Feykir - 01.04.2015, Qupperneq 4

4 13/2015
að þeir hljóti að hafa valið vel
í upphafi. Óskar segir börnin
þeirra, Erlu Malen, Björn Elvar
og Þorstein Mána, ekki hafa lagt
sönginn fyrir sig þó þau fari létt
með að syngja.
„Þetta átti aldrei
að verða neitt“
Óskar hleypti heimdraganum
nítján ára gamall og flutti til
Akureyrar. Hann er bifvélavirki
að mennt og hefur starfað
við þá iðn nánast óslitið frá
námslokum. Hann segir að í
dag sé hann „svona fiftí-fiftí“
í söngnum og bílaviðgerðum.
Núorðið gerir hann mest upp
gamla bíla fyrir aðra – „ég er
svona hálfgerður Bjössi Sverris,
Skagfirðingar skilja það,“ segir
hann og hlær. Hann er sjálfstætt
starfandi, „enda getur ekki
nokkur maður haft mig í vinnu,
ég þarf alltaf að vera að stelast frá
í þetta gaul.“
Ævintýrið um Álftagerðis-
bræður hófst árið 1987 og móðir
þeirra fékk þá Gísla, Óskar,
Pétur og Sigfús
til að syngja
við útför föður
þeirra. „Það
var í fyrsta sinn
sem við komum
fjórir saman
og sungum
o p i n b e r l e g a .
Þetta átti aldrei
að verða neitt
meira, þetta
bara gerðist eins
og sumir hlutir.
Það hafa aldrei
verið neinar áætlanir í gangi
eða neitt slíkt.“ Þrátt fyrir það
hafa þeir bræður nokkurs konar
umboðsmann, sem er Ingibjörg,
kona Gísla. „Hún hefur haldið
utan um praktíska hluti fyrir
okkur, fjármál og slíkt, enda
höfum við aldrei kunnað með fé
að fara, nema þá helst Gísli sem
er rollubóndi,“ segir Óskar. Fram
kemur að Gísli er einnig sá eini
þeirra sem er hestamaður. „Það
er nóg af meðalmennskunni í
þeirri grein þó að við bætumst
ekki við.“
Það líður ekki sú vika að
Óskar komi ekki einhvers staðar
fram, með bræðrum sínum
eða öðrum tónlistarmönnum.
„Ég er mikið að jarða menn,“
segir hann. „Ég kem reglulega
í Skagafjörðinn til að kveða
menn niður. Við erum bókaðir
í jarðarfarir langt fram í tímann,
ekki kannski dagsettar. En eins
og Pétur bróðir segir þá þurfa
þeir sem ætla að bóka okkur
fram í tímann að gera það
fljótlega, við erum farnir að
eldast sjálfir.“ Hér má skjóta að
vísu sem Kristján frá Gilhaga
orti um ástand þeirra bræðra:

Við ellina skilgreinum ekki með vigt
oft fer að bresta í hljómum
við titring í hnjánum, tíða gigt
og tennur í skröltandi gómum.
Ekkert að apa eftir
þeim fyrir sunnan
Frá opnun Menningarhússins
Hofs á Akureyri hefur
Óskar haldið þar tónleika á
laugardeginum fyrir páska.
Hefur hann þá boðið til sín
gestum og haft hljómsveit undir
stjórn Gunnars Þórðarsonar
með sér. „Nú ætla ég að halda
upp á afmælið hans í leiðinni og
flytja hans músík. Það má geta
þess að ég er ekkert að apa eftir
þeim þarna fyrir sunnan, því
ég var búin að biðja um þetta
áður en var farið að tala um
að haldið yrði svona hraustlega
upp á afmæli Gunnars þar.“ Þeir
sem munu aðstoða Óskar við að
heiðra Gunnar
eru m.a. Egill
Ólafsson, Harpa
B i r g i s d ó t t i r,
Hjalti Jónsson
og dúettinn
Þú og ég, sem
Helga Möller
og Jóhann
Helgason skipa.
„Ég byrjaði
nefnilega á
öfugum enda,“
útskýrir Óskar
þegar hann
nefnir dúettinn, „ég byrjaði í
karlakór en nú er ég kominn
í diskóið. Mágur minn, Birgir
Sveinbjörnsson, fyrrverandi
útvarpsmaður úr Sagnaslóð,
verður kynnir. Hann er ferlega
fyndinn og lúmskur sögu-
maður.“
Óskar er hógvær þegar spurt
er um miðasöluna og segir hana
fara vel af stað. „Svo verðum
við bræður í Hörpunni í byrjun
maí og mér skilst að hún sé að
verða full,“ bætir hann við.
Í fyrra var uppselt á tónleika
þeirra bræðra í Hörpunni og
bætt við aukatónleikum. Óskar
segir þó meira en að segja það
„að fylla þetta gímald,“ og á
þar við Eldborgarsalinn sem
tekur um 1300 manns í sæti.
Sögumaður á þeim tónleikum
verður Hjálmar Jónsson núver-
andi Dómkirkjuprestur og
fyrrverandi sóknarprestur á
Sauðárkróki. „Við ætlum aðeins
að stikla á stóru yfir ferilinn.
Hann kann nú ýmsar sögur
Óskar er fæddur á Sauðárkróki
á jóladag árið 1953 og uppalinn
í Álftagerði í Lýtingsstaðahreppi
hinum forna, „í torfkofa við
misjafnar aðstæður og ofbeldi
eldri bræðra,“ eins og hann
kemst að orði. Að vanda er
stutt í grínið hjá Óskari sem
er yngstur í hópi sex systkina,
en hann segir að það vilji sér
til happs að muna lítið eftir
þessum tíma. Í systkinahópnum
eru fimm bræður og ein systir.
Aðspurður um hlutskipti
systurinnar Herdísar er Óskar
snöggur til svars: „Hún valtar
ævinlega yfir okkur. Hún naut
forréttinda, var prinsessa með
VIÐTAL
Kristín Sigurrós Einarsdóttir
stóru péi.“ En í sárabætur fyrir
systurina Herdísi orti Stefán
Vilhjálmsson:
Þó hún sjaldan syngi víst
og sé í hópi mæðra.
Er hún Dísa ekki síst
Álftagerðisbræðra.
Elsti bróðirinn, Ólafur, var
bóndi í Álftagerði en er nú
látinn. Hann söng um tíma
með Karlakórnum Heimi en
var hættur því þegar hinir
bræðurnir fjórir fóru að syngja
saman opinberlega.
Það er klassískt að spyrja
tónlistarmenn: „Var mikið
sungið á þínu heimili?“ og ljóst
að svo var í Álftagerði. Haldnar
voru kóræfingar heima í stofu
og orgelið flutt milli bæja. Faðir
Óskars var frá Eiríksstöðum
í Svartárdal í Austur-Húna-
vatnssýslu. „Hann rölti gjarnan
yfir úr Svartárdalnum, með
harmónikku á bakinu og
spilaði á böllum. Og þetta eru
afleiðingarnar. Þetta er allt
harmónikkunni að kenna!“
útskýrir Óskar, en móðir
hans Sigrún var heimasæta í
Álftagerði og hitti hinn unga
harmónikkuleikara á balli.
Óskar er giftur Jónínu Svein-
björnsdóttur frá Hauganesi
við Eyjafjörð og eiga þau þrjú
uppkomin börn og þrjú barna-
börn. „Ég hangi alltaf með sömu
kellingunni. En við bræður erum
nú hálfgerð fyrirbæri, þeir okkar
sem eiga kellingar á annað borð
eru alltaf með þær sömu,“ segir
Óskar brosandi og tekur undir
það sjónarmið blaðamanns
Við erum bókaðir
í jarðarfarir langt
fram í tímann, ekki
kannski dagsettar.
En eins og Pétur
bróðir segir þá þurfa
þeir sem ætla að bóka
okkur fram í tímann
að gera það fljótlega,
við erum farnir að
eldast sjálfir.“
Óskar Pétursson frá Álftagerði
skiptir vinnuvikunni milli söngsins og bílaviðgerða
Söngvarann og bifvélavirkjann Óskar Pétursson frá Álftagerði í
Skagafirði þarf vart að kynna fyrir lesendum Feykis, þrátt fyrir að hann
hafi verið búsettur á Akureyri í rúm 40 ár. Óskar er löngu orðinn
landsþekktur sem einn af Álftagerðisbræðrunum og sem einsöngvari.
Hann tekur hvorki sjálfan sig, söngferilinn né lífið of alvarlega. Það var
enda stutt í græskulaust gaman þegar blaðamaður Feykis hitti Óskar
yfir kaffibolla á laugardagsmorgni fyrir skemmstu.
Gæti ekki án
söngsins verið
Óskar í góðum gír á skemmtun í Miðgarði síðastliðið haust. MYND: ÓAB