Víkurfréttir - 03.02.2005, Síða 18

18 VÍKURFRÉTTIR Á NETINU I www.vf.is I LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!
innar hafa vafið bómull um þau
og grátið með þeim. „Þetta var
eins og að koma heim - eins og
að koma í stóra fjölskyldu og
það hefur hjálpað okkur hvað
mest,” segir Einar en þau dvöldu
um nokkurra daga skeið á Heil-
brigðisstofnun Suðurnesja þar
sem starfsfólkið hlúði að þeim.
„Starfsfólkið á stofnuninni á svo
miklar þakkir skilið að það er
eiginlega ekki hægt að lýsa því,”
segir Einar og vill einnig koma
á framfæri þakklæti til Richard
Woodhead útfararstjóra hjá
Útfararþjónustu Suðurnesja.
„Hann aðstoðaði okkur ómetan-
lega mikið.”
Ásaka ekki neinn
Einar og Karen segjast ekki
ásaka neinn. Það hafi allir gert
það sem í þeirra valdi stóð.
Það eina sem þau segja hægt
að ásaka sé fjármagnsleysi. „Við
erum ekki að tala um stórar
upphæðir til að hafa vaktir á
skurðstofunni allan sólarhring-
inn. Við erum með mjög góða
fæðingardeild og frábært starfs-
fólk en það vantar vaktir á skurð-
stofuna sem getur brugðist við
í tilfellum eins og okkar. Við
erum að tala um að það vanti
um 40 milljónir á ársgrundvelli
til að halda megi vöktunum úti.
Það er kannski það helsta sem
maður er sár út í,” segja þau
ákveðin á svip.
Eru ekki reið
Þau vilja taka það skýrt fram að
þau séu ekki reið út í Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja, né lækna
þar eða hjúkrunarfólk, hvorki
á Suðurnesjum eða í Reykja-
vík. „Það var ekki hægt að gera
meira eins og staðan var. Við
bara tókum þá ákvörðun að
vera ekki reið út í neinn heldur
frekar láta okkar missi og okkar
sorg verða til þess að bætt verði
úr málum hér. Við erum ungt
fólk sem ætlar að búa í þessum
bæ og við finnum fyrir ofboðs-
legri samstöðu frá öllum bæj-
arbúum, en við finnum líka
fyrir reiði sem við erum ekki
sátt við að snúist gegn Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja. Það eru
bara svo margir sem eru hissa
á því að ekki sé hægt að treysta
á skurðstofurnar allan sólar-
hringinn,” segja þau en skurð-
stofurnar eru opnar allan sólar-
hringinn tvo daga í viku.
Munu berjast fyrir því að
skurðstofa verði til taks
Karen og Einar segjast ætla að
berjast fyrir því að skurðstofa
Heilbrigðisstofnunar Suður-
nesja verði opin allan sólarhring-
innn. „Við erum ekki hætt því
þetta var okkar fyrsta barn og
við ætlum okkur að eiga fleiri
börn og það ætlum við að gera
um leið og við erum tilbúin til
þess. Ég vil ekki þurfa að vera
með efasemdir um það hvort
skurðstofa sé til staðar að nóttu
til þegar ég þyrfti kannski á þjón-
ustunni að halda. Auðvitað á
maður eftir að velta því fyrir sér
þegar ég verð ólétt aftur hvort
allt verði í lagi. Ég vil bara búa
við öryggi. Ég er héðan úr Kefla-
vík og ég vil hvergi annars staðar
vera, en ég vil líka geta eignast
börn í öruggu umhverfi,” segir
Karen og Einar bætir við. „Það
á náttúrulega ekki að líðast að
þetta frábæra starfsfólk á stofn-
uninni þurfi að búa við það að
geta ekki brugðist við í tilfellum
sem okkar vegna þess að það
vanti fjármagn.”
Allt gerbreytt
En hvaða augum líta þau lífið
eftir þetta mikla áfall? „Það er
allt breytt. Við ætluðum að
vera með barn hér heima. Við
verðum að lifa með þessu og
halda áfram. Það þýðir ekki að
gefast upp. Við ætlum okkur að
eignast önnur börn og láta þetta
verða til að hjálpa öðrum. Lífið
heldur áfram en þetta verður
erfitt,” segja þau. Þegar Karen og
Einar eru spurð hvernig sú upp-
lifun sé að fylgja barninu sínu
til grafar svara þau. „Sá raun-
veruleiki á eftir að koma í ljós.
Mér finnst þetta allt svo ótrú-
legt. Við erum búin að gráta og
við erum búin að syrgja en við
höfum líka reynt að bíta á jaxl-
inn og vera sterk. Það er ekki
hægt að lýsa þess á einn veg. Við
eigum bara eftir að vakna upp
við það einn daginn að þetta
sé raunveruleikinn; að þetta
hafi verið dóttir okkar sem við
vorum að jarðsetja.”
Myndirnar eiga
eftir að hjálpa
Myndir af Birgittu Hrönn eru
víða um stof una hjá Karen
og Einari. Kerti lýsa upp stof-
una og við hlið myndanna eru
englar. Þau segja að það skipti
þau miklu máli að eiga myndir
af Birgittu Hrönn til að geta
skoðað í framtíðinni. „Hún er
fullsköpuð og hún er einstak-
lingur og það að hafa fengið
tíma með henni skipt ir svo
miklu máli. Myndirnar eiga eftir
að hjálpa okkur í gegnum þetta.
Dóttir okkar er fallegt barn og
minningin lifir í gegnum mynd-
irnar,” segja þau og líta í augu
hvors annars. En hvernig blasir
framtíðin við þeim? „Við ætlum
að halda áfram og gefast ekki
upp. Eftir þrjá mánuði verð ég
tilbúin til að hefja glasafrjóvgun-
arferlið á ný og vonandi verðum
við með nýfætt barn á fæðing-
ardeildinni hér eftir ár. Dóttir
okkar á alltaf eftir að setja stórt
skarð í lífið en hún er samt með
okkur og það sem við fengum
að kynnast henni og myndirnar
sem við fengum - allt þetta
skiptir okkur svo miklu máli.
Við verðum að halda áfram og
lifa lífinu - það þýðir ekkert að
gefast upp. Þegar við eignumst
fleiri börn þá getum við sagt
þeim börnum frá litlu systur
sinni. Það kemur ekki annað
barn í staðinn fyrir hana - hún
á alltaf eftir að lifa í hjörtum
okkar.”
Lífsreynsla