Morgunblaðið - 27.04.2017, Blaðsíða 84

84 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. APRÍL 2017
✝ Ingveldur Guð-laugsdóttir
fæddist á Eyr-
arbakka 31. janúar
1928. Hún lést 5.
apríl 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Ingibjörg
Jónasdóttir hús-
móðir, f. 22. mars
1905, d. 4. nóvem-
ber 1984, og Guð-
laugur Pálsson
kaupmaður, f. 20. febrúar 1896,
d. 16. desember 1993. Systkini
Ingveldar eru: 1) Guðrún, f.
1924, 2) Jónas, f. 1929, 3) Hauk-
ur, f. 1931, 4) Páll, f. 1939, 5)
Steinunn, f. 1942, og 6) Guðleif,
f. 1945 sem öll eru á lífi. Ingv-
eldur var gift Geir Gunnarssyni
ritstjóra, f. 9. apríl 1916, d. 10.
júlí 1978. Þau skildu. Ingveldur
og Geir eignuðust fimm dætur:
1) Jóhanna framhaldsskóla-
kennari, f. 27. maí 1951. Hennar
maður var Gunnar Hauksson
forstöðumaður, f. 1. febrúar
1951, d. 26. ágúst 2009. Börn Jó-
hönnu eru: a) Aðalbjörg hand-
verkskona, f. 1976, b) Haukur, f.
1977, bankastarfsmaður, maki
Rakel Svansdóttir kennari, f.
1977. Þeirra dætur eru: a) Hel-
ena Bryndís, f. 2001, b) Hildur
Dís viðskiptafræðingur, f. 18.
apríl 1962. Fyrri eiginmaður
hennar var Robin Gunnar Estco-
urt Boucher flugstjóri, f. 15.
september 1947, d. 26. mars
1992. Seinni eiginmaður Ingi-
bjargar er Maggnús Víkingur
Grímsson, framkvæmdastjóri, f.
12. maí 1951. Börn Ingibjargar
og Maggnúsar eru: a) Hjalti
Robin Víkingur húsasmiður, f.
1994, og b) Maggnús Hlini Vík-
ingur verkstjóri, f. 1995. Æsku-
árin átti Ingveldur á Bakkanum
og var þar í barnaskóla. Hún
stundaði einnig nám við
Verzlunarskóla Íslands og skil-
aði framúrskarandi náms-
árangri. Hún starfaði í nokkur
ár við hlið föður síns í verslun
hans á Eyrarbakka. Þegar hún
flutti til Reykjavíkur var hún
verslunarstjóri í bókabúð
Helgafells í Aðalstræti, sam-
hliða námi við leiklistarskóla
Ævars R. Kvaran. Síðar rak hún
blaða- og tímaritaútgáfu með
eiginmanni sínum. Eftir að
Ingveldur skildi starfaði hún
m.a. sem þjónn á Hótel Garði, á
Hótel Valhöll á Þingvöllum og í
Þjóðleikhúskjallaranum. Seinna
starfaði hún sem gjaldkeri og
bókari hjá Silla og Valda í
Glæsibæ, síðar Sláturfélagi Suð-
urlands. Síðast starfaði hún sem
gjaldkeri hjá Verzlunarbanka
Íslands, síðar Íslandsbanka.
Ingveldur verður jarðsungin
frá Langholtskirkju í dag, 27.
apríl 2017, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Telma, f. 2004, c)
Hekla Katrín f.
2015, c) Valur
framhaldsskóla-
kennari, f. 1982,
sambýliskona
Ragnhildur Sigurð-
ardóttir kennari, f.
1982. Þeirra börn
eru: a) Gunnar
Freyr, f. 2009, Ás-
dís, f. 2011, Kári og
Daði, f. 2016. 2)
Gígja, f. 22. apríl 1953, listhönn-
uður í Englandi. Fyrri eigin-
maður hennar var Guðmundur
Einarsson, f. 19. nóvember 1952.
Seinni eiginmaður Gígju var
Leonard Guttridge logsuðumað-
ur, f. 30. júlí 1949, d. 14. júní
2016. 3) Edda myndlistarkona, f.
14. ágúst 1954. 4) Sigríður Dögg
viðskiptafræðingur, f. 15. febr-
úar 1961. Hennar maður var
Heiðar Hafsteinsson vélfræð-
ingur, f. 26. júlí 1959, d. 20. apríl
2007. Sambýlismaður Sigríðar
er Guðjón Árnason hótelstjóri, f.
6. júní 1958. Börn Sigríðar og
Heiðars eru: a) Andri rafvirki, f.
1988, b) Ingveldur Dís tölvunar-
fræðingur, f. 1991, sambýlis-
maður Andri Már Birgisson
tæknimaður, f. 1988, og c) Gígja
vaktstjóri, f. 1995. 5) Ingibjörg
Þó ég hafi alist upp hjá ein-
stæðri móður sem vann myrkr-
anna á milli til að sjá fyrir fimm
dætrum sínum, fékk ég að
mörgu leyti öfundsvert uppeldi.
Við höfðum ekki alltaf mikið á
milli handanna og gátum ekki
keypt allt sem okkur datt í hug
en með mikilli útsjónarsemi
reyndi mamma eftir megni að
veita okkur það sem okkur lang-
aði í. Hún þáði aldrei aðstoð frá
bænum og meðlagið var ekki
hátt. Við áttum samt fallegt
heimili, hún reyndi alltaf að
klæða okkur vel og sá til þess að
nóg væri að bíta og brenna. Hún
eldaði besta matinn, kom jafnvel
heim í hádeginu frá vinnu og
hristi fram úr erminni heima-
tilbúinn mat á mettíma.
Mamma var einstaklega hjálp-
leg og bóngóð kona sem vildi
gera allt fyrir alla. Aðstoð henn-
ar var ómetanleg. Hún var alltaf
tilbúin til að passa barnabörnin
sem nú eiga góðar minningar um
hvernig „Amma í Ljós“ dekraði
við þau á allan hátt. Hún taldi
ekki eftir sér að baka skonsur í
tíma og ótíma eða að fara með
þeim í strætó niður í bæ og eyða
ómældum tíma í Nexus.
Mamma hafði mikinn áhuga á
ferðalögum og ung hafði ég
ferðast með henni um fjölmörg
lönd sem ekki var svo algengt í
þá daga. Hún hvatti mig líka
með ráði og dáð til að ferðast um
heiminn og enn þann dag í dag
eru ferðalög mínar ær og kýr.
Ég á einnig margar góðar minn-
ingar um leikhúsferðir í æsku og
ljóðalestur. Mamma kunni utan
að og fór með heilu ljóðin og
ljóðabálkana á góðum stundum.
Síðasta ljóðið sem hún fór með
fyrir mig var ljóðið „Til móður
minnar“ eftir Matthías Jochums-
son, einungis nokkrum dögum
fyrir andlátið. Þau orð á ég alltaf
eftir að muna: „Mitt andans
skrúð var skorið af þér, sú skyrt-
an best hefur dugað mér“.
Hvíl í friði, elsku mamma mín.
Ingibjörg Dís Geirsdóttir.
Nú hefur sú ágæta kona Ingv-
eldur Guðlaugsdóttir kvatt okk-
ar tilverustig og horfið yfir á
annað, þar sem henni er efalaust
vel tekið og fagnað. Þessari konu
fæ ég að kynnast þegar ástir
takast með mér og dóttur henn-
ar Ingu Dís. Þá var hún almennt
kölluð „Amma í Ljós“ af því hún
bjó jú í Ljósheimum.
Hún hafði þá þegar marga
súpuna sopið og margan bardag-
ann háð. Hún þurfti ung og ein
að framfleyta dætrum sínum
fimm eins og gæsamamma og
koma þeim til manns og mennta.
Inga var vafalaust ofurdugleg
manneskja sem í upphafi svalg í
sig þá kennslu sem henni stóð til
boða í æsku. Æ síðan drakk hún
í sig allan þann fróðleik sem í
boði var á hennar heimaslóð á
Eyrarbakka til 12 ára aldurs. En
þar rak faðir hennar Verzlun
Guðlaugs Pálssonar, eins og
þekkt er, í 76 ár, ásamt því á
sama tíma að sjá átta manna
fjölskyldu sinni farborða. 13 ára
hefur Inga nám við Verzlunar-
skóla Íslands í Reykjavík, enda
þá þegar komin með nokkra
reynslu af búðarstörfum með
föður sínum. En við þann skóla
skilar hún afburðaárangri. Þarna
var líklega lagður grunnur að því
að Inga gat tekið að sér hin
ýmsu verslunar og bankastörf,
sem hún sinnti af fádæma natni
og samviskusemi.
En þegar ég var 12 ára gam-
all, sat á traktor sem kaupamað-
ur á Spóastöðum og las ástarsög-
ur í tímaritinu Amor og Eva,
meðan ég var að snúa heyinu á
túninu austur með á, gleymdi
mér algjörlega og þar með að
stjórna traktornum, því sagan
var svo spennandi. Grunaði mig
ekki að manneskjan sem þýddi
þessar sögur átti eftir að verða
náin samferðamaður minn. En
um þetta leyti gaf hún út nokkur
tímarit með manni sínum Geir
Gunnarssyni.
Inga verður sem sagt, án þess
að fá nokkru þar um ráðið,
tengdamóðir mín þegar við Inga
Dís dóttir hennar tökum höndum
saman.
Það var alltaf gott að koma í
Ljósheima til „Ömmu í Ljós“ og
einkanlega líkaði barnabörnum
það vel, því þar fengu öll börn að
njóta sín. Þar voru hvorki stytt-
ur né staðir sem börn máttu ekki
snerta, heimili Ömmu í Ljós var
heimili barna hennar og barna-
barna og öllum leið þeim vel að
koma til hennar. Kannski þótti
mér fulllangt gengið þegar kem
þar að sonum mínum á eldhús-
gólfinu að leika sér með hveit-
istampinn og sykur að kasta
framan í hvor annan. Ég segi við
ömmu hvort þetta sé ekki full-
mikið, svarar hún: „Maggi minn,
sérðu ekki að þeir hafa gaman af
þessu? Ég get alltaf náð í nýtt
hveiti.“ Svona var „Amma í
Ljós“. Hún fórnaði hiklaust sín-
um veraldlegu eigum fyrir börn
sín og barnabörn sem í staðinn
nutu þess að vera samvistum við
hana og þess vegna munu þau
sakna „Ömmu í Ljós“ eins og við
hin, vegna þess að hún var stór
og mikil persóna.
Ég þakka samfylgd þína
amma Inga í Ljós.
Maggnús Víkingur Grímsson.
Okkar elskaða systir og vin-
kona er látin og þrátt fyrir háan
aldur þótti okkur hún fara allt of
fljótt. Það var ótrúlegt hvað
þessi fíngerða kona gat afrekað,
fimm dætur eignaðist hún og
kom öllum til manns. Þegar sú
elsta var 12 ára og yngsta 18
mánaða skildi hún við manninn
sinn eftir 12 ára hjónaband. Það
voru erfiðir tímar hjá Ingu okkar
sem liðu henni seint úr minni.
En hún efldist við hverja raun,
dreif sig í leiklistarskóla, hafði
reyndar verið í leiklistarskóla
hjá Ævari R. Kvaran á yngri ár-
um. Hún sótti málverkasýningar
hvenær sem færi gafst og lagði
sig fram við að kynna dæturnar
og seinna barnabörnin fyrir
hvers konar listum og menningu.
Inga las alla tíð mikið og var
ljóðalestur í miklu uppáhaldi hjá
henni. Til eru upptökur hjá RÚV
þar sem hún las ljóð af mikilli
snilld.
Þegar yngsta dóttirin var sex
ára fór hún með hópinn til Spán-
ar, með tjald og prímus til ör-
yggis. Þar dvöldu þær í þrjá
mánuði. Inga var eftirsótt í
vinnu, elskuð og dáð af vinnu-
félögunum og treyst fyrir vanda-
sömum verkefnum af vinnuveit-
endunum. Þrátt fyrir fullan
vinnudag gat hún alltaf bætt á
sig barnapössun, þvottum og
matargestum.
Eftir skilnaðinn við Geir leigði
hún kjallaraíbúð á Baldursgötu
9. Þar bjó hún í nokkur ár með
dætrunum fimm í einu herbergi
og eldhúsi. Vinir og nágrannar
sóttu í að heimsækja hana og
hélt hún tryggð við þá alla tíð.
Með ótrúlegum dugnaði og út-
sjónarsemi tókst henni að festa
kaup á íbúð í Ljósheimum. Vist-
arverurnar stækkuðu um helm-
ing og í þessari tveggja her-
bergja íbúð bjó hún til æviloka. Í
Ljósheimunum var hún ein af
frumbyggjunum og urðu ná-
grannarnir margir hverjir nánir
vinir og hjálplegir henni.
Ógleymanleg eru jólaboðin
sem hún hélt árum saman fyrir
fjölskylduna. Börnin okkar
minnast oft „jólaskemmtananna“
hjá Ingu frænku í Ljós með
söknuði.
Við systurnar fjórar ásamt
Oddnýju mágkonu fórum í hús-
mæðraorlof til Mallorca 1993.
Það var upphafið að félagsskapn-
um „Fimmunum“ og fórum við
næstum árlega til útlanda eftir
það og við skemmtum okkur
ótrúlega vel og tengdumst nán-
ari böndum. Addý mágkona var
límið í hópnum, alltaf tilbúin að
drífa okkur áfram. Síðasta ferðin
okkar var 2004 til Costa del Sol,
eftir það reyndum við að eiga
góða kvöldstund saman mánað-
arlega og fórum þá í bíó og veit-
ingahús á eftir. Þegar Addý okk-
ar féll frá 2014 var sem límið
losnaði úr hópnum og hittumst
við sjaldnar eftir það en vorum í
góðu símasambandi eftir sem áð-
ur. Inga okkar brákaði hryggj-
arlið fyrir nokkrum árum og upp
frá því vildi hún að mestu halda
kyrru fyrir. Hún átti erfitt með
gang vegna svima, þreytu og
bakverkja sem við héldum öll að
væri vegna meiðslanna í hryggn-
um. En aðeins tveimur vikum
fyrir andlátið greindist hún með
illkynja mein sem átti stóran
þátt í hennar þjáningum.
Við söknum allar Ingu okkar
en við yljum okkur við minning-
arnar, handleikum gjafirnar frá
henni og erum vissar um að ef
einhver fær góðar móttökur
handan móðunnar miklu þá er
það hún. Vertu kært kvödd,
elsku systir okkar.
Guðleif, Steinunn og Guðrún.
Mig langar að minnast Ingv-
eldar með örfáum orðum. Ég
kynnist henni þegar ég og Ingi-
björg Dís, ein af mínum bestu
vinkonum, hittumst í Verzlunar-
skólanum fyrir ansi mörgum ár-
um. Upp úr því urðu heimsókn-
irnar á þeirra heimili ekki fáar
og alltaf stóð hurðin opin fyrir
okkur vinkonunum. Ég komst
fljótt að því hversu sérstök kona
hún var, sjálfstæð og sterk. Ég
bar strax mikla virðingu fyrir
henni sem entist í yfir 30 ár.
Alltaf stóð hún með dætrum sín-
um eins og klettur og var jákvæð
fram á síðasta dag. Og raunsæ.
Mikið leit ég upp til hennar. Það
er mikill missir að þessari glæsi-
legu og duglegu konu og ég er
þakklát fyrir að hafa kynnst
henni. Ég votta hennar nánustu
mínar innilegustu samúð, ykkar
missir er mikill. Hún skilur eftir
sig ótal góðar og fallegar minn-
ingar. Ég mun alltaf brosa þegar
ég hugsa til hennar.
Með virðingu og þakklæti.
Ragnheiður Lára Hanson.
Það var mér og Gauju mikil
harmafregn þegar okkur var til-
kynnt að Ingveldur, okkar hjart-
kæra vinkona, væri látin eftir
fremur stutt veikindi. Við höfð-
um talað saman í síma ekki alls
fyrir löngu og rætt um að reyna
að hittast fljótlega, en þá gripu
örlögin inn í.
Ingveldur, eða Inga Primera
eins og við gjarnan kölluðum
hana, var einstaklega greind og
vel gerð kona. Hún var menning-
arlega sinnuð og bar hennar fal-
lega heimili þess glöggt merki;
hún var einnig mjög bókhneigð.
Gjafmildi hennar átti sér engin
takmörk og gott dæmi um það
var að þegar hún keypti sér bók
sem hún hafði mætur á þá keypti
hún gjarnan nokkur eintök af
henni og gaf sínum nánustu ætt-
ingjum og vinum. Þannig miðlaði
hún af gæsku sinni og þannig
man maður hana best.
Við kynntumst Ingu árið 1979
þegar við vorum allar á leið til
Madridar í spænskunám. Það
tókst strax djúpstæð vinátta á
milli okkar sem hefur varað æ
síðan og aldrei borið skugga þar
á.
Þær voru ófáar gleðistundirn-
ar sem við áttum saman. Við
hittumst reglulega og þreytt-
umst þá aldrei á að rifja upp
dvölina í Madrid. Inga var mjög
jákvæð persóna, hress og ávallt
hrókur alls fagnaðar. Það eru
sönn forréttindi að hafa átt slík-
an vin.
Með þessum fátæklegu orðum
kveðjum við þig, elsku Inga okk-
ar. Við þökkum þér ógleyman-
legar minningar, sanna vináttu
og skemmtilega samfylgd um
lífsins veg.
Þín verður sárt saknað.
Hvíldu í friði.
Við sendum dætrum Ingu og
fjölskyldum þeirra innilegar
samúðarkveðjur og megi algóður
Guð styrkja þau í sorginni.
Ingibjörg Stefánsdóttir,
Guðríður Kjartansdóttir
(Inga og Gauja).
Við kynntumst Ingu árið 1963
en þá bjuggum við í sama húsi á
Baldursgötu 9. Þá var hún ein-
stæð móðir með fimm dætur.
Inga var ótrúlega dugleg kona.
Að búa í sama húsi og Inga var
ævintýri líkast. Oft var þröngt í
búi á þessum tíma, en þá var
bara bankað í gólfið eða loftið
með kústinum og endaði þá oft-
ast með því að við borðuðum
saman kvöldmatinn.
Inga var mikill lífskúnstner og
oft var mikið hlegið og gantast.
Margir nágrannar okkar á þeim
tíma voru ansi skrautlegir og
hafði Inga einstakt lag á að sjá
spaugilegar hliðar á þeim og lýsa
af miklu listfengi. Síðar áttum
við því láni að fagna að vera aft-
ur nágrannar Ingu þegar við
fluttum í sama hús, Ljósheima
22, þar sem Inga bjó til dauða-
dags.
Inga elskaði Spán og fór
margar ferðir með stelpurnar
sínar til Spánar. hún sagði oft frá
þessum ferðum og lýsti uppá-
komum og persónum sem hún
hafði kynnst á sinn einstaka
hátt.
Ein eftirminnilegasta ferðin
sem við fórum með Ingu var ekki
til Spánar heldur austur á Eyr-
arbakka til pabba hennar, Guð-
laugs Pálssonar kaupmanns, sem
þá var á tíræðisaldri. Hann var
þá tilbúinn með hádegisverð,
kjúklinga, nýuppteknar kart-
öflur og koníak. Þar afhenti hann
mér síðasta bréfið sem pabbi
minn skrifaði til Guðlaugs dag-
inn áður en hann fór sína hinstu
ferð með Glitfaxa sem fórst árið
1951.
Hjá Ingu var alltaf tekið á
móti öllum með reisn. Hún var
víðlesin og var yndislegt að ræða
við hana um bækur, tónlist og
allt sem var á döfinni. Aldrei
skipti Inga skapi þótt lífið hafi
ekki alltaf verið dans á rósum.
Hún fann alltaf jákvæðar hliðar
og var ávallt tilbúin að gera gott
úr öllu. Vinátta okkar hefur stað-
ið í 54 ár. Við eigum eftir að
sakna stundanna með Ingu en á
sama tíma getum við notið ljúfra
minninga um yndislega konu.
Við vottum dætrum Ingu,
tengdasonum og barnabörnum
og hennar yndislegu fjölskyldu,
okkar dýpstu samúð.
Erla Sigurbjörnsdóttir og
Eysteinn Jónsson.
Ingveldur
Guðlaugsdóttir
Á páskadag
kvaddi elsku afi okk-
ar þennan heim.
Hann barðist við
krabbameinið eins
og hetja og fékk
mörg góð ár, sem við erum æv-
inlega þakklátar fyrir. Afi var al-
gjör dugnaðarforkur, traustur,
ráðagóður og skemmtilegur.
Gaman var að setjast hjá honum
og hlusta á skemmtilegar sögur
frá því í gamla daga. Í uppáhaldi
hjá okkur er sagan um hrepp-
stjórasnýtuna.
Afi var mjög góður hlustandi og
vinur, hann gaf góð ráð og hafði
mikinn áhuga á því að heyra um
framtíðarplön okkar og drauma
og vildi ólmur að við létum það allt
verða að veruleika. Hann sagði
Baldvin Jónsson
✝ Baldvin Jóns-son fæddist 21.
apríl 1934. Hann
lést 16. apríl 2017.
Útförin fór fram
24. apríl 2017.
okkur oft hversu
stoltur hann væri af
okkur, m.a. fyrir að
hafa klárað fram-
haldsskólann á
þremur árum, fyrir
að hafa látið verða af
því að ferðast um öll
heimshorn og skoð-
að heiminn og að
hann hlakkaði mikið
til komandi tíma hjá
okkur.
Við vorum svo heppnar að á síð-
asta ári vorum við báðar við störf á
hjúkrunardeildinni sem hann afi
dvaldi á, það urðu ávallt miklir
fagnaðarfundir þegar stelpurnar
hans mættu á vakt og dekruðum
við auðvitað við hann. Það var
aldrei leiðinleg stund með honum
afa, enda mikill húmoristi og alltaf
stutt í hláturinn. Við vorum alltaf
miklar afastelpur og nutum hverr-
ar stundar með elsku afa. Við
höfðum virkilega gaman af honum
og það virtist sem honum þætti al-
veg jafn gaman að okkur skelli-
bjöllunum. Það var alltaf gott að
koma í afakot og munu pönnukök-
urnar hans afa alltaf vera í vinn-
ingssætinu, það jafnast ekkert á
við þær. Sárið grær seint, en
minningarnar ylja. Takk fyrir all-
ar góður stundirnar, elsku afi.
Við erum þakklátar fyrir allt
sem þú hefur gefið okkur, þér
verður aldrei gleymt. Við erum
vissar um að amma hefur tekið vel
á móti þér og að þér líður vel. Nú
skilur leiðir þar til við hittumst á
ný, sjáumst þá, elsku afi.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Hvíl í friði, elsku afi.
Sigríður Lára
og Margrét Lilja.
Englar Guðs þér yfir vaki og verndi,
afi minn
vegir okkar skiljast núna, við sjáumst
ekki um sinn.
En minning þín hún lifir í hjörtum okkar
hér
því hamingjuna áttum við með þér.
Þökkum kærleika og elsku, þökkum
virðingu og trú
þökkum allt sem af þér gafstu, okkar
ástir áttir þú.
Því viðmót þitt svo glaðlegt var og
góðleg var þín lund
og gaman var að koma á þinn fund.
Með englum Guðs nú leikur þú og lítur
okkar til
nú laus úr viðjum þjáninga, að fara það
ég skil.
Og þegar geislar sólar um gluggann
skín inn
þá gleður okkur minning þín, elsku afi
minn.
Vertu góðum Guði falinn er hverfur þú
á braut
gleði og gæfa okkar fylgdi með þig sem
förunaut.
Og ferðirnar sem fórum við um landið
út og inn
er fjársjóðurinn okkar, afi minn.
(Guðrún Sigurbjörnsdóttir)
Guð blessi þig, elsku afi.
Birgir Freyr og Baldvin Helgi.