Feykir - 27.02.2014, Page 10

10 Feykir 08/2014
Kvennakórinn Sóldís hélt sína árlegu konudagstónleika
fyrir fullu húsi í Miðgarði sl. sunnudag.
Tónleikarnir voru vel lukkaðir en sungin voru íslensk lög og
ljóð. Að tónleikunum loknum var boðið upp á girnilegt kaffi-
hlaðborð. Kórinn ætlar að leggja land undir fót með vorinu og
ætlar í söngferð vestur á land þann 29. mars og er stefnan tekin
á Akranes og Reykholt. Þann 7. apríl er ætlunin að halda
tónleika á Blönduósi og 23. apríl syngja þær á Sauðárkróki, á
Heilbrigðis-stofnun Sauðárkróks og Sauðárkrókskirkju.
Meðfylgjandi myndir tók Páll Friðriksson. /BÞ
Kvennakórinn Sóldís söng íslensk lög og ljóð
Vel lukkaðir
konudagstónleikar
Hræddar um að renna
niður gilið
Framhald af forsíðu
Snæbjört Pálsdóttir segir að aðstæður
á Þverárfjallsvegi hafi verið slæmar
þegar hún velti bíl sínum sl. föstudag.
Það var mjög hvasst, skafrenningur og
fljúgandi hálka. Stúlkurnar voru að
keyra fram hjá vegriði, u.þ.b. 200-300
m frá sveitabænum Þverá þegar
Snæbjört missti stjórn á bílnum, eins
og fram kemur á forsíðu.
„Ég reyndi að ná stjórninni og bíllinn
sikk-sakkar aðeins á veginum en ég næ
ekki stjórninni aftur, við steypumst útaf
og veltum þrjár til fjórar veltur,“ segir
Snæbjört. Bíllin stöðvast utan vegar, í
öfugri akstursstefnu, með tvær brotnar
rúður, en þó furðu lítið skemmdur að
sögn Snæbjartar. Aðspurð um hvort hún
hafi orðið hrædd svarar hún að hún hafi
ekki haft tíma til að verða hrædd þar sem
þetta gerist svo fljótt. „Ég man eftir því að
hafa verið á hvolfi, séð gilið og hugsað
„Shitt, við erum á leiðinni þarna ofan í“
en um leið og hugsunin kláraðist vorum
við lentar á hjólunum og bílinn skorðast
við það.“
Stelpurnar fóru aftur á slysstað dag-
inn eftir og sáu förin eftir dekkin í
snjónum en að bíllinn skyldi stöðvast
Þarna sést hvar bíllinn endaði við gilbarminn. Birt með leyfi Lögreglunnar á Sauðárkróki.
þannig varð til þess að þær enduðu ekki
ofan í gilinu. „Mjög harður snjór var
þarna svo það var varla stætt fyrir hálku,
svo við þurfum varla að spyrja að
leikslokum ef við hefðum t.d. lent á
toppnum, þá hefði bíllinn líklega skautað
þarna niður eins og sleði,“ útskýrir hún.
Snæbjört segist hafa orðið meira hrædd
um systur sína og frænku, Hugrúnu og
Maríönnu, en sjálfa sig en þær reyndust
ómeiddar sem betur fer. „Við vorum
frekar skelkaðar að vera þarna í miðri
brekkunni og vissum í rauninni ekkert
hvort bílinn myndi renna af stað eða ekki.
Svo fyrsta hugsunin eftir að hafa tékkað
hvort allir væru í lagi var að hringja á hjálp
og koma okkur útúr bílnum,“ segir
Snæbjört. Ekki leið þeim betur við að sjá
úlpuna hennar Hugrúnar þeytast út úr
bílnum og ofan í gilið.
Beltin bjarga!
Tveir sjúkrabílar komu stúlkunum til
aðstoðar, einn frá Blönduósi og annar frá
Sauðárkróki, og gantast Snæbjört með
það og segir að smá samskiptaörðug-
leikar hafi verið hjá Maríönnu og
Hugrúnu en þær hringdu báðar á
Neyðarlínuna og þar af leiðandi mættu
tveir sjúkrabílar á svæðið. Þá komu
vegfarendur stúlkunum til aðstoðar
skömmu eftir slysið og hughreystu þær,
hugguðu og hjálpuðu þeim að koma
eigum þeirra yfir í annan bíl. „Þeir
skipuðu okkur svo að setjast þar niður
þangað til sjúkrabíllinn mætti á svæðið
en við vorum allar í töluverðu sjokki og
viðbrögð okkar í samræmi við það.“
Stúlkurnar voru allar í bílbeltum og
segist Snæbjört handviss um að þau hafi
orðið þeim til lífs. „Ég get varla til þess
hugsað ef einhver hefði ekki verið bíl-
belti, því þau án alls vafa björguðu okkur
alveg! Í öllum veltunum fann ég hversu
vel beltið hélt mér en ég hreyfðist varla,“
tekur Snæbjört skýrt fram. Hún segir að
15 kg taska hafi farið á flug útum
hliðargluggann í skottinu í hamagang-
inum og runnið niður í gilið. Einnig
flugu þrjú pör af skóm, fartölvutaska,
úlpa og reipi útum gluggann. Stór og
kröftugleg skófla fór í tvennt og fleiri
hlutir voru líka illa farnir. „Því vil ég alls
ekki ímynda mér hvernig við hefðum
litið út beltislausar. Við sluppum alveg
ótrúlega vel. Ég bólgnaði og marðist á
vinstri hendi og öxl, Maríanna tognaði í
hálsinum og Hugrún fékk sár á höndina
sem er þó ótrúlega lítið miðað við að
rúðan sem hún sat við brotnaði alveg.
Hún fékk versta farið eftir beltið og er
með eymsli í hálsi og herðum. Annars
stífnuðum við allar aðeins í hálsi, öxlum
og baki og fengum mar og klór eftir
beltin, sem er alveg eðlilegt.“
Snæbjört vill koma á framfæri
þökkum til allra þeirra sem aðstoðuðu
þær á einn eða annan hátt; á vettvangi,
sjúkraflutningamönnunum sem komu
bæði frá Blönduósi og Sauðárkróki,
lögreglunni og svo Heru á Sjúkrahúsinu.
„Munið svo: „Beltin Bjarga!“ segir hún í
lokin. /BÞ