Svava - 01.02.1904, Blaðsíða 15

árflm veíið JrotningíU í tízkuheiniimjra. JAigUvð heutl-
nr, hœfileikav og tígulcg framkoma, lcicfdu hana hvar-
vetna til öudTegis. Hertogar, furstar og aðrií aðalsborn-
ir menn, beyg'ðu sig í duptið fyrir henni — beiddu ein.
Ungis um bros af vÖTum hennar, en hún neitaði þeim
ölluiu, Hvorki smjaður né titfar gátu liaft áhrif á hana.
— Fijgur var hún— aðdáanlega fögur —cn þóttaleg
og þurleg. — Hin ijómandi fogru augu hermar, gló-
hjaita hárið, blónilegi yfirliturinn, fyiir myndar vöxtur-
fun og andriltið, virtist töfra sérhvern er ieit hana einu
siuni. Yinsir af hinum fjáðu og aðalbornu Englands
sonum, höfðu beðið um hönd hennar, en hún hafði hrint
þeim öllum frá sér. Allir voru undrandi yfir þessu háttar
lagi hennar.
Alls einu sinnihafði faðir hennar gjört athugasemd
við ueitun hennar. Það var þegar hún hafði —.
sem sagt er hryggbrotið hertogann af Chortlaud.
„Hvernig í ósköpunutn stóð á þvf, Alice, að þú
skyldir neita honum?’ spurði lávarðurinu.
„Eg sá, að eg gat Vafið hanu upp á fingur mér setn
annan silkiþráð. Hei, pabbi, þegar eg gifti mig, þá
gjöri eg kröfu til þess, að maðuvinn ininn sé yfirboði
Jntnn’.
„Það er að segja, ef haun getur verið það’, svaraði
faðirinn hugsandi.