Kvennaframboðið - 01.03.1982, Qupperneq 24

$
Fleiri, en minni
félagsmiðstöðvar
Æskulýðsmálahópur kvenna-
framboðsins hefur undanfarnar
vikur rætt og kynnt sér það sem
borgin býður unglingum upp á.
Sérstaklega kynntum við okkur
félagsmiðstöðvar þær sem
undanfarin ár hafa risið i hverf-
um borgarinnar. Þær eru nú
fimm þ.e. Þróttheimar, Tónabær,
Fellahellir, Arsel og Bústaðir.
Það var tvennt sem stakk okkur
i augun i viðkynningunni. Okkur
fannst miðstöðvarnar of stórar og
of stifar i sniðum. En nú ber á að
lita að félagsmiðstöðvar þessar
þjóna fleirum en unglingum, þess
hverfis þar sem þær eru staðsett-
ar, þannig að sjálfsagt þurfa þær
að vera bæði stórar og starfsemin
vel skipulögð. En það hefur i för
með sér þá galla að unglingarnir
eiga litla möguleika á að móta
þar starfsemina eftir sinu höfði
og einnig verður erfitt fyrir
starfsmenn miðstöðvanna að
bindast nánum tengslum við þá
hundruð unglinga sem sækja þær
vikulega.
Nú kann einhver að spyrja: Er
ekki sjálfsagt að hafa félags-
miðstöðvarnar opnar öllum ald-
urshópum? Eykur það ekkí enn á
kynslóðabilið að opna félags-
miðstöðvar sem aðeins eru
ætlaðar unglingum?
Við veltum þessum spurningum
mikið fyrir okkur. Kynslóðabilið
svokallaða er orðin staðreynd
sem ekki þýðir að horfa framhjá.
r................
Athugið, Athugið, Athugið,
Konur komið til starfa i Kverniaframboðinu,
Hótel Vík \ið Hallærisplanið.
Takið þátt í uppbyggingu starfsins i starfshópum.
Opnunartími frá 3 til 7 daglega.
Svo er alltaf eitthvað á seyði á kvöldin.
Ef þiðeigið ekki heimangengt þá er síminn 21500
KONUR, LATUM AÐ OKKUR
KVEÐA í BORGARMÁLUM
Unglingsárin eru ár mikilla um-
breytinga og þroska og verða oft
ýmsar sviptingar innan fjöl-
skyldunnar samfara þvi.
Unglingurinn er að finna sina
sjálfsmynd sem fullorðinn ein-
staklingur. Hann er að átta sig á
þvi að foreldrarnir eru ekki bara
foreldrar heldur lika einstak-
lingar og oft mjög ólikirhonum
sjálfum. Það leiðir oft til upp-
reisnar og ákveðinnar „frelsis-
baráttu”. Þvi er leitað til félaga-
hópsins til að finna samstöðu og
oft á tiðum öryggi. Einnig hafa
þjóðfélagsbreytingar siðustu
áratuga i för með sér að
unglingar tilheyra orðið hinum
svokölluðu óframleiðnu hópum.
(Ljótt orð!) Þeir eru ekki taldir
hafa neinu ákveðnu hlutverki að
gegna og eru i biðstöðu, biða eftir
þvi að geta farið að taka virkari
þátt. Ofangreindar ástæður verða
til þess að þeir hópa sig saman og
höpurinn eða „klikan” s'er
alfarið um félagsþarfir þeirra.
En hvað nú ef stóru íélags-
miðstöðvarnar eru ekki nægileg
lausn fyrir unglinga i Reykjavik,
hverju á þá við að bæta?
Jú, við teljum að litlar félags-
miðstöðvar, fleiri en ein i hverju
hverfi geti betur komið til móts
við þarfir unglinga. Ekki væri
nauðsynlegt að byggja ný hús fyr-
ir svona starfsemi heldur væri
hægt að nýta eldri hús (og þá
gjarnan með einhverri lðð) nú
eða þá eina ibúð i blokk. Þar væru
fáir starfsmenn sem hefðu
reynslu og menntun i að starfa
með unglingum. Reglur yrðu fáar
en skýrar og krakkarnir með i að
móta þær með starfsmönnum
þegar i byrjun. Myndu þeir einnig
sjá um framkvæmd þeirra.
Starfsemina fengju unglingarnir
að móta sjálfir og væri einnig i
þeirra verkahring að móta um-
hverfi bæði innanhúss og utan.
Til þess að hrinda svona fyrir-
komulagi i framkvæmd þarf að
mynda starfshóp þegar i byrjun
starfseminnar með bæði starfs-
mönnum og unglingum þeim sem
kæmu til með að nýta sér
miðstöðina.
Við teljum að svona unglinga-
staðir væru bæði heimilislegri og
byðu krökkum upp á meira sjálf-
stæði og ábyrgð, en þær félags-
miðstöðvar sem nú eru starfandi.
Enda, eins og áður sagði eru þær
ætlaðar fleirum en bara ungling-
um. A svona litlum stöðum yrði
auðveldara fyrir starfsmenn að
kynnast betur krökkunum og
veita þá aðstoð sem oft er svo
nauðsynleg á unglingsárunum.
Við vitum að það er öllum
nauðsynlegt að vera ekki bara
þiggjendur heldur geta lika ráðið
einhverju um sinar tómstundir og
umhverfi. Þetta á ekki siður við
um unglinga en annað fólk.
Níu pósthort
gefin út
Nú er nýkomin út póstkortaserfa með listaverkum 9
myndlistarkvenna, og var það Kvennaframboðið sem
lét prenta og gaf út. Þetta mun vera í fyrsta sinn sem
slík sería er gef in út hér á landi. Póstkortin eru öll af
stærðinni A5 og unnin á ýmsan hátt svo sem teikn-
ingar, grafík og Ijósmyndir. Hvert kort er gefið út í
1000 eintökum þar af munu 200 verða árituð og seld
saman í sérhönnuðum möppum. Póstkortin eru gerð
eftir verkum eftirtaldra kvenna: Ástu Ólafsdóttur, Inu
Salome Geirsdóttur, Sólveigu Aðalsteinsdóttur,
Guðrúnu Hrönn Ragnarsdóttur, Svölu Sigurleifs-
dóttur, Erlu Þórarinsdóttur og Valdísióskarsdóttur.
Hægt verður að kaupa kortin í f lestum bóka- og rit-
fangaverslunum, og einnig hjá Kvennaframboðinu
Hótel Vík.
Kvennaþula
Ég hef þvegið marmaragólf
og þekki orðið hvert bankahólf,
glugga opnað og loftað út
við bilalæti oft hrokkið i kút.
Ég hef þurrkað bæði borð og bekk
og bograð lengi yfir ruslasekk.
Burstað bletti af stórum stólum
strokið ryk af tölvum og tólum.
Ég hef hamast á handföngum
beitt skærum, hnifum og töngum.
Kraflað i klósettskálum
og verið alveg á nálum.
Urmul sýkla hef ég burtu flæmt
þúsund öskubakka tæmt,
undið tuskur ótt og titt
alltaf hef ég þó brosað blitt.
En veistu hvað, ég komst yfir blað
þeir ætla að farað hagræða
með einni vél sem smellur og skellur
þeir flæma burt allar skúringakellur.
Hlín Agnarsdóttir.