Skagfirðingabók - 01.01.2005, Qupperneq 136

SKAGFIRÐINGABÓK
hvorttveggja væri. Egill var rammskyggn en lét jafnan lítið á
bera, en merkast þótti mér hvað hann var fjarsýnn og sá oft
óorðna hluti og ókomin atvik og atburði er seinna gerðust ná-
kvæmlega eins og hann hafði lýst þeim sem sjónarvottur.
Þannig sá hann bíl bruna eftir vegi fram undir Skagafjarðar-
dölum mörgum árum áður en nokkur bíll var til á Norður-
landi og áður en hann nokkurntíma hafði séð bíl. Hann var þá
á ferð með merkum bónda í Lýtingsstaðahreppi og sag[ð]i
honum samstundis frá sýninni og var mjög undrandi á því
hvað gæti hreyft vagninn þar sem engir hestar gengu fyrir hon-
um. Einnig sá hann veikan mann í vagninum og þekkti hver
hann var og sagði að hann væri bráðfeigur því allt í kringum
hann vær[i] í bleikum lit. Mörgum árum seinna var þessi mað-
ur fluttur á bíl þessa sömu leið til Sauðárkróks og var þá ban-
vænn og kominn að dauða.
Eina fjarsýnissögu um Egil get ég sagt nákvæmlega, vegna
þess að hana sagði mér kona sem var með honum er hann sá
sýnina og lýsti henni jafnframt og hann sá hana. Konan er
gagnmerk og á allan hátt heiðarleg og sannorð. Hún er enn á
lífi og heitir Helga Helgadóttir, seinna húsfreyja á Skíðastöð-
um í Tungusveit. Bar henni og Agli að öllu saman er ég seinna
talaði um sýnina við hann. Kemur nú sagan:
Þegar síra Sigfus Jónsson á Mælifelli hætti prestskap og fluttist
til Sauðárkróks hóf sonur hans, Steindór, að búa í Hamars-
gerði, sem er næsti bær við Mælifell. Á slætti um sumarið fór
Steindór til Sauðárkróks, var eitthvað lasinn af kvefi og fékk
Egil til að binda fyrir sig nokkuð af þurru heyi sem hann átti
uppsett í mýrinni fyrir neðan túnið í Hamarsgerði. Egill var þá
hjá síra Tryggva Kvaran sem orðinn var prestur á Mælifelli. Nú
sem Egill er að binda bagga þarna í mýrinni og Helga Helga-
dóttir að halda við reipin, stansar hann og eins og stirðnar upp
og er náfölur í andliti og starir í norðaustur. En neðan við
mýrina rís holt sem heitir Reiðholt, en austan og norðan við
134