Morgunblaðið - 26.02.2018, Side 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. FEBRÚAR 2018
✝ AðalheiðurGunnarsdóttir
fæddist í Bakka-
gerði Reyðarfirði 9.
janúar 1927. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Hlíð 11. febr-
úar 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Gunnar
Bóasson frá Stuðl-
um í Reyðarfirði, f.
10.5. 1884, d. 28.7.
1945, útvegsbóndi og seinni kona
hans, Margrét Stefanía Friðriks-
dóttir, f. á Mýrum í Skriðdal 7.7.
1899, d. 4.5. 1975.
Aðalheiður var þrettánda í
röð nítján systkina. Faðir hennar
missti fyrri konu sína, Unu Sig-
ríði Jónsdóttur, f. 11.6. 1884, frá
10 börnum 4.1. 1922.
Eldri systkini Aðalheiðar
voru: Sigurbjörg, f. 1907, d.
1963, Jón, f. 1908, d. 1961, Lára,
f. 1909, d. 1996, Sólborg, f. 1910,
d. 1991, Ásgeir, f. 1912, d. 1985,
Anna, f. 1913, d. 1958, Hjalti, f.
1914, d. 1986, Páll, f. 1916, d.
1916, Páll, f. 1917, d. 2007, og
Ingvar, f. 1919, d. 1991.
Yngri systkinin eru: Una Sig-
ríður, f. 1924, d. 2018, Sigrún, f.
1925, d. 2005, Friðrik, f. 1929, d.
1938, Reynir, f. 1931, d. 2010,
Bóas, f. 1932, d. 2015, Fjóla, f.
1935, Ragnhildur, f. 1937, d.
Einarssyni vatnafræðingi, f.
15.7. 1948. Dætur þeirra eru
Bjarnheiður og Líney Halla. Lín-
ey Halla er gift Sigurði Ægi
Jónssyni og eiga þau Jón Sölva
og Elías Dór. Fyrir átti Kristinn
Baldur Arnvið, hann er kvæntur
Birte Harksen og eiga þau syn-
ina Matthías og Bjarka. 3) Gunn-
ar, f. 18.10. 1950, tölvunarfræð-
ingur, kvæntur Þórveigu Huldu
Bergvinsdóttur hjúkrunarfræð-
ingi, f. 22.4. 1955, d. 27.11. 2009,
synir þeirra eru Hallur og Brynj-
ar. Sonur Huldu og stjúpsonur
Gunnars er Davíð Bjarnason.
Hallur er kvæntur Andreu Sig-
rúnu Hjálmsdóttur og eiga þau
tvær dætur, Dögun og Fönn.
Brynjar er kvæntur Hlín Finns-
dóttur og eiga þau dótturina
Kríu. Davíð var kvæntur Maríu
Birnu Arnardóttur og eiga þau
dæturnar Ísafold Filippíu og
Laufeyju. 4) Friðrik Haukur, f.
16.3. 1952, doktor í félagsfræði,
kvæntur Angeliku Woldt-
Hallsson, grunnskólakennara, f.
22.6. 1952, d. 27.5. 2015. Dætur
þeirra eru Lára Rún og Inga Lín.
Sambýlismaður Láru Rúnar er
Pierre Alexander König og sam-
býlismaður Ingu Línar er Phil-
ipp Hitzler. Sonur þeirra er Jo-
hann Flemming Hallsson. 5)
Þórarinn Óli, f. 4.3. 1958, verk-
fræðingur, kvæntur Karin H.L.
Rova leikskólakennara, f. 14.2.
1956, eiga þau þrjú börn: Anton
Einar, Sögu Margréti og Krist-
ínu Helenu. Sonur Karinar og
stjúpsonur Þórarins Óla er Jan
Peter Gröndahl, sambýliskona
hans er Linda A.K. Karlberg og
eiga þau tvö börn Edith El-
isabeth og Jan Frans Tomas.
Anton Einar er kvæntur Wiebke
A. Reim og eiga þau synina Ein-
ar Lars og Gustav Wilhelm. Kær-
asti Sögu Margrétar er Kristian
N. Vestling og kærasti Kristínar
Helenu er Pilip P. Stenbeck. 6)
Hallur Heiðar, f. 31.3. 1960,
hönnuður. 7) Hlynur, f. 25.9.
1968, myndlistarmaður, kvænt-
ur Kristínu Þóru Kjartans-
dóttur, f. 8.5. 1970, félags- og
sagnfræðingi. Þau eiga fimm
börn: Huga, Lóu Aðalheiði, Unu
Móeiði, Núma og Árna. Hugi er í
sambúð með Júlíu Runólfsdóttur
og eiga þau soninn Vakur.
Afkomendurnir eru 30, en 42
að meðtöldum stjúpbörnum, 18
barnabörn og 17 barnabarna-
börn.
Aðalheiður helgaði sig heim-
ilisstörfum meðan börnin voru
ung en síðar fór hún að vinna á
kvöldvakt á Saumastofunni
Heklu. Seinna í þvottahúsi
sjúkrahússins og á Frystihúsi
ÚA. Hún var mikil húsmóðir og
hannyrðakona. Flest föt voru
saumuð heima. Hún hafði yndi af
blómarækt og ræktaði mikið
grænmeti til heimilisins.
Hún var ötul í félagsstarfi
Slysavarnadeildar kvenna á Ak-
ureyri um áratugaskeið.
Aðalheiður og Hallur fluttu í
Grundargerði 3d árið 2001.
Er heilsan fór að bila flutti
hún á Dvalarheimilið Hlíð og þar
bjó hún síðastliðin þrjú ár.
Útför Aðalheiðar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 26. febr-
úar 2018, klukkan 10.30.
2017, og Sólveig, f.
1944.
Aðalheiður ólst
upp í stórum systk-
inahópi á Reyðar-
firði. Hún fór á ver-
tíðir, m.a. á vertíð í
Sandgerði sem
kokkur á bát. Hún
stundaði nám í Hús-
mæðraskólanum á
Laugalandi 1946 til
1947.
Hún giftist 12.10. 1947 Halli
Sigurbjörnssyni, f. 9.11. 1921, d.
6.6. 2010. Foreldrar hans voru
Sigurbjörn Ólason, f. 30.4. 1888
frá Sveinungsvík í Svalbarðs-
hreppi, d. 15.2. 1964, og Guðný
Soffía Hallsdóttir frá Fagranesi í
Sauðaneshreppi, f. 25.8. 1896, d.
24. 8. 1925.
Aðalheiður og Hallur bjuggu
á Akureyri frá 1947. Þau byggðu
Ásabyggð 2 og bjuggu þar frá
1950 til 2001 og ólu þar upp
börnin sín sjö. Þau eru: 1) Sigur-
björn, f. 27.5. 1948, verkfræð-
ingur og arkitekt, kvæntur Ane
Thomsen tækniteiknara, f. 12.3.
1949. Sonur Ane og stjúpsonur
Sigurbjörns er Jens Kallestrup
Sörensen. Hann er kvæntur Mar-
lene Klawitter Müller og eiga
þau dæturnar Johanne og El-
isabeth. 2) Margrét, f. 12.8. 1949,
doktor í jarðfræði, gift Kristni
Nú hefur amma fylgt á eftir
afa. Það er við hæfi að afi hafi
farið á undan, hann er vanur að
bíða þolinmóður eftir ömmu.
Hún var ættuð að austan og
tímaskynið ku vera þaðan. Mér
fannst tíminn alltaf líða öðruvísi
hjá afa og ömmu á Akureyri og
naut þess, enda erfði ég víst svo-
lítið af tímaskyni ömmu. Afi var
löngu búinn að læra að lifa með
því. Hann einfaldlega settist út í
bíl og hlustaði á útvarpið. Svo
kom amma þegar hún var búin
að vökva blómin eða stússast í
mat eða þvotti eða hverju því
sem hún mundi eftir á leiðinni út
úr dyrunum. Þá lögðum við af
stað, oftast í sund.
Það er mín skýrasta æsku-
minning um afa og ömmu á Ak-
ureyri, sundið. Afi synti bringu-
sund, hraðar en amma. Hún fór
rólega, gjarna baksund. Og hún
gat flotið endalaust, það þótti
mér alltaf stórmerkilegt. Á eftir
reyndi amma gjarna að draga
okkur systur með í gufubaðið og
„brennheitapottinn“ (40-42 °C).
Það gekk eitthvað illa í mínu til-
viki, en ég lærði þó að meta
hvort tveggja að lokum. Seinna
bættist sundleikfimin við, hún
gerði ömmu ósköp gott. Hjá
ömmu þurrkuðum við okkur allt-
af fyrst með þvottapoka, svo
með baðhandklæði sem þá varð
aldrei svo blautt. Amma synti
alltaf með sundhettu, til að
passa permanentið. Í mínum
huga var amma fín frú. Það er,
hún gat farið í Kvennahlaupsbol
og samt var hún fín. Hún dund-
aði við að snyrta neglurnar og
naglalakka. Og hún tók sér
gjarna vikufrí í sundinu eftir að
hún fór í lagningu – lagningarfrí.
Amma var húsmóðir og naut
þess. Hún hafði sérstaklega
gaman af að hafa til mat og baka
hvers kyns kökur og kræsingar,
helst með miklu smjöri og
rjóma, og reiða á borð fyrir
gesti. Hún prjónaði einhver
ósköp handa okkur barnabörn-
unum og saumaði líka merkt
handklæði og þvottapoka. Við
spiluðum mikið spil hjá afa og
ömmu. Mest við afa, en amma
var alltaf tilbúin að spila Horna-
fjarðarmanna eða spilavist.
Gönguferðir í Kjarnaskógi voru
líka fastur liður og bíltúrar niður
á höfn, í lystigarðinn eða í Vín
að fá sér ís.
Sólskin og hiti voru góðir vin-
ir ömmu. Í minningunni voru
sólstólarnir komnir út um leið og
sást til sólar, enda var hún
amma alltaf sólbrún og hélt litn-
um allt árið með hjálp sundsins.
Sólstólana tengi ég sterkt við
morgunfrúrnar í beðinu framan
við húsið þeirra afa og ömmu að
Ásabyggð 2. Þar ræktaði amma
líka alls kyns önnur blóm og bak
við hús voru beð með kartöflum
og bestu gulrótum í heimi. Það
var mikið fjör að fá að vökva öll
þessi beð.
Mér þótti alltaf leitt að geta
ekki verið oftar og lengur hjá
afa og ömmu á Akureyri, sér-
staklega á unglingsárunum. Eft-
ir að ég eignaðist tengdafjöl-
skyldu í Öxarfirðinum fjölgaði
þó ferðunum norður í land og
það gerðist varla að við keyrðum
í gegnum Akureyri án þess að
renna við í Grundargerðinu eða
á Hlíð að heilsa upp á ömmu. Nú
verða þær heimsóknir ekki fleiri.
Minningarnar, svo ótalmargar
og góðar, munu þó halda áfram
að ylja það sem eftir er.
Líney Halla.
Aðalheiður föðursystir, eða
Alla eins og hún var alltaf köll-
uð, var ásamt Halli manni sínum
og börnunum fjölskyldan í stór-
borginni Akureyri þar sem alltaf
var hægt að koma þegar fólkið
úr sveitinni kom í kaupstað.
Ásabyggð 2 var miðja Akureyr-
ar og margoft eins konar félags-
heimili stórfjölskyldunnar.
Amma Margrét bjó líka hjá
þeim og þess vegna var enn rík-
ari ástæða til heimsókna.
Heimsóknir voru ekki bara
dagpartur heldur gátu orðið að
vikum, ef nákomnir þurftu lækn-
is við eða sjúkralegu og mamma
dvaldi þar nokkrum sinnum um
lengri tíma þegar börnin veikt-
ust eða slösuðust.
Börnin þeirra voru svo á svip-
uðum aldri og við og næstum því
jafn mörg, svo það var líka líf og
fjör að leika sér bæði innan húss
og utan. Alla og Hallur voru líka
dugleg að koma í heimsókn í
Stuðla og það var jafn fjörlegt í
barnaleikjunum þar. Sumarið
1960 komu þau meira að segja
með nýfæddan son og hann var
skírður ásamt tvíburasystkinum
mínum í Reykjahlíðarkirkju.
Alla var hlý og hláturmild og
gaf sér tíma til að spjalla við
bæði fullorðna og börn og ég
man hve mér fannst hún alltaf
falleg og smekkleg; sannkölluð
borgardama í mínum augum.
Nú hafa tvær föðursystur,
Una Sigríður og Aðalheiður,
kvatt langt og viðburðaríkt líf í
sama mánuði.
Við Stuðlasystkin og fjöl-
skyldur okkar sendum börnum
Öllu og fjölskyldum þeirra okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum Guð að blessa minningu
þessarar góðu og fallegu frænku
okkar.
Margrét Bóasdóttir.
Í dag er kvödd hinstu kveðju
elskuleg móðursystir mín Aðal-
heiður Gunnarsdóttir sem ættuð
er frá Bakkagerði, Reyðarfirði.
Alla frænka eða Alla systir
mömmu eins og ég kallaði hana
gjarnan var stórglæsileg kona,
bar af sér mikinn þokka og alltaf
svo glaðleg og kærleiksrík. Eftir
að ég flutti norður í land kynnt-
ist ég Öllu frænku minni betur
því þegar móðir mín kom norður
til að heimsækja mig og fjöl-
skyldu mína var gjarnan skropp-
ið í heimsókn til Öllu frænku.
Alla tók ævinlega vel á móti
okkur en hlýleg nærvera hennar
lét manni alltaf líða svo vel á
heimili hennar. Það var líka svo
gaman að hlusta á þær systur
spjalla saman og skiptast á
fréttum af fólkinu sínu. Þær
systur nutu þess að hittast og ég
sat gjarnan hjá þeim og drakk í
mig fróðleik um gamla tíma og
ættingja okkar. Hugur minn
hefur verið hjá þeim systrum
undanfarna daga og eru margar
og góðar minningar sem hafa
rifjast upp núna síðustu daga
sem tengjast þeim systrum, en
móðir mín kvaddi aðeins nokkr-
um dögum á eftir Öllu systur
sinni.
Það sem stendur upp úr núna
og ég er svo þakklát fyrir er
þegar við hjónin létum verða af
því að heimsækja móðurbróðir
minn Bóas Gunnarsson (f. des.
1932, d. maí 2015) þann 10. maí
2014, en þessi dagur var merk-
isdagur í stórfjölskyldunni því
hann var fæðingardagur móður-
afa míns Gunnars Bóassonar.
Með í för voru móðursystur mín-
ar Alla og Solla og Örn maður
Sollu. Við byrjuðum á að fara í
Mývatnssveit og komum við að
Stuðlum. Þar tóku börn Bóasar
höfðinglega á móti okkur með
góðum veitingum og spjalli. Síð-
an var brunað til Húsavíkur á
Dvalarheimilið Hvamm, en á
þeim tíma dvaldi Bóas bróðir
Sollu og Öllu og móðurbróðir
minn þar. Þar áttum við öll
ógleymanlega stund og ég man
hvað þær móðursystur mínar
voru óendanlega glaðar að við
létum verða af því að fara í
þessa ferð. Ég man líka eftir því
hvað móðir mín var mér þakklát
að hafa bæði valið þennan dag
og eins að hafa drifið mig í þessa
heimsókn sem ég hafði svo oft
hugsað um og talað um að fara í.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú er komin lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þótt svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Blessuð sé minning móður-
systur minnar Aðalheiðar Gunn-
arsdóttur.
Kæru aðstandendur, fyrir
hönd fjölskyldunnar frá Bakka-
gerði, Reyðarfirði vil ég vottum
ykkur okkar dýpstu samúð. Guð
geymi ykkur og sendi ykkur
styrk.
Guðný Fjóla Árnmarsdóttir.
Aðalheiður
Gunnarsdóttir
✝ Rósa SigríðurÓlafsdóttir
fæddist í Hestgerði í
Suðursveit 15. sept-
ember 1924. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu í Neskaup-
stað 18. febrúar
2018. Faðir Rósu
var Ólafur Gíslason,
f. á Hnappavöllum,
síðar bóndi í Hest-
gerði 22.1. 1896, d.
1980. Móðir Rósu var Sigríður
Björnsdóttir húsmóðir, f. á
Brunnum í Suðursveit 11.8. 1898,
d. 25.8. 1946. Systkini Rósu eru
Jóhanna A. Ólafsdóttir, f. 1926,
Torfhildur Ólafsdóttir, f. 1927,
Björn K. Ólafsson, f. 1935.
Rósa giftist Þorvaldi Einars-
syni frá Ormsstaðastekk í Norð-
firði 27.8. 1949. Þorvaldur og
Rósa eignuðust fimm börn. 1) Ein-
ar, f. 31.1. 1949, maki (skilin)
Björk Bjarnadóttir, f. 23.1. 1952,
börn þeirra eru Þorvaldur, maki
Sigríður Inga Björnsdóttir, synir
þeirra Einar Björn og Hrafnkell
Barðadóttir, f. 9.5. 1952, sonur
þeirra Barði, f. 10.9. 1975. Maki
(skilin) Elma Stefanía Ágústs-
dóttir, f. 12.7. 1986, dóttir þeirra
er Ísold. 4) Hafsteinn Smári, f. 7.6.
1957, maki Alma Aðalheiður Þor-
móðsdóttir, f. 5.3. 1961, börn
þeirra eru Rósa Berglind, f. 20.8.
1980, sambýlism. Bjarni Már Haf-
steinsson, f. 2.1. 1986, börn Haf-
steinn, Hafþór Máni, Alma Rós.
Þorgerður, f. 22.4. 1986, maki Jó-
hann Óskar Guðmundsson, f. 20.5.
1983, börn Íris Ósk og Ásgeir
Örn. Björn, f. 18.10. 1990, sam-
býlisk. Soffía Anna Herberts-
dóttir, f. 20.4. 1991, barn Þráinn
Elís. 5) Guðbjörg, maki (skilin)
Þóroddur Gissurarson, f. 2.6.
1957, börn þeirra Þorvaldur, f.
2.8. 1977, maki Ólöf Ása Bene-
diktsdóttir, f. 30.1. 1980, börn
þeirra Telma og Benedikt Már.
Gissur Freyr, f. 14.1. 1980, sam-
býlisk. Sigrún Hólm Þórleifs-
dóttir, f. 21.10. 1983, synir þeirra
Hilmir Hólm og Þórleifur Hólm.
Sif, f. 2.10. 1986, maki Daniel Har-
ley, f. 22.1. 1987, börn þeirra
Lana Sif Harley, Baldur Sam Har-
ley og Katla Robin Harley. Níels,
f. 19.5. 1993, sambýlisk. Elísabet
Gunnarsdóttir, f. 8.6. 1998.
Útförin fer fram frá Norðfjarð-
arkirkju í dag, 26. febrúar 2018,
klukkan 14.
Þór. Sverrir Björn,
sambýliskona Agnes
Yolanda G. Tulinius,
sonur þeirra Alex-
ander Máni, sonur
Agnesar er Mikael,
sonur Bjarkar Einar
Ágúst Víðisson, syn-
ir hans Ásmundur
Goði, Bjartur Hug-
inn og Logi Þór. 2)
Sigríður, f. 20.8.
1951, maki (skilin)
Jón Bjarni Magnússon, f. 24.4.
1950, börn þeirra Magnús, f. 25.4.
1977. Sambýliskona (skilin) Hild-
ur Ösp Þorsteinsdóttir, f. 29.11.
1975, börn þeirra Sara Lind,
Sunna Ösp, Jón Thor. Sandra, f.
21.9. 1980, maki (skilin) Peter
David Lindsay Dooley, dætur
þeirra Summer Torfhildur og
Alexis. Sambýlism. Saied Alex-
ander Hassan, f. 25.8. 1981. Torf-
hildur, f. 15.3. 1985, maki Björn
Bragi Björnsson, börn þeirra
Freyja Sigríður, Björn Benedikt
og Ísabella Eir. 3) Jóhann Ólafur,
f. 7.8. 1953, maki (skilin) Margrét
Þá er mamma farin í sitt hinsta
ferðalag. Hennar ferðalag varð
býsna langt, hallaði vel í 94 ár.
Það verður að segjast að ferða-
þreytan var farin að sækja á hana
jafnt og þétt síðustu tíu árin eða
svo. Stundum leggur dauðinn líkn
með þraut, þó alltaf sé erfitt að
sjá hann koma, það fannst mér
allavega síðustu andartökin
hennar.
Mamma var mikil listakona
sem bæði saumaði og málaði og
öll handavinna lék í höndum
hennar, henni var umhugað um
að við fengjum fallegar útprjón-
aðar peysur. Síðar prjónaði hún
heimfararsett á barnabörnin og
sá þeim fyrir peysum fram á full-
orðinsár. Hún fór að vinna utan
heimilis þegar ég var um eða inn-
an við 10 ára, ég man hvað mér
fannst það óþægilegt að vera ein
heima þegar ég kom úr skólanum.
Þess vegna varð mér oft hugs-
að til þess hvernig hún kæmist yf-
ir þetta allt, vinnandi úti allan
daginn, eldaði, hún var listakokk-
ur og nýjungagjörn á því sviði,
þreif og sinnti áhugamálunum og
prjónaskap jafnframt.
Hún horfði ekki mikið á sjón-
varp, hlustaði þess meira á út-
varp, það hentaði henni betur
með allri þessari vinnu. Hún hafði
gaman af að ferðast og þau pabbi
og mamma ferðuðust mikið inn-
anlands, eina utanlandsferð fóru
þau líka sem þau höfðu mjög
gaman af, til Þýskalands með Sig-
ríði systur minni og hennar fjöl-
skyldu.
Ég var hálfgerður uppreisnar-
seggur og reyndi oft á þolrif
mömmu, hafði meiri áhuga á að
leika lausum hala en gera það
sem fyrir var sett. Samt mætti ég
ótrúlegri þolinmæði og átti alltaf
hjálp vísa ef ég þurfti með.
Þegar mamma fór að vinna úti
voru mér sett fyrir ýmis verk, en
þar sem hún var ekki heima var
auðvelt að sleppa við verkin og af-
saka sig með að hafa gleymt
þessu, ekkert sagði hún við þess-
ari gleymsku minni.
Hún var boðin og búin að gera
allt fyrir mig og krakkana mína
meðan kraftar til þess entust, var
einstaklega barngóð og krakk-
arnir mínir eiga góðar minningar
um hana. Gissur minn bjó lengi
hjá henni og pabba, hann var ein-
staklega hændur að þeim og góð-
ur við þau, mamma passaði ein-
staklega vel upp á hann.
Nú eftir langa samferð þegar
hún leggur upp í sitt ferðalag er
efst í huga góð minning um hæfi-
leikaríka konu og söknuður. Góða
ferð, mamma mín.
Guðbjörg.
Amma mín og ein besta mann-
eskja sem ég hef þekkt er látin.
Orð fá því varla lýst hversu mikið
mér þykir vænt um Rósu ömmu
og þau áhrif sem hún og Valdi afi
höfðu á líf mitt. Þegar ég þarf á
hugarró að halda þá hugsa ég oft
til tímanna þegar ég heimsótti
ömmu og afa í Hlíðargötu sem
barn, en þær minningar eru mér
dýrmætar.
Mér er minnisstætt þegar afi
fór reglulega með mig í bílskúr-
inn og skar handa mér hákarls-
bita, einnig þegar við kepptumst
við í ólsen-ólsen og þegar ég
„sigraði“ hann alltaf í sjómanni,
en á meðan var amma að græja
kökur og kruðerí í eldhúsinu.
Maður fór aldrei svangur frá
ömmu og afa því það var hrein-
lega ekki leyfilegt að segja nei við
matarbita.
Amma hafði einstaklega gott
hjartalag, var vingjarnleg og mik-
ill húmoristi þótt hún hafi haldið
því til hófs. Mér fannst fátt fyndn-
ara en þegar Valdi bróðir var að
grínast í ömmu. Hún átti erfitt
með að halda andlitinu þegar
hann gerði grín að fólki sem hún
þekkti til, því þá hlógu þau eins og
vitleysingar.
Jólaboðin á Hlíðargötu voru
best því amma var framúrskar-
andi kokkur og gestgjafi. Ég og
frændsystkin mín lékum okkur á
efri hæðinni á meðan fullorðna
fólkið var niðri að tala fullorðins-
mál. Síðan kallaði amma „matur“
og við hlupum niður og fengum
okkur hangikjöt með kartöflum
og jafningi. Ég leit svo mikið upp
til ykkar að ég og félagi minn lék-
um ykkur á öskudaginn.
Amma og afi, ég mun alltaf
hugsa til ykkar og minninganna
sem þið gáfuð mér. Ég vildi að þið
hefðuð náð að lifa nógu lengi til að
sjá nýja meðlim fjölskyldunnar
hann Alexander, en hann mun
hljóta mikilvægustu arfleifðina
sem þið skilduð eftir, en það eru
gildin sem þið kennduð mér.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens)
Sverrir Björn Einarsson.
Rósa Sigríður
Ólafsdóttir