Fréttablaðið - 01.11.2017, Qupperneq 46

FYRIR FLESTAR
GERÐIR BÍLA...
GORMAR
HÖGGDEYFAR
VANRÆKTU EKKI VIÐHALDIÐ!
STÁL OG STANSAR | SÍMI: 517-5000 | VAGNHÖFÐI 7 | STALOGSTANSAR.IS
Bækur
Galdra-Dísa
HHHHH
Gunnar Theodór Eggertsson
Útgefandi: Vaka-Helgafell
Prentun: Bookwell Digital Oy,
Finnlandi
Síðufjöldi: 328
Kápuhönnun: Sigmundur Breið-
fjörð Þorgeirsson
Galdra-Dísa er framhald verð-
launabókarinnar Drauga-Dísu
og fjallar, eins og titillinn gefur
til kynna, um sömu aðalper-
sónu, unglingsstúlkuna Dísu,
sem mátti reyna sitthvað í fyrri
bókinni en ekkert í líkingu
við það sem hún nú stendur
frammi fyrir. Í fyrstu köflunum
eru lesendur leiddir inn í for-
söguna; hvernig á því stendur
að Dísa kunni að galdra, hvers
vegna svo margir líta hana
hornauga og ástæðu þess að
á heimili hennar býr tánings-
pilturinn Björn sem á ættir
að rekja út á land og lengst
aftur til fortíðar. Sagan er því vel
skiljanleg þeim sem ekki hafa lesið
Drauga-Dísu en að kynningu lok-
inni langar eflaust flesta til þess.
Ég hef alls ekki tölu á öllum þeim
kynjakvikindum sem koma við
sögu í Galdra-Dísu en get fullyrt
að aldrei nokkurn tíma hef ég lesið
um sprelllifandi og illskeyttar
risaeðlur í unglingafantasíu – en
þær hef ég þó lesið í gámavís. Risa-
eðlurnar, skuggarnir, árarnir og
fjárarnir sem spretta fram á síð-
unum eru til marks um óþrjótandi
ímyndunarafl Gunnars Theodórs
og þess hvers ímyndunaraflið
getur verið megnugt. Sköpunar-
kraftur höfundar afmarkast þó
ekki við ótrúleg kvikindi
heldur er söguþráðurinn marglaga
og flókinn. Dísa stendur í ströngu
og fyrir utan að eiga við Björn frá
fortíðinni, þarf hún að takast á við
erfiða hljómsveitarmeðlimi, skóla-
félaga sína og foreldra. Ofan á þetta
bætist stúlka, Kíana að nafni, sem
er flóttamaður á Íslandi en á rætur
að rekja til landsins Gambíelu þar
sem allt logar í átökum. Dísa fyllist
löngun til að hjálpa stúlkunni og
landinu sjálfu og inn í þetta bland-
ast töfrar, bæði góðir og skelfilega
slæmir. Dísa flækist á milli landa
og tímaskeiða, allt til að bjarga vin-
konu sinni, Gambíelu og Birni en
þetta er hrottalega hættulegt ferða-
lag. Stærsta áskorunin er þó án
efa sú að Dísa þarf að horfast í
augu við sjálfa sig, eigin gjörðir
og mistök og sætta sig við að
taka afleiðingum þeirra. Og það
þurfa fleiri en hún að gera.
Galdra-Dísa er vel skrifuð og
spennandi bók enda Gunnar
Theodór mikill fléttusmiður.
Lesandinn hefur vart undan að
lesa, svo mikið er á seyði. Í öllum
hasarnum hefur sjálf persónu-
sköpunin orðið örlítið útundan
og persónurnar verða fyrir vikið
heldur flatar. Ofan á bætist marg-
ítrekaður boðskapur bókarinnar,
sem felst meðal annars í því að líta
í eigin barm og hugsa ekki aðeins
um sjálfan sig en það er auðvitað
nokkuð sem hvert og eitt manns-
barn hefur gott af að vera minnt á
oft á lífsleiðinni.
Helga Birgisdóttir
NiðursTaða: Vel fléttaður og ansi
ógnvekjandi hasar fyrir fantasíu-
aðdáendur á öllum aldri.
Vel fléttuð fantasía full af hasar,
ógnum og góðum boðskap
LEikhús
Íó
HHHHH
ragnheiður harpa Leifsdóttir
Leikstjórn: Aude Busson
Leikkonur: Aldís Davíðsdóttir,
Gríma Kristjánsdóttir og Ragnheiður
Harpa Leifsdóttir
Leikmynda-, búninga- og brúðu-
hönnun: Sigríður Sunna Reynis-
dóttir
Tónlist: Ásta Fanney Sigurðardóttir
Ljósahönnun: Arnar Ingvarsson
Textílhönnun og búningagerð:
Tanja Huld Levý Guðmundsdóttir
Hafrún getur ekki sofnað. Hún er lítill
sveimhugi sem er nýbúin að missa
ömmu sína og veit ekki hvernig tak-
ast skal á við sorgina, þetta tóm sem
umlykur hvarf ástvinar. Eitt kvöld
birtist hvítur hrafn, sem hún gefur
nafnið Íó, inni í herberginu hennar
og þau halda af stað í ferðalag um
undraheima sálarinnar. Áhorfendur
geta slegist í för með þeim í Tjarnar-
bíói um þessar mundir en þessi blíða
brúðuleiksýning var frumsýnd við
Tjörnina síðastliðinn sunnudag.
Ragnheiður Harpa Leifsdóttir
skrifar handritið og sér um listræna
stjórnun en Aude Busson leikstýrir.
Söguþráðurinn er fallegur og geymir
hugljúf skilboð um sorgarferlið en er
á tíðum aðeins of hnykkjóttur. Stórar
opinberanir virðast koma eins og
þrumur úr heiðskíru lofti frekar en
að vefjast saman við framvinduna.
Handritið virkar best þegar lítið er
sagt og krákukórinn er einkar smell-
inn sem uppbrot og öðruvísi sögu-
menn.
Aude hefur starfað mikið við
leikhús fyrir okkar yngstu leikhús-
áhorfendur. Hún byggir þennan
heim upp hægt, leyfir atriðum að
lifa með afslöppuðum skiptingum
og tekst vel upp í heildina. Sýningin
er nýstárleg blanda af brúðuleikhúsi,
dansi og skuggaleik í leiðsögn Grímu
Kristjánsdóttur sem leikur Hafrúnu.
Yfirhöfuð leikur hún af natni en á til
að láta einfaldleikann yfirtaka túlkun
sína á þessari ungu stelpu sem er að
reyna að fá botn í spurningu sem á
sér ekki skýrt svar.
Brúðuhönnunin, og reyndar öll
hönnun sýningarinnar, gleður augað
og þá sérstaklega Íó sjálfur sem er
lipurlega stjórnað af Aldísi Davíðs-
dóttur sem einnig sér um brúðugerð-
ina. Skuggamyndirnar eru sérlega vel
heppnaðar og Íó birtist áhorfendum
ljóslifandi. Henni til halds og trausts
er Sigríður Sunna Reynisdóttir sem
sér nánast um allt annað. Leik-
myndin er hugvitsamlega gerð, þó að
stundum fari of mikill tími í að koma
henni saman, en það eru búningarnir
hennar Sigríðar Sunnu sem glansa
hér. Glitrandi kjólar, dansandi sand-
öldur og hafdjúpið bláa eru ævin-
týraleg, marglaga og koma sífellt á
óvart. Textílhönnun og búningagerð
Tönju Huldar Leví Guðmundsdóttur
lyftir hönnuninni á enn hærra plan.
Tónlist Ástu Fanneyjar Sigurðar-
dóttur leikur einnig stórt hlutverk
með ljúfsárum hljóðgervlatónum
og einföldum melódíum sem henta
sýningunni vel en hefði mátt vera
fjölbreyttari. Þess væri óskandi að
ljósahönnun Arnars Ingvarssonar
hefði verið jafn ævintýragjörn og lif-
andi á borð við búningahönnunina
því á tímum var hún alltof dimm.
Barnasýningin Íó býður upp á
eitthvað nýtt og lifandi í íslensku
barnaleikhúsi með gífurlega fallegri
hönnun og dansskotinni framvindu
en handritið hefði mátt slípa aðeins
betur til. Hér er tekist á við stórar
hugmyndir um lífið eftir dauðann og
dauðann í lífinu, eitthvað sem öllum
börnum er hollt að læra.
Sigríður Jónsdóttir
NiðursTaða: Metnaður listrænna
aðstandenda skilar þeim Hafrúnu og
Íó næstum því alla leið.
Svifið hátt á vængjum sorgarinnar
Barnasýningin Íó býður upp á eitthvað nýtt og lifandi í íslensku barnaleikhúsi, segir í gagnrýni. Mynd/LiLJa BirgiSdóTTir
Í öllum hasarn-
um hefur sjálf
persónusköpunin
orðið örlÍtið útund-
an og persónurnar
verða fyrir vikið
heldur flatar.
1 . N ó v E m B E r 2 0 1 7 m i ð v i k u D a G u r26 m E N N i N G ∙ F r É T T a B L a ð i ð
menning
0
1
-1
1
-2
0
1
7
0
4
:3
8
F
B
0
5
6
s
_
P
0
5
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
5
6
s
_
P
0
4
6
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
5
6
s
_
P
0
0
6
K
_
N
Y
.p
1
.p
d
f
F
B
0
5
6
s
_
P
0
1
1
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
E
2
0
-7
7
7
4
1
E
2
0
-7
6
3
8
1
E
2
0
-7
4
F
C
1
E
2
0
-7
3
C
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
5
B

F
B
0
5
6
s
_
3
1
_
1
0
_
2
0
1
C
M
Y
K