Skagfirðingabók - 01.01.2005, Page 192

SKAGFIRÐINGABÓK
hafði hann orðið. Sá maður var hvorki ræðumannslegur á að
líta né heyra. Minnti hann mig mjög á góðkunningja okkar frá
í fyrra, Hjálmar tudda.25 Hafði hann kollhúfu á höfði sem náði
ofan fyrir eyru, var í svartri úlpu síðri og bundið band utanum
í mittið. Mér datt fyrst í hug hvort Hjálmar væri kominn
þarna, en sá þegar ég gáði betur að þessi náungi var grennri en
Hjálmar sá var sem ég kynntist í fyrra. Spurði ég förunauta
mína að hvaða fyrirbrigði af manni þetta væri. Sögðu þeir að
þetta væri Óli Maggadon. Ætti hann heima á Litla-Kleppi þar
í bænum. Er hann ekki meir en svo ,normal‘ en þó ei svo vit-
laus að hann sé Klepptækur. Þykir strákum í Reykjavík ekki
ónýtt að hópast í kringum Óla og láta hann flytja ræður, því
nóg er viskan hjá karli. Ekki heyrði ég um hvað Maggadon var
þá að predika en mikið þótti strákum í það varið því oft hróp-
uðu þeir „heyr“. Þegar okkur félaga bar aftur að þar sem þeir
kumpánar voru, var ræðunni lokið og hersingin lögð á stað
með Maggadon í broddi fylkingar. Við löbbuðum svo á eftir
hópnum. Tókum við þá eftir að strákarnir voru eitthvað að
semja við Maggadon, en hann virtist ekki vilja slá til. Tóku
þeir þá upp peninga og var þá björninn unninn. Tók Magga-
don þá á rás yfir strætið. Skildum við ekkert í hvern skollann
hann ætti að gera en sjáanlega var hann sendur, og virtist
strákunum vel skemmt. Brátt sáum við þó hvert ferðinni
mundi heitið, því nú hægði Maggadon á sér. Var hann þá rétt
búinn að ná fínustu dömu. Var hún ein síns liðs og héldum
við að Maggadon ætlaði nú að bjóða henni arminn. En það er
af Maggadon að segja að hann kemur með hægð aftan að
frökeninni, teygir sig fram með kinn hennar og jarmar hástöf-
um. Stúlkan rak upp skaðræðishljóð þegar hún heyrði jarmið,
og minnkaði hræðslan víst ekki þegar hún leit um öxl og sá
hve sjálegur maðurinn var. Tók hún því á sprett og þykir það
25 Hjálmar þessi var sögupersóna í bók Jóns Thoroddsens: Maður og kona. Má
ætla að Maður og kona hafi verið á leiksviði í Skagafirði árinu áður.
190