér það og þú
brostir alltaf hálffeiminn yfir
þessari yfirlýsingu dóttur þinnar.
Þakklæti að hafa fengið að hafa
þig svona lengi hjá okkur, þakk-
læti að geta alltaf leitað til þín og
verið alltaf viss um að pabbi
reddaði öllum málum sem
brunnu á mér þá stundina. Hann
pabbi minn er sko töframaður,
segi ég gjarnan við börnin mín á
leikskólanum, hann getur ýlt með
nefinu, hreyft eyrun og svo dansa
ég við þau eins og þú dansaðir við
mig þar sem ég stóð á fótunum
þínum og hélt mér í þig. Seinna
dönsuðum við gömlu dansana á
böllunum og var manni sama þó
maður væri klaufskur því pabbi
stýrði manni vel. Pabbi var alltaf
mikið barn í hjartanu og gat
glaðst yfir litlu og er mér sérlega
minnisstætt þegar þið mamma
voruð hjá okkur á Ljósanótt og
þú varðst að kaupa þér góm með
blikkandi ljósi eins og unga fólkið
var með, þér fannst þetta svo
mikil snilld. Það þarf duglegt fólk
til að sjá fyrir stórum barnahópi
og voruð þið mamma samhent
þar ef lætin urðu mikil, kallaði
mamma gjarnan á þig til að róa
liðið og þú settir okkur á hné þér
til að ræða málin. Einnig var frá-
bært að fá að hringja í vigtina og
spyrja nær báturinn kæmi þegar
þú varst að fara að keyra upp úr
þeim. Það er ýmislegt sem ég
gæti rifjað upp en þú vildir ekki
mikið hrós og lof. En að lokum vil
ég segja við þig, yndislegi pabbi
minn, takk fyrir allt og allt ég
mun minnast þín með gleði, þú
varst sáttur að kveðja og er ég
óendanlega þakklát fyrir að hafa
verið hjá þér og haldið í höndina
þína þegar þú kvaddir þessa jarð-
vist. Og ég veit að þegar sá tími
kemur hjá mömmu muntu stöðva
græna vörubílinn og bjóða döm-
unni far eins og þú gerðir forðum
daga við ástina þína.
Elska þig alltaf, pabbi minn.
Þín dóttir,
Kristín (Stína).
Elsku pabbi minn, hlýja og
þakklæti er það sem kemur í hug-
ann þegar ég hugsa til þín. Að
vera ekki hjá þér þegar þú
kvaddir þetta líf var erfitt en ég
veit að þú varst tilbúinn að kveðja
þessa jarðvist. Þú vissir líka
hversu kær þú varst mér. Ég
skrifaði fyrir þig minningarorð á
afmælisdaginn þinn 19. ágúst og
las þau fyrir þig. Þú glottir út í
annað og hugsaðir pottþétt: hún
Gunna mín er svoddan bullukolla.
En þú varst glaður með þetta
uppátæki mitt, þannig að smá
brot úr þeim fær að fljóta með
hér.
Pabbi var mikill gæðamaður
og alltaf til staðar. Hann vann
myrkranna á milli til að geta séð
fyrir okkur, þessum stóra barna-
hópi sem hann átti. Það er því
hægt að segja að hann hafi sett
fjölskylduna 1., 2. og 3. sæti.
Pabbi var einstakur maður og
góð fyrirmynd. Það eru forrétt-
indi að fá að læra af slíkum
manni, gildi sem fylgja manni út
lífið. Hann kenndi mér að öfunda
ekki, heldur samgleðjast.
Þú varst mikill sælkeri og þeg-
ar ég fór til útlanda fékk ég
hringingar frá þér um að kaupa
gotterí í Fríhöfninni eins og
„klipp-klapp“ (kit-kat) því það
væri svo gott fyrir „kontrólið“.
Við höfum líka oft rifjað það upp
þegar þú varst í uppskipun og
þurftir að vita „nær“ báturinn
væri í landi og baðst okkur að
hringja niður í vigtarskúr til að
athuga það. Við flissuðum yfir því
og héldum að enginn myndi skilja
svona mál, en þar vissu menn upp
á hár hvað við vorum að meina.
Pabbi vann ýmis störf í gegn-
um ævina, eitt af þeim var öku-
kennsla. Mér þótti mjög vænt um
að heyra fyrrverandi nemanda
hans segja að pabbi hefði verið
besti kennari sem hann hafði
haft, þolinmæðin endalaus og ró-
legt fas, sem var hluti af hans
mörgum kostum. (Svoleiðis voru
viðbrögðin hans meira að segja
þegar ég keyrði óvart bílinn hans
út í sjó sem krakki, en það er önn-
ur saga.)
Pabbi fylgdist vel með okkur
þegar við ferðuðumst og alltaf
þurftum við að hringja í hann
með uppfærslur. Alltaf á Hólma-
vík og aftur á leiðarenda. Ef mað-
ur var lengi á leiðinni, þá hringdi
síminn, því miðað við tímann sem
liðinn var þá átti maður að vera
kominn! Já hann var með putt-
ann á púlsinum og passaði upp á
ungana sína.
Flugrútuna keyrði hann líka
um árabil og við kölluðum hann
oft flugturninn. Hann vissi upp á
hár hvort það yrði flogið og hve-
nær best væri að koma heim.
Það eru margir sem eiga góðar
minningar um hvað þú varst
hjálpsamur og tryggur.
Honum pabba var líka margt
til lista lagt. Hann spilaði nefni-
lega á píanó eftir eyranu og
skellti sér í Tónlistarskólann sjö-
tugur! Þegar hann hélt upp á það
stórafmæli, þá flaug vél frá flug-
félaginu yfir víkina okkar, honum
til heiðurs. Mér finnst það eitt
sýna hversu mikils þeir mátu
vinnuframlagið þitt. Þetta muna
margir enn, bæði fólk úr veisl-
unni og aðrir sem voru í vélinni.
Þær eru margar minningarnar
sem spanna svona langt æviskeið,
en ég geymi þær í hjarta mér.
Takk fyrir allt elsku pabbi
Þín dóttir,
Guðrún (Gunna
Gumma Hafsa).
Með tár á hvarmi og sorg í
hjarta en jafnframt með svo
miklu þakklæti kveð ég afa minn í
hinsta sinn. Það er gott að geta
yljað sér við góðar minningar og
á ég þær margar því afi var ynd-
islegur maður og ég mikil afa-
stelpa. Ég var þeirrar gæfu að-
njótandi að við mæðgurnar
bjuggum lengi hjá afa og ömmu.
Þar var gott að vera, enda mikið
líf og fjör á stóru heimili. Við
systurnar litum á afa sem pabba
okkar og við vorum litlu stelpurn-
ar hans. Amma var heimavinn-
andi og afi var rútubílstjóri, hann
fór oft snemma á morgnana og
kom alltaf heim í hádegismat,
hlustaði á fréttirnar og las blöðin.
Eftir skóla fékk ég oft að fara
með honum í rútunni á flugvöll-
inn og hjálpa honum með pakk-
ana sem komu með fluginu þann
daginn.
Afi hafði gaman af tónlist og
mér þótti gaman þegar hann
sagði frá því þegar hann og Teddi
litli bróðir hans spiluðu á orgelið
hjá langafa, þá sat afi undir
Tedda og pumpaði fótstigið með-
an Teddi sló nóturnar. Afi hafði
gott tóneyra og spilaði gjarnan
lög eftir eyranu. Hann lét svo
gamlan draum rætast þegar
hann var sjötugur, þá fékk hann
hljómborð í afmælisgjöf og fór að
læra á píanó.
Afi fylgdist vel með fjölskyld-
unni og bar hag hennar fyrir
brjósti, vildi okkur allt það besta
og var stoltur af sínu fólki. Hann
gaf okkur góð ráð og gott vega-
nesti út í lífið.
Elsku afi minn, ég veit að þú
ert hvíldinni feginn eftir langa og
góða ævi, minningar um þig
geymi ég í hjarta mínu. Takk fyr-
ir allar góðu stundirnar sem við
áttum saman.
þín dótturdóttir,
Aðalheiður Ína.
Guðmundur Haf-
steinn Kristjánsson
Fyrir tuttugu ár-
um gekk ég örlítið
stressuð en aðallega
spennt upp tröpp-
urnar í Víðihlíðinni
með geisladisk í höndunum og
nokkur dansspor í höfðinu á leið á
fund. Ég ætlaði að taka þátt í
danskeppni fyrir hönd skólans
míns en þar sem ég hafði áður al-
gjörlega frosið og klúðrað dansi í
annarri álíka keppni ákvað ég að
leita til fagmanns við undirbún-
ing í þetta skiptið. Þessi fagmað-
ur var Guðrún Pálsdóttir dans-
kennari sem tók hlýlega á móti
mér á fallegu heimili sínu og við
fórum saman yfir málin.
Næstu vikur samdi og æfði
Guðrún frænka með mér dans-
rútínuna í stofunni sinni, stór-
glæsilegri stofu vel á minnst. Ég
hafði oft áður samið og æft dansa
ein og með vinkonum en þarna
lærði ég hvernig átti að gera
þetta almennilega. Allur dansinn
var skrifaður niður, skref fyrir
skref, hverju spori var gefið nafn
og ákveðinn fjöldi takta og svo
var hann æfður brot fyrir brot
þangað til hann gekk smurt. Ég
hafði miklar áhyggjur af því að ég
myndi frjósa aftur á dansgólfinu
en hún sagði að við myndum æfa
rútínuna það vel að undirmeðvit-
undin tæki við ef stressið setti
mig út af laginu. Sem við og gerð-
um.
Ég vann auðvitað þessa dans-
Guðrún Pálsdóttir
✝ Guðrún Páls-dóttir fæddist
28. október 1942.
Hún lést 16. októ-
ber 2016.
Útförin fór fram
24. október 2016.
keppni og steig ekki
eitt feilspor þótt
hugurinn hafi aftur
orðið alveg blankur
þegar út á mitt
dansgólf var komið.
Alveg eins og Guð-
rún frænka sagði þá
mundi líkaminn
þaulæfða rútínuna
og byrjunin gekk
hnökralaust fyrir
sig, við það tvíefldist
sjálfstraustið og ég gjörsamlega
negldi restina. Þessar vikur í
undirbúningi og sjálf keppnin var
einstaklega skemmtilegt og lær-
dómsríkt ferðalag út fyrir
þægindarammann og þó að ég
hafi aldrei tekið þátt í danskeppni
aftur þá nýt ég þess enn að dansa
við hvert tækifæri sem býðst.
Full sjálfstrausts, þökk sé ein-
stakri konu sem var magnaður
kennari.
Í dag, 28. október, hefði Guð-
rún átt afmæli og ég vil nota
tækifærið og þakka henni fyrir
allt saman. Fyrir samfylgdina í
gegnum lífið. Fyrir vinsemdina,
hugulsemina, stuðninginn og
hvatninguna. Og fyrir öll góðu
ráðin sem hún gaf mér, bæði um-
beðin sem og óumbeðin, sem
munu fylgja mér áfram.
Ég var ekki tilbúin að kveðja
hana svona snemma og sakna
hennar afskaplega mikið. En í
dag, á afmælisdeginum hennar,
ætla ég að hætta að gráta. Í stað-
inn ætla ég að hafa mig sérstak-
lega vel til, rétta almennilega úr
mér, bera höfuðið hátt og vera
gordjöss í allan dag og eiga heim-
inn – alveg eins og Guðrún
frænka mín.
Belinda Ýr Albertsdóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar eiginkonu
minnar, móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
GUÐRÚNAR M. HAFSTEINSDÓTTUR,
Granaskjóli 6.
.
Jóhannes Kr. Jónsson,
Bára Jóhannesd. Guðrúnard., Guðmann S. Magnússon,
Guðjón Jóhannesson, Guðmunda Ásgeirsdóttir,
Albert Jóhannesson, Jóhanna Tryggvadóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir
og tengdafaðir, afi, langafi og bróðir,
ÞORKELL BERGSSON,
lést föstudaginn 21. október.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
mánudaginn 31. október klukkan 13.
.
Ásta Aðalheiður Ingólfsdóttir,
Bergur Þorkelsson, Sigríður Ósk Halldórsdóttir,
Þórey Þorkelsdóttir, Anton Lundberg,
Kristi Jo Jóhannsdóttir,
Nancy Lyn Jóhannsdóttir,
Laufey Anna Guðmundsdóttir,
Birna Bergsdóttir, Björgvin Bergsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
ÍVARS H. FRIÐÞJÓFSSONAR,
Klapparhlíð 5, Mosfellsbæ.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Landspítalans við Hringbraut fyrir góða
umönnun.
.
Guðlaug Helgadóttir,
Lilja Ívarsdóttir,
Lóa Mjöll og María Sól Kristjánsdætur,
Inga Ívarsdóttir og Björn Jóhannsson,
Ívar Örn, Snorri, Finnur og Björn Ingi Björnssynir.