Dagsbrún - 01.05.1893, Blaðsíða 13

Athuganir við sköpunarsöguna.
Framhald.
IV.
VERÐI LJÓS.
Jafnframt hitanum kom fram enn undraverðari sköpun—ljós-
ið. Þegar, er þessi hitagufa fór að dragast saman í þokumökn, þá
heíir af því staðið birta noKKur, þótt dauf væri í fyrstu, en eptir
því, sem samdrátturinn varð meiri, og hnötturinn þéttist, þá varð
hirtan skærari og skærari, þar til líkami þessi varð, sem kerfi af
skínandi stjörnum. I ótölulegar aldaraðir, eptir, að jörðin tók að
veltast um geyminn, sem sérstakur hnöttur, hefir hún hlotið, að
skína, sem sól, eins og vér í góðum sjónpípum sjáum, hvernig hin
skínandi stjörnukerfi veltast í kringum lrina afarmiklu sól, ISíríus.
En eptir því, sem jörðin kólnaði, varð þessi langi skínandi dagur
myrkari og myrkari. Ljósaskiptin—-færðust smátt og smátt yfir hana,
og voru mínúturnar þar langar, sem þúsundir ára ; en svo féll myrkr-
ið yfir aptur.
Sköpun þessari var ekki lokið á hinum fyrsta degi, hún
heidur eiulægt áfram enn þann dag í dag. Já! meira að segja,
þegar vér kveikjum á lampanum vorum á lcvöldin, þá talar hinn
skapandi andi, enn hin sömu orðin : „verði ljós“, ekki með hróp-
andi raustu holdur með hinum þegjandi alheimslögum og er það
engu að síður guðdómlogt en liið gamla boð. Prófessórinn, sem
skýrir liin stuttu orð með mörgum orðum, og segir oss, hvernig
hitinn gjöri kola-agnirnar lýsandi og veldur ljóssveiflum í loptinu,
en þó getur hann ekki skýrt oss það, hvernig ljósið sé orðið til. Þrátt
fyrir öll vísindin, er eðli Ijóssíns á lampanum jafn leyndardómsfullt
og liið fyrsta ljós í sköpunarsögunni. I hvert skipti, er vér kveikj
um á ljósi er hið forna kraptaverk Sköpunarsögunnar endurtekið.
Og hvílíkt kraptaverk er. það ekki, þegar vér förum um
það að hugsa. Þessar kola-agnir í gufunni voru smœrri, en svo, að
vér sæjum þær, en á augabragði mynduðu þær ljósið, sendu 1 jó.-—
strauminn út um gluggann, yfir borgina og gjörðu það sýnilegt í
mílu fjarlægð, áður en vér liöfðum tíma til að taka burtu heudina.
Hvílíkt furðuverk mvndi oss eigi finnast þstti, ef vér sæjum þið