Feykir - 08.06.2016, Blaðsíða 9

22/2016 9

Heilir og sælir lesendur góðir.
Margir muna eflaust eftir því góða framtaki
þeirra Baggalútsmanna að gera hinu snjalla
Vestur-íslenska skáldi Káinn góð skil með því
að semja lög við nokkur ljóða hans og gefa út
til spilunar. Meðal þeirra var ljóðið Sólskinið í
Dakoda sem var ellefu vísur.
Sigríður Jónsdóttir, bóndi í Arnarholti í
Biskupstungum, hreifst af þessum vísum og
datt í hug að gera ellefu vísur í svipuðum dúr.
Skammdegið er sora svart
en síst er hugur þungur.
Þegar sólar skæra skart
skín um Biskupstungur.
Stundum hátíð halda má
og hittast eins og núna.
Þá er fögur sjón að sjá
sólina skína á frúna.
Vindar leiðir landi frá
leggja bönd á fossinn.
Þá er fögur sjón að sjá
sólina skína á hrossin.
Vorið kveikir von á brá
og vekur engja lífið.
Þá er fögur sjón að sjá
sólina skína á þýfið.
Sauðir kroppa blómin blá
og birkiskógarlundinn.
Þá er fögur sjón að sjá
sólina skína á hundinn.
Sumardaginn margan má
moka fjárhúskrærnar.
Þá er heldur sjón að sjá
sólina skína á ærnar.
Rakki gjammar, rollur þá
renna á flutningspallinn.
Þá er fögur sjón að sjá
sólina skína á kallinn.
Granna er holt að heils´upp á
og hrista tóbaksklútinn.
Þá er fjögur sjón að sjá
sólina skína á hrútinn.
Oft á Kili kveðast á
kátu smalaköllin.
Þá er fjögur sjón að sjá
sólina skína á fjöllin.
Smalamann í miðri á
mæðir grautarvömbin.
Þá er fögur sjón að sjá
sólina skína á lömbin.
Með glas í hönd er gölt af stað
og gleymt er drottins nafnið.
Þá er heldur huggun að
hafa birtu á safnið.
Gaman að rifja næst upp ágæta vorvísu eftir
hinn snjalla hringhendusmið Ágúst Guð-
brandsson.
Strýkur vanga austan átt
eftir langan vetur.
Dals í fangi blómið brátt
boðið angan getur.
Önnur hringhent vorvísa kemur hér eftir
Ágúst.
Vísnaþáttur 666 Gef mér stund við blóma barmbirkilund og söngva.Sem það að blunda í þínum arm
þrái ég fundi öngva.
Eins og margir vita er Bjarki Karlsson einn
af snjallari limrusmiðum þessa lands. Þessar
munu vera eftir hann.
Þegar Gaukur frá Gnúpverjahreppi
fór að gelta eins og vitstola seppi.
Þau ráð aldrei sviku
að ró´ann í viku
í bólstruðum klefa á Kleppi.
Og Halldór frá Hrunamanna
hreppi var alltaf að kanna,
hvort ekkjufrú Anna
(hin eina og sanna)
myndi ekki dyngjuna manna.
Hann Þórður í Þingvallasveit
í þjóðgarðinn sendi á beit
Guðríði sína
græðlinga að tína
(en Guðríður þessi er geit).
Það er Elín Jónsdóttir frá Árnesi í Tungusveit
sem er höfundur að þessari vorvísu.
Vorsins allir vænta menn
vonir falla saman.
Bregðast valla-yngist enn
ísafjalla daman.
Önnur hringhenda kemur hér eftir Elínu.
Ástin mærust lífgar ljós
lífið hlær við augum.
Þegar grær hin rauða rós
reifuð skærum baugum.
Gaman að rifja næst upp fallega vorvísu eftir
Kristinn Bjarnason frá Ási í Vatnsdal.
Töfrum blandast birtu, mögn
breytist landsins háttur.
Líkt og standi á langri þögn
lífsins andardráttur.
Árdags gestir koma á kreik
kvak á flestra tungu.
Vorsins besta ljóðaleik
lóa og þrestir sungu.
Fallegar hringhendur þar á ferð og gaman að
bæta einni við.
Verum smáum, vakti sól
vaxtarþrá í taugum.
Fjólan lág, er ljósið ól
leit upp bláum augum.
Gott að enda með þessum magnaða sann-
leika, höfundur Hjörtur Gíslason.
Alla mína ævi hef ég
óskað þess að verða ríkur,
En úr þessu eftir gef ég
öðrum mínar gullnu flíkur.
Þeim sem trúa á auðinn, ann ég
allra gæða, er vonin spáði.
En í minni örbyrgð fann ég
öryggið, sem hjartað þráði.
Veriði þar með
sæl að sinni.
/ Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) kristin@feykir.is
Sú heiðurskona Kristbjörg
Kemp hringdi í mig um
daginn og spurði hvort
ég vildi ekki taka við
ákorendapennanum í Feyki.
Ég hélt nú það og síðustu
vikuna ef ég verið að hugsa
um hvað ég ætti að skrifa. Ég
ákvað svo að skrifa um það
sem mér finnst skipta máli í
samfélagi eins og okkar hér
í Skagafirði þ.e. menning
barna og unglinga.
Menning er stórt orð með
mikla merkingu. Ég ætla
því að skrifa um einn lið
menningar en það eru listir og
þá listkennsla og listþátttaka
barna. Hér í okkar samfélagi
finnst mér nefnilega vanta
mikið upp á listkennslu
barna, bæði vantar kennara
og svo er þátttaka okkar
foreldra ekki nægilega góð
með börnum okkar. Nefna
má að skorið hefur verið
niður í tveimur grunnskólum
héraðsins í listgreinum m.a.
vegna kennaraskorts. Ef leggja
hefði átt niður stærðfræði eða
íslensku með sama hætti held
ég að við foreldrar hefðum
sagt eitthvað við því. En þetta
er líka kannski spurningin
hvernig við viljum sjá
listkennslu og þátttöku barna
okkar í listviðburðum.
Hingað í Skagafjörð koma oft
skemmtilegar leiksýningar og
eða tónleikar og eru þessir
viðburðir mjög oft sýndir
í skólunum á skólatíma.
Sumir leikskólanna bjóða
foreldrum að taka þátt með
börnum sínum en yfirleitt
upplifa börnin þessa listgrein
án foreldra. Er það það sem
við viljum? Ég sem foreldri
vil gjarnan taka meira þátt í
listviðburðum með börnunum
mínum. Ég er hinsvegar
þakklát þeim skólum sem
taka á móti viðburðum
sem þessum og brjóta upp
skólastarfið á þennan hátt þó
svo ég vildi gjarnan vera með.
Við foreldrar verðum nefnilega
líka að vera dugleg að gera
hluti með börnunum okkar.
Ég fer oft á tónleika hér í
Skagafirði og ég sakna þess
að sjá ekki fleiri unglinga
á þessum tónleikum með
foreldrum sínum. Það er okkar
að þjálfa upp (ef hægt er að
segja svo) nýja áhorfendur,
þátttakendur í listviðburðum.
Þeim þarf ekki alltaf að finnast
alveg rosalegt stuð eða
brjálæðislega gaman en oft á
tíðum kynnast þau einhverju
nýju og áhugaverðu sem þau
vilja svo skoða betur seinna
meir.
Ég tek sem dæmi að ég fór
á flotta tónleika um daginn
í íþróttahúsinu á Króknum,
flottir söngvarar, flott
hljómsveit, ljós og fleira. Þetta
var auglýst sem barna- og
unglingatónleikar og ódýrt
inn. Hinsvegar spurði ég sjálfa
mig...hvar er allt unga fólkið
okkar? Sárafáir á tónleikunum
og stærsti hluti barnanna 6
ára og yngri fannst mér. Þetta
hefði verið tilvalið tækifæri
til að fara og njóta með
börnunum okkar!
Einnig hef ég tekið eftir því að
um leið og börn og foreldrar
eiga að tjá sig saman í
listgrein, t.d. dansi, þá kemur
fólk ekki. Ekki er það vegna
þess að börnin vilji ekki dansa
heldur af því að fullorðna
fólkið er hrætt við að gera sig
að fíflum. En er ekki stundum
allt í lagi að fara út fyrir
þægindarammann, það gæti
meira að segja verið svolítið
gaman!
Mig langar því í lokin að
hvetja ykkur foreldrar að
fara á menningarviðburði
ýmisskonar með börnunum og
unglingunum ykkar og njóta
samverunnar með þeim!
- - - - - -
Ég skora á þá flottu konu
Önnu Maríu Oddsdóttur að
taka við pennanum.
Kristín Halla Bergsdóttir á Grænumýri í Blönduhlíð skrifar
Barnamenning
ÁSKORENDAPENNINN
UMSJÓN kristin@feykir.is