Feykir - 01.03.2012, Blaðsíða 7

09/2012 Feykir 7
lokið sínum skyldustörfum.
Við Hilmar héldum þá áfram á
ýtunni áleiðis upp Mánár-
skriðurnar, en vorum ekki
komnir langt þegar fullljóst var
að við yrðum að moka okkur
leiðina. Á þessum slóðum hafði
verið hvassviðri nóttina áður
þegar lognsnjókoman var á
mér við Haganesvík, og var
vegurinn um skriðurnar alger-
lega ófær. Hilmar fór nú út úr
ýtunni og gerði ég svolítinn
skúta með ýtutönninni fyrir
hann í snjóstálið, því að kalsa-
veður var, og þarna var hann þó
í logni og vari.
Ég fór nú að moka leið eftir
vegkantinum, en sá fljótt að
með þessu áframhaldi mundi
hráolían ekki verða næg og fór
ég því til baka og ræddi málin
við Hilmar og kom okkur
saman um að nú væri ekki um
annað að ræða en að aka inn að
Hrauni og fá þar olíu. Ákveðið
var að moka eitthvað lengur, en
þó ekki lengur en svo að olía
entist að Hrauni. Tjáði Hilmar
mér að hann hefði oft gripið í
svona jarðýtu og langaði til að
vinna við moksturinn um
stund, enda orðinn kaldur og
stirður af því að húka þarna í
skútanum og skiptum við því
um hlutverk. Gekk moksturinn
vel hjá Hilmari og fylgdist ég
með úr fjarlægð, en svo kom að
því að hann kom akandi til
baka, enda þá svo komið að
ekki yrði lengur unnið, ef
eldsneyti átti að endast að
Hrauni. En þá gaf á að líta.
Svona ofarlega í skriðunum
hafði snjóstálið hækkað og
einhvern tíma er ýtunni var
snúið höfðu skíðin rekist í það
og var framendinn á þeim, og
þar með beygjurnar á öllum
fjórum, þverbrotinn af. Ekki
höfðum við gert okkur grein
fyrir að þessi ósköp gæti gerst
en við þessu var ekkert að gera,
skaðinn skeður.
Að svo komnu lögðum við
af stað inn að Hrauni og var
komið fram á kvöld þegar
þangað var komið. Fengum við
olíu á ýtuna og hressinguna hjá
Pétri en síðan var haft samband
við Vegamál og gerð grein fyrir
þeirri stöðu sem upp var
komin. Fengum við gistingu
þessa nótt að Hrauni og
fengum fyrirmæli um að leggja
ekki upp að morgni fyrr en haft
hefði verið samband við
Vegagerðina og fengin
veðurspá, því hún var talin
óörugg fyrir morgundaginn.
Morguninn eftir vorum við
Hilmar komnir tímanlega á
stjá, en úti var þá svartabylur og
ekkert ferðaveður, enda feng-
Ýta áþekk þeirri sem ferjuð var til Siglufjarðar. Gunnar átti þessa ýtu í nokkur ár en Ýtu-Keli vann
lengi á henni áður. Varð hún ein af þeim tækjum sem biluðu í frægri vegavinnu yfir Tröllaskarðið þar
sem huldufólki var kennt um að valda.
og við Vegagerðina, en þarna
var það sem Hilmar fékk um
það fréttir að heiman að
tengdamóðir hans hefði dottið
og lærbrotnað, en hún hafði
ekki talið ráðlegt, og ekki viljað
að Hilmar færi þessa för, enda
hafði hana dreymt fyrir því að
eitthvað skelfilegt óhapp mundi
verða og taldi hún að það gæti
tengst för hans inn skriðurnar
og taldi að eitthvað alvarlegt
mundi koma fyrir hann eða
okkur báða í þessum leiðangri.
Ekki hafði Hilmar lagt í að segja
mér frá þessum áhyggjum
tengdamóður sinnar eða því
hversu mótfallin hún hefði
verið þessari för hans fyrr en
þarna er hann þóttist sjá að
þarna væri draumurinn kom-
inn fram, en hann var alltaf
með þessar áhyggjur allan
tímann og að það hugsanlega
kæmi eitthvað fyrir okkur í
þessu ófærðarbasli. Vorum við í
góðu yfirlæti í Sauðanesi þessa
nótt, en á sunnudagsmorgni,
sem var pálmasunnudagur, var
veður orðið gott, dálítil gola og
frostlaust.
Eftir að hafa þegið staðgóð-
an morgunmat gengum við
fram að Mánárskriðum að
ýtunni og gekk nú mokstur og
allt annað nokkuð vel það sem
eftir var í skriðunum, en þá lá
leiðin út að Strákagöngum.
Ekki varð ekið í gegnum göngin
þar sem stór grjóthrúga lokaði
leiðinni og varð að jafna hana
út áður en komist yrði í gegn.
Eftir að þessari hindrun var rutt
úr vegi lá leiðin inn til
Siglufjarðar, en um það bil sem
inn í bæinn var komið varð vart
gangtruflana í ýtunni. Ekki gat
hún verið olíulaus, en til öryggis
fór ég út og mældi á tanknum,
og nei, nóg var olían ennþá. Ég
þráaðist við og ók áfram þangað
til vélin neitaði öllum vend-
ingum og sagði endanlega
stopp. Hægt var að dæla með
handvirkri dælu olíu af
tanknum inn á mótorinn og
gerði ég nú þetta, og ræsti svo
vélina, sem fór loks í gang en
hökti bara. Er ég stóð í þessu
basli kom sá maður á Siglufirði
sem taka átti við ýtunni, rædd-
um við saman um framhaldið
og lagði hann til að við reyndum
að koma henni að áhaldahúsi
bæjarins, og tók hann að sér
aksturinn, en ég stóð úti á
tannarboganum og handdældi
olíunni og þannig komumst við
að lokum á endastöð.
Nú var komið að því að rekja
alla ferðasöguna fyrir Vega-
málum á Siglufirði meðal
annars um brotnu skíðin, sem
mér þótti heldur slæmt þar sem
ég hafði fengið þau að láni, en
það var ekkert mál að bæta
okkur þau, og skyldum við bara
velja okkur skíði þarna á
staðnum og mundu þau verða
greidd. Mér fannst ég ekki vera
í góðum málum með lánsskíðin
og erfitt fyrir mig að velja ný
skíði fyrir eigandann. Sagði ég
þeim stöðu mína í þessu máli,
og var það jafnsjálfsagt mál að
kaupa ný skíði hvort sem var á
Siglufirði eða Sauðárkróki. Þar
sem ég hafði nú skilað af mér
ýtunni, var mér komið fyrir á
hóteli á sunnudagskvöld þar
sem næsta ferð til Sauðárkróks
var ekki fyrr en seinnipart
þriðjudags með flóabátnum
Drangi.
Heldur varð vistin á hótelinu
mér daufleg enda fór ég ekkert
út á meðan ég beið heimferðar,
hafði heldur ekki föt til
skiptanna og var í þvældum
vinnufötum sem ég klæddist
þegar ég lagði af stað að heiman,
peningalaus og óframfærinn.
Minnist ég þess ekki að ég hafi
hitt nokkurn mann að máli
þennan biðtíma eftir heim-
ferðinni, en einu man ég þó
eftir að eitt sinn er ég fór í mat
komu fjórir menn inn í
matsalinn og munu þeir hafa
verið nokkuð við skál. Þegar
þeir eru sestir við dekkað og
dúkað borð tók einn þeirra
hnífapörin og fór að skera
servíettuna og sagði um leið:
„Hvernig er þetta á maður ekki
að fá kartöflur með þessu“, og
þótti mér þetta býsna spaugileg
uppákoma.
Vegagerðin sá svo um að
koma mér um borð í Drang,
með brotnu skíðin, því ég vildi
að eigandinn fengi þau eins og
þau voru orðin svo og
bindingarnar. Þegar komið var
á Sauðárkrók og ég gekk frá
borði með brotnu skíðin rigndi
yfir mig spurningum, hvað
hefði komið fyrir og hvort ég
væri ekki stórmeiddur, - þetta
hefir verið svakalegt högg að
skíðin kubbuðust svona, - og
svo framvegis. Það sem ég vissi
ekki var að á Siglufirði var
skíðalandsmót þessa helgi og
leit jafnvel þannig út að ég hefði
verið að gera þar einhverjar
misgóðar æfingar á skíðunum,
og fór ég hálfsneyptur heim
með brotnu skíðin, en Ingólfur
fékk þau aftur og bevís frá
Vegagerðinni til að kaupa á
nýjum og fínum skíðum.
Trúnaðarmaður Vegagerðar
á Siglufirði mun hafa verið
Ásgeir Björnsson.
um við þau fyrirmæli að hreyfa
okkur ekki þann dag allan, sem
var föstudagur, enda hvassviðri
og mokhríð. Dvöldum við í
góðu yfirlæti að Hrauni þennan
dag og næstu nótt, en á laugar-
dagsmorgni var veðrið verulega
farið að ganga niður, þó var
ennþá svolítill skafrenningur,
en hríðarlaust. Lögðum við
tímanlega af stað á jarðýtunni
með fullan tank af olíu og með
brotnu skíðin, en vel hvíldir.
Komumst við hindrunarlítið út
í Mánárskriðurnar, en þegar
þangað kom sáum við að það
sem mokað hafði verið fyrir
tveim dögum, var ekki til neins,
allt á bullandi kafi og höfðu
ruðningarnir jafnvel safnað að
sér meiri snjó en ef ekkert hefði
verið aðhafst. Skipti nú engum
togum að ég fór að moka, og
eins og áður gerði ég smá skúta
fyrir Hilmar, en annars var
orðið nokkuð gott veður og
nær frostlaust.
Heldur fannst mér mokstur-
inn ganga seint, enda kannski
ekki nema von, með ekki stærri
vél í þessum mikla snjó og
bratta, enda gat ég ekki mokað
nema rétt tannbreidd eftir veg-
kantinum. Hæðin á snjóstál-
inu brekkumegin var hærri en
húsið á ýtunni, og þannig varð
maður að skafa hengjuna ofan
við það sem tönnin náði með
hægra horninu á húsi ýtunnar,
en þá hrundi snjórinn niður á
vélarhúddið og svo niður. Allt
hefði þetta verið næstum
óframkvæmanlegt ef ekki hefði
verið á blá brúninni á
vegkantinum röst af eggjagrjóti
þar sem ýtan stöðvaðist við
hverja ýtingu. Þegar komið var
fram á miðjan dag kom Trausti
frá Sauðanesi gangandi til
okkar með mat og kaffi sem var
afskaplega vel þegið, en hann
bar einnig þau skilaboð frá
Vegagerð að við yrðum að
koma okkur í hús fyrir kvöldið
þar sem spáð væri nánast
vitlausu veðri bæði um kvöldið
og nóttina. Við héldum okkar
striki fram eftir degi og töldum
rétt að moka meðan veður ekki
versnaði, eða allt þar til að við
komum að sérkennilegri eyðu á
veginum, en þarna var um það
bil 10 til 15 metra langur
algerlega snjólaus blettur, og
þarna lögðum við ýtunni og
gengum út að Sauðanesi í
hvínandi hvassviðri og slyddu-
hríð. Vorum við algerlega
gegnblautir og kaldir þegar við
komum út í Sauðanes, en þar
fengum við góða aðhlynningu.
Dreymt fyrir
skelfilegu óhappi
Nú var enn haft samband heim
Þrjár góðar í útgerð Vinnuvéla Gunnars R. Ágústssonar.