Muninn - 01.04.1903, Blaðsíða 25

23
y.
Guðmimdup Björnsson héraðslæknir (Eir 1899
'ils. 29): „TJnglingar, þeir sem venja sig á áfenga drykki,
eru vonarpeningur þjóðfélagsins. Vér vitum fyrir víst
að einhverjir af þeim hljóta að fara iorgörðum, hljóta
að verða ofdrykkjumenn; en vér vitum ekki hverjir
fyi'ir því verða; vér getum ekki sagt vór neinn oinstak-
au: Þér er óhætt; vér verðum að segja við þá alla:
þið stofnið ykkur í hættu, þið eruð vonarpeningur, ef
þið neytið áfengra drykkja11.
Olaf Benedictsen læknir K.höfn (afkomandi Boga
Benediktssonar á Staðarfelli [Dimmalætting 1903 nr.
^]); „Áhrif áfengis eru í fám orðum þessi, það eyði-
ieggur líkamann, deyfir sálargáfurnar, kemur öllu á
ringulreið, og dregur dár að þeim sem orðin cru fórnardýr
þess, eða sem eru lamaðir af áhrifum þessarar djöful-
iegru ástríðu, líkt og það segi: Eg kem aftur á morg-
un. Hvað verða þeir er það drotnar yfir? Lifandi hræ.
Hver vill verða lifandi hræ?“
S’oi’Steinn Jónsson læknir Yostmanneyum (Alþ.
i 'ð. 1887 B 62): „Það er alment viðurkent að þar sem
Unkil ofdrykkja á sér stað, þar er siðferðið mjög svo
ilt, og i því landi i Norðurálfu, þar sem sagt er að
krennivínsdrykkjan sé most, þar eru líka framin fiest
sjálfsmorð“.
Guðlaugur Guðmundssou sýslum. (Alþ.tíð. 1895
H 649): Brennivinstollinn má þvi með sanni kalla blóð-
ugt fé, því sú upphæð sem í landssjóð rennur, er ekk
ert móts við þann skaða, sem þjóðin hefir af þessari
verslun.
Eggert Th. Jónassen amtmaður (Alþ.tíð. 1887 A
,); „Að koma í veg fyrir ofdrykkju . . . er gott, ogþað
V*1 eg styðja“. (Framh. á bls. 29).