Víkurfréttir - 03.02.2005, Blaðsíða 10

10 VÍKURFRÉTTIR Á NETINU I www.vf.is I LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!
Útgefandi:
Afgreiðsla, ritstjórn og auglýsingar:
Ritstjóri og ábm.:
Fréttastjóri:
Blaðamenn:
Auglýsingadeild:
Útlit, umbrot og prentvistun:
Hönnunardeild Víkurfrétta:
Prentvinnsla:
Dagleg stafræn útgáfa:
Skrifstofa Víkurfrétta:
Víkurfréttir ehf., kt. 710183-0319
Grundarvegi 23, 260 Njarðvík, Sími 421 0000 Fax 421 0020
Páll Ketilsson, sími 421 0007, pket@vf.is
Hilmar Bragi Bárðarson, sími 421 0002, hilmar@vf.is
Jóhannes Kr. Kristjánsson (fréttir), sími 421 0004, johannes@vf.is
Þorgils Jónsson (fréttir og íþróttir), sími 421 0003, sport@vf.is
Jófríður Leifsdóttir, sími 421 0008, jofridur@vf.is
Jón Björn Ólafsson, sími 421 0014, jbo@vf.is
Víkurfréttir ehf.
Kolbrún Jóna Pétursdóttir, s: 421 0005, kolla@vf.is
Anita Hafdís Björnsdóttir, s: 421 0013, anita@vf.is
Þorsteinn Kristinsson, s: 421 0011, steini@vf.is
Prentsmiðjan Oddi hf.
www.vf.is og vikurfrettir.is
Stefanía Jónsdóttir, sími 421 0012, stebba@vf.is
Guðrún Karitas Garðarsdóttir, sími 421 0009, gudrun@vf.is
Aldís Jónsdóttir, sími 421 1010, aldis@vf.is
8 RITSTJÓRN VÍKURFRÉTTA
Afgreiðsla Víkurfrétta er opin alla virka daga frá kl. 09-12 og 13-17.
Athugið að föstudaga er opið til kl. 15
Með því að hringja í síma 421 0000 er hægt að velja beint samband
við auglýsingadeild, fréttadeild og hönnunardeild.
Fréttavakt allan sólarhringinn er í síma 898 2222
©RITSTJÓRNAR BRÉFJóhannes Kr. KristjánssonB L A Ð A M A Ð U R S K R I F A R
Í Víkurfréttum í dag er viðtal við hjónin Karen Hilmarsdóttur og Einar Árnason sem misstu dóttur sína fyrir tæpum tveimur vikum síðan.
Dóttir þeirra, sem var nefnd Birgitta Hrönn var
látin þegar hún var tekin með bráðakeisaraskurði
á Landspítalanum aðfaranótt 21. janúar. Karen
hafði verið ekið frá Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
í Reykjanesbæ til Reykjavíkur þar sem ekki er vakt
á skurðstorfu HSS allan sólarhringinn.
Krafa almennings á jafn stóru svæði og Suðurnes eru hlýtur að vera sú að hægt sé að bregðast við í tilfellum eins og hjá Karen
og Einari. Það er alls ekki hægt að útiloka að
Birgitta Hrönn væri á lífi hefði vakt verið á skurð-
stofunni. Það er heldur ekki hægt að fullyrða að
Birgitta væri á meðal okkar þó skurðstofan hefði
verið opin. En íbúar á Suðurnesjum eiga ekki að
þurfa að spyrja sig þessara spurninga. Hér þarf
að vera aðstaða til að bregðast við bráðatilfellum
sem þessum.
Aðstoðarlandlæknir sagði í fréttum Stöðvar 2 á þriðjudagskvöld að faglegt mat lægi á bakvið ákvörðun um það hvar sólarhrings-
vaktir yrðu á sjúkrahúsum á landsbyggðinni.
Hann kallaði HSS kragasjúkrahús. Sagði að Kefla-
vík væri tiltölulega fámennt svæði þar sem stutt
væri til Reykjavíkur. Á Suðurnesjum eru íbúar yfir
20 þúsund talsins ef íbúar Keflavíkurflugvallar eru
taldir með.
Á sama tíma og aðstoðarlandlæknir lýsir því yfir að stutt sé til Reykjavíkur að fara með bráðveika sjúklinga héðan af Suður-
nesjum, heldur samgönguráðherra því fram að
vegalengdin frá Reykjavík til Keflavíkur sé alltof
löng sé litið til færslu innanlandsflugsins til Kefla-
víkur. Það sé alltof langt fyrir landsbyggðarfólk
að fara til Reykjavíkur frá Keflavíkurflugvelli. Mót-
sögnin er hrópandi og ætti fólk að íhuga þessar
staðhæfingar aðeins.
Starfsemi Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja er komin í gott horf eftir áralanga niðursveiflu. Stjórnendur og starfsfólk stofnunarinnar er
hæfileikaríkt og það vill geta veitt bestu mögulegu
þjónustu sem hægt er að veita. Til að missa ekki
þetta góða starfsfólk sem veitir góða og persónu-
lega þjónustu þarf að bæta aðstöðuna og koma á
föstum vöktum á skurðstofunni.
Sumum kann að bregða við að sjá myndir af Birgittu með viðtalinu við foreldra hennar. Búið er að fjarlægja dauðann úr íslenskum
veruleika eins eðlilegur og hversdagslegur og hann
er. En í þetta sinn svo skelfilega ótímabær. Það
er ekkert ljótt við þessar myndir; þær eru fyrst
og fremst sorglegar en fátítt er að slíkar myndir
séu sýndar. Þó hefur þótt í lagi að sýna myndir
erlendis frá þar sem blóðslettur og sundurtætt lík
liggja á strætum úti. Víkurfréttir tóku hinsvegar
ákvörðun um að birta myndir af Birgittu þar sem
um íslenska stúlku af Suðurnesjum er að ræða.
Birgitta heitin er íslenskt barn. Lát hennar er ís-
lenskur veruleiki. Við eigum ekki að vera feimin
við að horfa á þann veruleika sem við búum við.
Foreldrar Birgittu hafa ákveðið að láta dauða hennar ekki verða tilgangslausan og ætla að berjast fyrir því að vöktum verði komið á á
skurðstofu Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja. Von-
andi skilar sú barátta árangri því um mikilvægt
mál er að ræða fyrir komandi kynslóðir.
Myndbirting
af íslenskum veruleika
Vals
fimmtud
ags
EFTIR VAL KETILSSON
Við dauðans dyr
Tónlistin í tækinu ómaði blítt og ljúft í bílnum sl. laug-ardagskvöld og sá sem söng af mikilli innlifun var Ronan Keating, írskættaður söngvari sem kyrjaði ,,If
tomorrow never comes’’. Verð að viðurkenna að mig dauð-
langaði að hlusta á diskóið á Bylgjunni en þar sem frúin
hafði keypt diskinn á útsölu í Smáralind, kunni ég ekki við
að suða í henni. Sat enda undir stýri á frúarbílnum, sem
fenginn hafði verið hjá Kjartani í Heklu árinu áður. Fjöl-
skyldan var á heimleið úr bænum og allir pakksaddir og
glaðir úr þorrablóti ömmu ,,dreka’’ í Reykjavík. Brautin var
blaut og hál eftir mikla rigningu fyrr um daginn og dimmir
blettir voru hér og þar, enda nokkrar perur í ljósastaurunum
hans Stjána Páls farnar yfir móðuna miklu. Það er ekki of-
sögum sagt að við sunnanmenn höfum mátt búa við óttann
af umferðarslysum á Reykjanesbraut sl. 40 ár og alltof mörg
slys hafa orðið sveitungum okkar að fjörtjóni, valdið líkams-
meiðslum eða varanlegri örorku.
Á beina kaflanum til Fitja, rétt eftir Grindavíkuraf-leggjarann, tekur bíllinn á undan okkur til við að tvista á veginum, bremsuljósin verða blóðrauð og
síðan tekur hann flugið út fyrir veg og út í móa. Bílljósin tvö,
sem orsökuðu flugferð samferðamannsins á undan okkur,
komu nú á sekúndubroti æðandi á móti okkur á sömu hrað-
ferð og djöfulsreið og það var ekki um annað að ræða en
gera slíkt hið sama og ,,móamaðurinn’’. Adrenalínið í líkam-
anum spýttist af sama krafti og bremsuvökvinn í hjólabún-
aðinn og naglarnir í dekkjunum ýlfruðu eins og neglur á
krítartöflu. Polo-inn dansaði diskó í öfuga átt við taktfastar
hreyfingar stýrishjólanna enda ökumaðurinn með líf fjöl-
skyldunnar í lúkunum. Til allrar guðs blessunar tókst mér
að halda bílnum í vegkantinum og sleppa við árekstur við
,,engil dauðans’’ sem lét sér fátt um finnast og hélt ótrauður
ferð sinni áfram. Hann var ekki einu sinni að taka fram úr
öðrum! Ákvað bara að vera á öfugum vegarhelmingi!
Þetta var svo sem ekki í fyrsta skipti á 25 ára ökuferli mínum á brautinni, sem lífi mínu hafði verið stofnað í hættu. Verð þó að viðurkenna að í þetta skiptið
hefur aldrei munað eins litlu. Ég þakkaði himnaföðurnum
og mínum nánustu á hans heimaslóðum lífgjöfina og bað
lögregluna í 112 að leita uppi þann sem vissi ekki að hægri
umferð var komið á árið 1968. Ég er líka harðákveðinn í því
að senda samgönguráðherra hugskeyti og boð um að hann
taki okkur fagnandi á næsta fundi, svo hægt verði að fækka
tilvikum sem þessum úr bókum lögreglunnar og helst ,,for
gúdd’’. Þeir sem misst hafa ástvini á þessari fjölförnu leið,
eiga skilið að á þá sé hlustað og að tvöfölduninni verði lokið
hið snarasta. Og það helst áður en ökuþórar af áður nefndri
tegund, ná einhverju okkar á einfaldri braut og sendi okkur
yfir móðuna miklu.
öKASSINNPÓST
Hefur þú ábendingu um neytendamál, vilt
koma á framfæri hrósi eða skömmum?
Sendu okkur línu á: postur@vf.is