Skagfirðingabók - 01.01.2005, Side 10

SKAGFIRÐINGABÓK
Hvað sem þessum viðbrögðum leið mátti öllum skynbærum
mönnum vera það fullljóst að hinn ungi höfundur verðlauna-
sögu Samvinnunnar kunni vel að skrifa:
Það var löngu hætt að glampa á ljáinn úti í teignum, og
það var dimmblá á honum eggin í myrkrinu. Stórt blástarar-
blað með ljósum stöngli var límt við ljáinn, bakkamegin.
Og andvarinn ofan úr Dögunarskarði fór svalandi um af-
skorinn stöngulinn sem hékk niður af egginni. Og andvar-
inn óx, og að síðustu losnaði blaðið af ljánum og fauk nið-
ur í vota slægjuna.
Ritstjórn Skagfirðingabókar hefur beðið mig að skrifa hér í rit-
ið grein um Indriða G. Þorsteinsson rithöfund. Má það kallast
langt seilst að leita til manns úr annarri sýslu um slíkt verk. Ég
hef þó ekki viljað skorast undan, einkum vegna þess að ég
hef löngum metið Indriða flestum sagnaskáldum okkar meira.
Persónuleg kynni okkar voru næsta lítil. En Indriði setti ekki
ljós sitt undir mæliker um dagana. Eftir hann liggja ýmis skrif
um menn sem honum voru hugstæðir og einnig eru til við
hann allmörg viðtöl í blöðum og bókum þar sem hann ræðir
um uppruna sinn, æviferil og ritverk. Af öllu þessu má búa sér
til allgóða mynd. Indriða verður fyrst og fremst minnst fyrir
sögur sínar. Það sem hér er saman dregið um uppruna hans og
æviferil á ekki síst að þjóna því að varpa ljósi á þær og önnur
ritverk hans, ástæður þess að þau urðu slík sem raun ber vitni
og þær viðtökur sem þau fengu, stöðu hans sem rithöfundar í
íslenskum bókmenntum tuttugustu aldar. En mestan starfsferil
Indriða var blaðamennska og ritstjórn aðalstarf hans. Þar mark-
aði hann einnig djúp spor og kom víðar við sögu svo að um
munaði.
8