Skagfirðingabók - 01.01.2005, Side 22

SKAGFIRÐINGABÓK
ureyringur, var vorið þegar umheimurinn hélt innreið sína á
íslandi með nærgengari og áþreifanlegri hætti en nokkru sinni
fyrr. Það gerðist þann morgun í maí þegar breski herinn steig á
land. Og stríðið barst líka til Akureyrar. Frá því átti Indriði
eftir að segja í skáldsögunni Norðan viðstríð.
Indriði sagði svo frá að hann hafi verið talinn nokkuð villtur
unglingur á Akureyri. Þegar Sjötíu og níu af stöðinni kom út
sagði hann í viðtali að vinir hans frá þessum árum hefðu viljað
að „bandíttinn úr Norðurgötunni" skrifaði góða bók. Ritdómi
um bókina lauk Bjarni Benediktsson frá Hofteigi með þeim
orðum að það hefði raunar téður „bandítt“ gert. Þetta kann að
hafa verið með nokkrum ýkjum, en orðhvatur mun Indriði
snemma hafa verið, að eigin sögn, og svarað ótæpilega fyrir sig
ef á þurfti að halda. Itarlegasti vitnisburður frá honum sjálfum
um unglingsárin á Akureyri í lífí hans og fjölskyldunnar er í
bók Matthíasar Viðars Sæmundssonar, Strið ogsöngur. Þar segir:
Við vorum fátæk á Oddeyrinni. Faðir minn var daglauna-
maður og fékkst aðallega við skipasmíðar en framan af var
litla vinnu að fá og þröng í búi. Eilítið atvik sýnir aðbúnað-
inn á þessum árum. Jafnaldri minn einn vildi slást og flaug
á mig. Ég átti bágt með að taka á móti því hendur hans
voru þaktar grænleitum kuldapollum sem rifnuðu, kvöl
hans var mikil og um ieið reiði. Hann hætti ekki fyrr en ég
hafði hann undir. Fólk reyndi þó að gleðja hvert annað á
Oddeyrinni með ýmsu móti. Fengi einhver bíl lánaðan
bauð hann öðrum með í bíltúr. Mér er það minnisstætt að
menn fóru heldur úr vegi til að gera föður mínum greiða.
Einu undi hann þó afar illa. Færi hann í mjólkurbúð fékk
hann ekki afgreiðslu fyrr en allir aðrir voru farnir út.
(Matthías Viðar Sæmundsson, 46)
Indriði var vetrarpart við nám í Gagnfræðaskólanum. Haustið
1941 settist hann svo í fyrsta bekk Menntaskólans á Akureyri.
Ymislegt varð til að glepja hann við námið, undirbúningur var
20