Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1968, Síða 4

Nóttin
var
su
Nóttin var sú ágæt ein,
í allri veröld ljósið skein,
það er nú heimsins þrautar mein
að þekkja hann ei sem bæri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri.
í Betlehem var það barnið fætt,
sem bezt hefur andar sárin grætt,
svo hafa englar um það rætt
sem endurlausnarinn væri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri.
Fjármenn hrepptu fögnuð þann,
þeir fundu bæði guð og mann,
í lágan stall var lagður hann,
þó lausnarinn heimsins væri.
með vísnasöng ég vögguna þína hræri.
Lofið og dýrð á himnum hátt
honum með englum syngjum þrátt,
friður á jörðu og fengin sátt,
fagni því menn sem bæri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri.
Þér gjöri’ ég ei rúm með grjót né tré,
gjarnan læt ég hitt í té,
vil ég mitt hjarta vaggan sé,
vertu nú hér, minn kæri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri.
Umbúð verður engin hér,
önnur en sú þú færðir mér,
hreina trúna að höfði þér
fyrir hægan koddan færi.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri.
Á þig breiðist elskan sæt,
af öllum huga’ ég syndir græt
fyrir iðran verður hún mjúk og mæt,
miður en þér þó bæri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri.
Einar SigurSsson.
80 TÍMARIT HJÚKRUNARFÉI.AGS ÍSLANDS