Norðurslóð - 25.03.1986, Page 1

10. árgangur
Þriðjudagur 25. mars 1986
3. tölublað
Svarfdælsk byggð & bær
Jói hjá Leikfélaginu
Ótrúlega góð sýning
L eikfélag Dalvíkur: Jói
I eikstjóri: Margrét Óskarsdóttir
I eikmynd: Margrét Óskarsdóttir
Persónur og leikendur:
Dóri........Arni Björnsson
I óa . . . Helga Matthíasdóttir
Jói.........Albert Ágústsson
Pabbi .... Sigmar Sævaldsson
Bjarni . Sigurbjörn Hjörleifsson
Maggý .... Fjóla Magnúsdóttir
Superman . . . Óskar Öskarsson
Eftirvænting í bland við kvíða
fylgir því oft að fara á sýningu
hjá Ieikfélagi Dalvíkur, sér-
staklega á frumsýningu. Mér er
ekki grunlaust um að kvíðinn
hafi verið eftirvæntingunni yfir-
sterkari hjá undirrituðum föstu-
daginn 6. mars þegar leikfélagið
frumsýndi Jóa eftir Kjartan
Ragnarsson. Verkefnið sem fél-
agið hafði valið var krefjandi og
erfitt. Fólkið sem þarna var að
fara að leika var flest að koma
fram í fyrsta sinn. Til Margrétar
Óskarsdóttur þekkti ég ekkert
sem leikstjóra svo hún var
reyndar líka spurningarmerki.
Á hinn bóginn hefur dirfska í
verkefnavali hjá leikfélaginu
lánast því vel. Auk þess er leik-
stjórinn vön að vinna með
áhugafélögum og fólki með
mismunandi grunn í leiklistinni.
Allt gekk líka vel.
Kjartan Ragnarsson hefur
samið mörg góð verk. Jóa samdi
Kjartan í tilefni árs fatlaðra, og
er viðfangsefnið aðstaða fatl-
aðra og erfiðleikar sem eru í
nútímaþjóðfélagi að mæta sér-
hverri röskun, sem verður á
högum þessa fólks. Andleg
fötlun Jóa er ekki. meiri en svo,
að hér áður fyrr hefði hann verið
talinn smá skrýtinn en komist
Helga Matthíasdóttir og Arni Björnsson í hlutverkum sínum.
Jói (Albert Ágústsson) og Dóri (Árni Björnsson).
samt af í vernduðu umhverfi
stórfjölskyldunnar. Jói var ekki
aðalpersónan í leikritum þess
tíma heldur aukahlutverk og þá
gjarnan til að kitla hlátur-
taugarnar.
Þrátt fyrir smellinn texta
höfundar stundum er áhorf-
endum ekki hlátur fyrst og
fremst í huga eftir sýninguna.
Eins og gott leikhúsverk á að
gera vekur Jói margar spurning-
ar í huga okkar um gerð og eðli
þess þjóðfélags sem hér hefur
byggst upp. Spurningin: á ég að
gæta bróður míns er stefið í
þessu verki. Þessi spurning var
sett fram fyrir langa löngu, og
hefur ætíð þótt tímabær. Hún
þótti það á ári fatlaðra 1981 og
ég hugsa enn frekar í dag þó
ekkí séu liðin nema fimm ár.
Þótt lang flestir leikendurnir
væru þarna að stíga sín fyrstu
spor á sviði var ótrúlega góður
heildarsvipur á leiksýningunni.
Greinilegt er að Margrét hefur
náð góðum tökum á hópnum
unnið mjög gott starf. Það er
ekki sanngjart að fara að fjalla
um frammistöðu einstakra
leikara, því í sjálfu sér má
alltaf benda á hluti sem betur
mega fara í þessum efnum. Ég
stilli mig þó ekki um að taka tvö
þeirra út úr.
Albert Ágústsson skilar hlut-
verki sínu Jóa alveg sérstaklega
vel. Albert hefur ekki komið
fyrr á svið og frammistaða hans
þess vegna hreint ótrúlega góð.
Greinilegt er að hann hefur lagt
mikla rækt við verkefnið og
hefur hæfileika til að bera.
I eiksigur er stundum sagt þegar
fólk stendur sig vel og má
gjarrian nota það orð til að lýsa
frammistöðu Alberts. Við
skulum vona að Albert eigi eftir
að koma mikið við sögu leik-
félagsins í framtíðinni.
Helga Matthíasdóttir fer með
hlutverk I óu systur Jóa. Helga
stendur sig líka mjög vel. Hún
hefur ekki leikið áður og má
stundum sjá það á leik hennar,
en oft átti hún hreint afbragðs
spretti. Vonandi eigum við eftir
að sjá Helgu oftar á senunni.
Reyndar er það svo að öll eiga
þau erindi aftur á senuna sem
þarna voru. Um leið og ég óska
leikfélaginu og aðstandendum
sýningarinnar til hamingju með
árangurinn vil ég hvetja fólk til
að sjá sýninguna ' og styðja í
verki þá alltof fáu sem fást til
að sinna félagsmálum hér í bæ.
J.A.
Velgengni hjá Sæplasti
Bygging fyrirhuguð
Sæplastkar með saltflski.
Fréttasnápur blaðsins labbaði
sér í gegnum vinnusal Sæplasts
h.f. á dögunum og bankaði upp
á skrifstofuhurðina. Kom inn,
sagði drungaleg rödd forstjór-
ans, Péturs Reimarssonar. Hann
sat við skrifborðið og grúfði sig
niður í pappíra.
Það kom í Ijós, að hann var
ekki að hræra í skuldasúpu
fyrirtækisins eða neitt þess-
.háttar. Nei, ekki aldeilis, hann
var að leika sér við að teikna nýtt
verksmiðjuhús fyrir starfsemina.
Þannig haga menn sér varla í
fyrirtæki, sem berst í bökkum.
Énda berst Sæplast heldur ekki í
bökkum, það kom greinilega
fram í máli forstjórans. Fram-
leiðslan er í fullum gangi og selst
eftir hendinni. Framundan eru
a.m.k. tveggja mánaða fram-
leiðsla upp í fyrirliggjandi pant-
anir.
Þetta eru sem fyrr fiskikassar
og kör af ýmsum stærðum allt
frá 350 og upp í 1100 lítra,
ennfremur pallar t.d. undir
flakabakka og frystipönnur
„níðsterkir og fylltir frauð-
plasti til aukins styrks og
einangrunar" eins og segir á
auglýsingablaði frá fyrirtækinu
(sjá mynd). Fleira er á döFmni
t.d. fóðursíló, sem er athyglis-
vert fyrir bændur, sem eru í
meltuhugleiðingum.
Sem sagt framleiðslan er jafnt
og þéjtt vaxandi, veltan verður
trúlega 50-60 milljónir á þessu
ári. Nú hefur Sæplast fengið
úthlutað lóð neðan við Gunnars-
braut, nánar tiltekið milli Jaðars
og húss Óskars Jónssonar,
5500 m2 athafnasvæði í allt.
Forstjórinn vonast til, að hægt
verði að byrja á verkinu nú í ár
og síðan ljúka því á árinu 1987.
Svo það er ekki seinna vænna
„Níðsterkir og fylltir frauðplasti."
að koma sér niður á stærð og
gerð verksmiðjuhússins. Blaða-
maður vill ekki tefja fyrir því
verki, þakkar fyrir kaffi og
upplýsingar og gengur út í
gegnum vinnusalinn þar sem
menn eru í hörkuvinnu að koma
fyrir nýju kassamóti smíðuðu á
Bílaverkstæði Dalvíkur.
Það eykur svo sannarlega á
bjartsýnina að koma á þennan
vinnustað.