Skátablaðið Faxi - 01.04.1990, Qupperneq 9

• Vigdís Rafnsdóttir.
Vigdís Rafnsdóttir í viðtali við Faxa:
„í skátunum lærði
ég m.a. mannasiði“
Hvernig bar það til að þú gerðist
skáti?
Ég átti vinkonur sem voru í skátunum
og mig minnir að það hafi verið auglýst
líka, þá sótti maður um.
Gætirðu sagt frá starfsferli þínum
innan skátahreyfingarinnar?
Ég man að ég fór áfyrsta skátafundinn
1967 hjá Eddu Ólafs og Gunnhildi Ólafs,
þá var það niðri í gamla Iðnskólanum
vegna þess að þá var nýhætt að vera í
skúrnum uppí Barnaskóla og skáta-
heimilið við Faxastíg var ekki tilbúið. Svo
fórum við uppí Félagsheimilið þegar það
var vígt.
Hvenær gerðist þú skáti?
Ég var vígð sem skáti á Vestmann-
aeyjaskátamóti 1968 í Djúpadal.
Hvernig er þér búið að líka við
skátastarfið?
Já, mér er búið að líka mjög vel, ég er
búin að vera í skátunum frá því árið 1967
og því búin að vera 23 ár, svo til á fullu
nema 2 síðustu árin.
Hvað er eftirminnilegasta atvikið
sem þú manns eftir á því tímabili sem
þú varst skáti?
Þegar ég var 12 ára og fór á landsmót
í heilaviku. Fullt af skemmtilegum útileg-
um hérna í Eyjum. Ég fór margar ferðir
upp að Úlfljótsvatni og í skála uppá landi.
Það var líka oft farið í útilegur hérna uppí
Hraunbúða kofa. Það var svona bjálka-
kofi sem strákarnir smíðuðu.
Hvaða skátar voru mest áberandi
þegar þú varst í skátunum?
Það voru auðvitað þeir sem voru eldri,
Halldór Ingi, Bjarni, Siggi Þ., Kjartan, Óli,
Einar Halló, Simmi Hendriks, Gummi
Jóh., Rósanna, Emma, Díana, Svana
Ingólfs, Edda, Björk Arnars. Jón Ög-
.munds sem var félagsforingi mestan
tímann.
Hvað lærðir þú í skátunum?
Að búa mig í útilegur og maður lærði
hnúta og heilbrigðisreglur og svo manna-
siði. Og svo að syngja og marga texta og
almennt að taka þátt f félagsstarfi. Auð-
vitað er maður ekki einn heldur í hópi
með fullt af krökkum.
Hvað finnst þér um skátastarfið í
dag?
Það er ágætt nema ekki eins markvisst
og það var þegar ég var í skátunum. Það
er eflaust fyrst og fremst vegna þess að
krakkarnir eru í svo mörgu að þau eiga
svo erfitt með að gefa sér tíma. Þegar ég
var í skátunum, var ég bara í skátunum
og var ekki í neinu öðru. Ég fór uppí
skátaheimili þegar ég var búin í skólan-
um og maður var inní skátaheimili þang-
að til að það var hringt í mann og sagt að
maður ætti að koma heim að borða. Svo
fór maður aftur niður í skátaheimili og var
allan daginn. Við gáfum m.a. út blað og
unnum allskonar hluti sem við fengum að
gera niðri í skátaheimili, ótrúlegustu hluti.
Er eitthvað sem þú vilt segja að
lokum?
Já, það hafa allir mjög gott af því að
vera í skátunum, vegna þess að það
eykur félagslegan þroska. Og ég mundi
segja að það mætti sníða skátastarfið
meira að því sem er að gerast í dag.
Mætti vera meira eins og J.C. fór að gera
eins og ræðunámskeið, mér finnst vanta
að krakkarnir geti farið og staðið fyrir
framan fullt af fólki og talað án þess að
vera feimin eða þá segja eitthvað þannig
að það bögglist ekki allt upp í þeim. Ég
vona að skátastarfið eigi eftir að vera til
eins lengi og eitthvað líf er á jörðinni, að
það eigi alltaf eftir að vera skátastarf og
það verði alltaf einhverjir krakkar sem
hafa áhuga fyrir þessu. En það er eitt
sem hver og einn verður að læra, að ef
hann nennir ekki að gera neitt sjálfur, þá
gerir það enginn annar fyrir hann. T.d.
við byrjuðum á því að taka nýliðaflokks-
prófið, það var fyrsta, ég var aldrei
Ijósálfur, síðan tók maður 2. flokks prófið
og var maður 2. flokks skáti. Svo kom 1.
flokks prófið og svo sérpróf. Svo tók ég
forsetamerkið, við erum þrjár í Vest-
mannaeyjum sem tókum forsetamerkið
og unnum alfarið að því. Það var enginn
sem sagði okkur að gera það, það var
bara af því við höfðum áhuga á því.
SKÁTABLAÐIÐ FAXI
9