Skagfirðingabók - 01.01.2005, Side 190

SKAGFIRÐINGABÓK
innilega að hann hefði aldrei flækst úr koti sínu. Því illa hafði
gengið með vinnu og eigurnar því mikið minnkað.
En líkt þessu fer því miður fyrir mörgum sem til Reykjavík-
ur flytja. Þeir eiga, fjöldinn, ekkert víst þegar þangað kemur.
Þeir sem fyrir eru, eru margir um hvað eina, og þessir nýju
borgarar verða svo oft útundan með vinnuna. Vilja því eign-
irnar oft ganga til þurrðar á skömmum tíma.
Nú er feikna mannvirki í smíðum niðri við höfnina í
Reykjavík. Er það nefnt kolakrani. Er það félagið Kol og salt
sem á það. Nú leit það út sem feikna uppsláttur nær 20 metr-
um á hæð og feikilangur. En ekki get ég sagt um hvernig hann
lítur út þegar hann verður búinn. En það sem gera á með
hann er þetta. Hann á að taka kol af bryggjunni og setja þau í
kolageyma á skipum. Eins á hann að moka kolum úr kolaskip-
um upp á bryggjuna. A hann að vera afskaplega mikilvirkur,
og spara tíma fyrir skipin sem þurfa að fá fljóta afgreiðslu eins
og t.d. togarar.
Rétt áður en ég fór úr Reykjavík heyrði ég að talsvert mikil
vínsmyglun hefði komist þar upp. Voru fimm sem uppvísir
urðu. Á kafflhúsum heyrði ég mest látið af drykkjuskap á Fjall-
konunni. Þaðan hafði um tíma í sumar verið þrennt í tugthús-
inu í einu, en slíkt kvað ekki vera nýtt á bænum þeim þó
heimilsfólk fari í steininn. Margt þótti mér af fólkinu á kaffi-
húsunum þegar fór að líða á daginn, enda er allt gert til að
laða fólk að þeim. Á mörgum þeirra er mjög góður hljóðfæra-
sláttur. Á Hótel Rosenberg voru samstemmd þrjú hljóðfæri.
Voru það tvö strengjahljóðfæri og pianó. Var það Ungverji sem
spilaði þar á fiðlu og þótti það snilldarlega gert. Og víst var
um það að hægt var að gleyma tímanum þar undir hljóð-
færaslættinum yfir rjúkandi kaffibollum.
Mikið finnst mönnum, sem ókunnugir eru, af bílunum í
Reykjavík. Ég taldi einu sinni á torgi hjá Hótel Heklu 18 bíla í
hóp. Bíða þeir þar effir farþegunum og flutningi.24 Mikið hafði
24 Sama ár og Gísli var í ferð sinni, kom fyrsti bíllinn í Skagafjörð.
188