Víkurfréttir - 03.02.2005, Page 16

16 VÍKURFRÉTTIR Á NETINU I www.vf.is I LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!
Karen og Ein ar höfðu reynt að eignast barn í tæp þrjú ár áður en
Karen varð ólétt með glasameð-
ferð. Meðganga Karenar gekk
mjög vel og var áætl að að
barnið kæmi í heiminn þann
14. febrúar. En svo fór ekki og
Karen missti legvatnið eftir
miðnætti aðfaranótt föstudags-
ins 21. janúar - þremur vikum
fyrir tímann. Þegar legvatnið
fór gekk naflastrengurinn fram
og við það klemmdi höf uð
barnsins naflastrenginn og stífl-
aði allt flæði í gegnum hann.
Lífæð barnsins stíflaðist. Flytja
þurfti Karen á Landspítalann í
Reykjavík þar sem skurðstofur
á Heilbrigðisstofnun Suður-
nesja voru ekki opnar. Ekki er
hægt að fullyrða að Birgitta
Hrönn hefði lifað þó skurðstof-
urnar hefðu verið opnar en for-
eldrar hennar hafa ákveðið að
berjast fyrir því að vakt verði á
skurðstofunni allan sólarhring-
inn.
Allt var gert sem hægt
var í stöðunni
Þessa afdrifaríku nótt kallaði
Karen á Einar og sagði honum
að hún hefði misst vatn ið.
Hann hringdi strax á Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja og var
þeim sagt að fara á stofnunina
en samt ekki með neinum asa.
„Þegar við komum niðureftir
þá var Karen sett í mónitor
og þá kom strax í ljós að eitt-
hvað var að. Ljósmóðirin fann
að nafla streng ur inn hafði
fallið fram og hún byrjaði að
gera allar þær aðgerðir sem í
hennar valdi stóð að gera miðað
við að stæð ur. Hún hringdi
strax á sjúkrabíl sem var fljótur
á staðinn og þá áttaði maður
sig fyrst á því að eitthvað væri
að. Það var allt gert á þessum
tímapunkti sem hægt var að
gera, en það var ekki til staðar
það sem við þurftum. Þegar
við komum til Reykjavíkur var
Karen strax skorin og þá kom
í ljós að barnið var látið,” segir
Einar og tekur í hönd Karenar
eiginkonu sinnar. Hann segir
að allt hafi verið gert sem hægt
hafi verið. „Eftir því sem mér
skilst þá hefur þessi tími sem
tekur að keyra til Reykjavíkur
og allt hnjaskið sem á sér stað
við flutninginn, ekki hjálpað til.
En eins og ég hef svo oft sagt
þá var allt gert sem hægt var að
gera í þessari stöðu. Ljósmóð-
irin stóð sig mjög vel og gerði
allt sem í hennar valdi stóð. Ef
skurðstofan hefði verið opin þá
væri möguleiki á að dóttir okkar
væri á lífi. Sú þjónusta er bara
ekki til staðar og við vonumst
til að það lagist eftir þetta,” segir
Einar.
Fann að það var
eitthvað mikið að
Karen segir að hennar upplifun
af atburðarrásinni hafi verið
sú að hún hafi verið á leiðinni
á fæðingardeildina til að fæða
barnið sitt. Hún var full tilhlökk-
unar og þau hjónin voru bæði
brosandi út að eyrum þegar þau
komu á spítalann. Karen segir
að greinilegt hafi verið að dóttir
þeirra hafi viljað koma fyrr í
heiminn. „Um leið og ljósmóð-
Erfiðasta lífsreynsla sem nokkur manneskja getur gengið í gegnum er að missa barn sitt. Sá eða sú sem stendur í fjarlægð
getur ekki með neinu móti gert sér í hugarlund þær tilfinningar sem koma fram við slíkar aðstæður. Engin manneskja
stendur hjá ósnortin, yfir slíkum harmleik. Aðfaranótt 21. janúar lést dóttir hjónanna Karenar Hilmarsdóttur og Einars
Árnasonar í Keflavík. Litla stúlkan sem nefnd var Birgitta Hrönn fæddist andvana á Landspítalanum í Reykjavík. For-
eldrar Birgittu Hrannar ákváðu að segja sögu sína til að berjast fyrir því að auknu fjármagni verði veitt til Heilbrigðis-
stofnunar Suðurnesja svo skurðstofa stofnunarinnar verði til taks allan sólarhringinn.
Lífsreynsla
Birgitta Hrönn vildi flýta sér í heiminn
Lokuð skurðstofa - Látið barn
- foreldrar vilja að fjármagni verði veitt til að hafa skurðstofu til taks allan sólarhringinn