Feykir - 19.11.2015, Blaðsíða 5

44/2015 5

Heilir og sælir lesendur góðir.
Eitt orð í einni af vísum síðasta þáttar
brenglaðist aðeins í prentverkinu. Er nauðsyn
að gera þar leiðréttingu á. Er þetta hringhenda
eftir Einar Karl Sigvaldason. Á fyrri hluti
hennar að vera þannig.
Eins og rakinn árdagsblær
yljar blaki vöngum.
Þrátt fyrir að eftir okkar tímatali sé nú kominn
vetur, hafa ágætir dagar nú í nóvember minnt
helst á góða haustdaga, eins og maður þykist
muna eftir þeim hér áður fyrr. Vegna þess
hafa verið að rifjast upp margar góðar vísur.
Þessar mögnuðu hringhendur munu vera eftir
fyrrverandi Eiríksstaðabónda, Gísla Ólafsson.
Tímans hjólið hreyfist létt,
hulinn sólarljóminn.
Hefur njóla heiðrík sett
hélukjól á blómin.
Upp er hvesst með kulda rót,
krapið sest að skörum.
Sé ég flesta suðri mót
sumargesti á förum.
Minnir að Kristján Ólason á Húsavík hafi ort
þessa.
Hallar degi, haustar að
hlíðum vindar strjúka.
Viðir sölna, visnað blað
verður að fjúka – fjúka.
Einn af mörgum kunnum hagyrðingum er
Ármann Þorgrímsson. Þessar ágætu haust-
vísur munu vera eftir hann.
Hörfar sumar, haustar að,
héla leggst á fjallaskörð,
fellir öspin fölnað blað,
fer að skyggja á móður jörð.
En huggun oft er harmi nær
hef ég loforð fyrir því.
Að á vori aftur grær,
allt og laufgast tré á ný.
Góður vísnaáhugamaður og dyggur unnandi
þessa þáttar, sem býr í Skagafirði, hafði samband
og langaði að vita hvort hægt væri að hafa upp
á höfundi eftirfarandi vísu. Mun hún ort fyrir
1950 á þeim tíma sem Páll Zóphóníasson var
nautgriparæktarráðunautur. Var á þeim tíma
Gunnar Bjarnason í hrossarækt.
Ýmsir hafa ort um Pál
ótal vísur kunnar.
Hestamanna hrellir sál
hrossaræktar Gunnar.
Gleðjum okkur næst við þessa ágætu vísu
Péturs Stefánssonar.
Það er margt sem yndi eykur
á ævi minnar stuttu ferð.
Þegar allt í lyndi leikur
leik ég mér að vísnagerð.
Sá gamli Matthías Jochumsson mun hafa
einhverju sinni ort svo magnaða hringhendu.
Horfðu á bjarta himininn
Vísnaþáttur 653
haltu spart í auðinn,
fyrir hjartahlýindin
hörfar svarti dauðinn.
Höfundur að næstu vísu mun vera Stefán
Sigmundsson á Hlíðarenda í Óslandshlíð. Mun
hún ort er Kristján Jónsson í Stóragerði gekk á
fjall sem kallast Hattur og hlóð þar vörðu.
Heimasætan köld á kinn
kærleiks eykur gnóttir.
Upp á Hatti stendur stinn
Steinunn Kristjánsdóttir.
Einn af dyggum lesendum þessa þáttar spyr
um höfund að eftirfarandi vísu. Hef ég lengi
kunnað hana og trúlega birt í þættinum án
þess að muna það fyrir víst. Get ekki heldur
muna hver höfundur er og bið lesendur um
þær upplýsingar.
Ævinnar um sóknarsvið
sérhvers bíður glíma.
Því er best að venjast við
vosbúðina í tíma.
Það mun hafa verið séra Einar Friðgeirsson
á Borg sem orti svo til samferðamanns, er sá
taldi sig fljótlega mundi hafa vistaskipti.
Sankti Pétur sagði mér
að sjálfsagt inn þér myndi hleypt,
en dropann yrði að draga af þér
og daður yrði ekki leyft.
Einhverju sinni er bæjarstjóraskipti urðu á
Ísafirði og þangað réðist ungur lögfræðingur,
sem hafði þann kæk að róa mjög í sæti sínu,
komst á kreik eftirfarandi vísa, án þess að
vitað væri hver hefði ort.
Eignast hefur okkar bær
aflasæla veiðikló.
Því einn er sá sem alltaf rær
þó enginn bátur fari á sjó.
Ef ég man rétt mun Reykjavíkurskáldið
Tómas hafa einhverju sinni sent vini sínum
svofellda heillaósk.
Leiði þig gæfan sannan sælustig.
Satan og allt hans hyski frá þér víki.
Himnanna drottinn hoppi kringum þig
helgist þitt nafn og tilkomi þitt ríki.
Sumir geta alls ekki sætt sig við Moggann.
Magnús Gíslason á þessa.
Þekking á hvað þjóð er græn
þarf ei djúpt að grafa.
Mogga fyrir morgunbæn
meðan flestir hafa.
Enn hefur tekist að tína til og rifja upp nokkrar
laglegar vísur fyrir vísnavini þessa þáttar. Kveð
að sinni með þessari ágætu gleðskaparvísu
Stebba Vagnssonar.
Ei var þröngt á efni í brag
ómaði af söng í ranni.
Öls við föng og ljóðalag
leiðist öngum manni.
Verið þar með sæl að sinni.
/ Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) kristin@feykir.is
Spenntir að klæðast
rauða jakkanum í fyrsta sinn
Aldrei fleiri í Karlakórnum Heimi
Æfingar hófust hjá Karlakórn-
um Heimi þann 12. október
og frá því þær fóru af stað
hafa nýir menn verið að
bætast í hópinn á hverri
æfingu. Þeirra á meðal Sæþór
Már Hinriksson og Gísli
Laufeyjar Höskuldsson,
nemendur í 10. bekk í
Varmahlíðarskóla.

„Ég ólst upp í kringum þetta,
pabbi hefur verið í kórnum frá
því ég man eftir mér og mér
fannst áhugavert að ganga í
hann,“ segir Gísli, sonur Hösk-
uldar Jenssonar og Laufeyjar
Haraldsdóttur. „Það hafa margir
í 10. bekk í Varmahlíðarskóla
farið í kórinn og ég var búinn að
stefna á þetta. Pabbi minn hefur
líka verið í kórnum og margir
ættliðir í fjölskyldunni minni,“
segir Sæþór, sonur Kolbrúnar
Maríu Sæmundsdóttur og
Hinriks Más Jónssonar. Þeir
félagar segja æfingarnar leggjast
vel í þá og að karlarnir séu
skemmtilegir, skemmtilegast sé
þó þegar allur kórinn æfir saman.
„Ég man á fyrstu æfingunni
minni þegar kórinn byrjaði að
syngja saman þá fékk ég
gæsahúð,“ segir Sæþór. Gísli
samsinnir honum. „Maður hefur
farið á marga tónleika með þeim
og það er skrítin tilfinning að
standa svo sjálfur með þeim.“
Strákarnir segja inngöngu
sína í kórinn í raun hafa verið
rökrétt framhald við lok grunn-
skólagöngunnar en þeir hafa alla
tíð verið í tónlistarnámi samhliða
grunnskólagöngu. „Það er mjög
Sæþór Már Hinriksson og Gísli Laufeyjar Höskuldsson á æfingu í síðustu viku.
MYND: BÞ
þægilegt að hafa tónlistarskólann
og grunnskólann í sama húsi og
stórt hlutfall nemenda í tónlistar-
skólanum. Við byrjuðum báðir á
fiðlu á svipuðum tíma, um fimm
ára aldurinn. Ég æfði hjá Stebba,
hann kenndi mér á píanó og
mörg önnur hljóðfæri,“ segir
Sæþór en Gísli hefur verið í
píanónámi hjá Thomasi R.
Higgerson sl. níu ár. „Við félag-
arnir í skólanum erum duglegir
að syngja saman og erum oft að
taka lagið við píanóið,“ segir
Gísli. Nú segjast þeir vera
spenntir að smeygja sér í rauða
jakkann og koma fram með
kórnum í fyrsta sinn í næsta
mánuði.
Víða annarsstaðar hafa karla-
kórar átt í erfiðleikum með að fá
unga menn til liðs við sig en því
er öfugt farið hjá Heimi, kór-
meðlimir hafa aldrei verið fleiri
en nú. Flestir voru þeir áður á
tíunda áratugnum, þá 70 talsins.
„Við urðum fyrir þeirri skemmti-
legu reynslu að við lá að við
hættum hafa tölu á því hverjir
voru að koma inn nýir,“ segir
Gísli Árnason formaður kórsins.
Stefán söngstjóri segir skýr-
inguna á þessari miklu fjölgun
ekki liggja fyrir. „Strákarnir
þekkjast og sumir búnir að tala
um þetta lengi. Einn þeirra
minnti mig á það um daginn:
„Manstu ekki eftir því,“ sagði
hann, „ég talaði um þetta þegar
ég byrjaði á flautu hjá þér þegar
ég var 6 ára,“ segir Stefán og hlær.
Auk ungu mannanna eru aðrir
að koma aftur eftir lengri og
styttri pásur, sumir allt að 15 ár.
„Sumir hafa verið lengi á leiðinni
og eru kannski að láta verða af
því núna. Það er í umræðunni
hve það hefur verið mikil fjölgun
og það kannski hvetur aðra til að
drífa sig af stað líka,“ segir Gísli
og bætir við: „Tónlistarlífið er
býsna öflugt í Skagafirði, sérstak-
lega hérna framfrá, það náttúru-
lega skilar sér.“
Það er ýmislegt í pípunum hjá
karlakórnum. Hinir venju-
bundnu tónleikar Heimismanna
í Skagfirðingabúð og á Dvalar-
heimili aldraðra í desember,
árlegir Þrettándatónleikar 2.
janúar og tónleikaferð í mars. „Þá
stendur til að syngja á Landsmóti
hestamanna að Hólum næsta
sumar, svo verður eitthvað meira
sem á eftir að koma í ljós,“ segir
Stefán.