Dagsbrún - 01.02.1894, Qupperneq 5

21
eu. Eftir prestlógri hugmynd áttu mennirnir aö life'í bróðrlegu sain-
félagi við guð og englana, við villidýrin og hvalfiskkna i áldingarðinum
Eden. Ðau-ðinn var ekki til, ekkert dó. euginn fiskr, engin fluga, eng-
inn ornir, ekkert blóm, ekkert grasstrá. TJlfiinn, ljónið, tígrisdýrið
lifði ekki á öðrum dýrum ; nautið, hestrinn, sauðkindin át ekki gras ;
hvalrinn ekki smáfiska. Fíllinn, hestrinn, maðrinn tróð aldrei blóm
eðr orm undir fótnm sínum, maðrinn bragðaði livorki ket eði fisk, ekki
ávexti eða rœti, ekki korn eða nokkuð það sem lifendi var, því dauðinn
var ekki til. Hann'var ekki til um langa tíma, ekki fyr en maðrinn
syndgaði fyrir keriingarvarginn hana Kvu. Húii steypti öllnm heimin-
um úr þessu dýrðlega sæluástandi, þar sem ménnirnir voru fullkom-
lcga góðir, þektu ekki synd eða sorg, grétu ekki, átu. okki, en liiðu í ei-
lífum söng innan um apa og hyenur, svín og- kálfa, engla og tígrisdýr.
Þetta kennir kirkja og klerkar á suunudagaskólum, en syo ganga börn-
in á aðra skóla hina 5 eða 6 daga vikunnar, og þar læra þau .tð þetta só
bull og eudileysa. Hver einn einasti mentaðr maðr lilær að þessu, hann
getr ekki annað.
Svo kemr önnur hugmynd um guð. Guð cr óvi ss í því hvort
iiann eigi að dylja Abraham þess sem hann ætlar að gjöra, og svo kemr
setningin úr Amos: að „drottina alvaldr gjöri ekkért, nema hann kunn-
gjöri sinn leyndardóm fyrir sínum þjónum, spámöimunum.“ 0, jæja,
spámennirnir eru ráðaneytið sem hann þarf að ráðgast um við. Effeir
þessu hefir lianu þurft að ráðgast við þá um sköpuniua, um sköpun
sólar og tungls, stjarna og planta, dýra og manna. Hann hefir þurft
að ráðgast við þá um sköpun sjálfra þeirra ! ! ! — en — þá voru þeir
ekki til, og því rekr þetta sig á og verðr b o t n 1 a u s vitleysa.
Svo lætr klerkr guðinn Krist segja, að hann liafi kunngjört læri-
aVeinum sínum a 11, sem hann hafði heyrt af sínum föðr. Hafi nú
Kristr verið alvitr, sem guð, þá hefir hann orðið að segja lærisveinum
'sínum æðimargt, þeir liefðu þá átt að þekkja öll vísindi mannkynsins,
öll vísindi alheimsius, álla leyndardóma náttúrunnar; þeir hefðu sjálf-
sagt átt að vita um Ameríku, að hún var til, en þeir hafa verið svo þag-
mælskir, að segja ekki frá því.
Svo kemr sagan um það, er Abraham er að semja við guð um
Sódóma, hann ragar lianh niðr eins og væri hann einhver Gyðinga-
prangari; ég hefi getið þessa áðr, og get því okki verið að fera um
það fleiri orðum.