Morgunblaðið - 29.03.2018, Side 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. MARS 2018
Utankjörfundaratkvæðagreiðsla
Utankjörfundaratkvæðagreiðsla vegna kosninga til sveitarstjórna sem fram fara 26. maí 2018,
hefst við embætti Sýslumannsins á höfuðborgarsvæðinu laugardaginn 31. mars 2018 kl. 12:00 til
14:00.
Atkvæðagreiðslan fer í fyrstu fram á skrifstofu embættisins að Hlíðasmára 1 í Kópavogi á
opnunartíma embættisins, frá kl. 8:30 til 15:00 á virkum dögum. Einnig er opið á laugardögum og
sunnudögum frá kl. 12:00 til kl. 14:00.
Lokað er páskadag 1. apríl, annan í páskum 2. apríl, sumardaginn fyrsta 19. apríl, 1. maí, uppstig-
ningardag 10. maí og hvítasunnudag 20. maí.
Um breytingar sem kunna að verða á opnunartímum má sjá heimasíðu embættisins
www.syslumenn.is
Sýslumaðurinn á höfuðborgarsvæðinu
Þórólfur Halldórsson
Tilkynningar
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn: 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og ræðum skipulag útfarar ef óskað er.
Margrét Ásta GuðjónsdóttirSverrir EinarssonKristín Ingólfsdóttir
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
BJARNA JÓNS GOTTSKÁLKSSONAR
bifreiðastjóra,
Gaukshólum 2.
Sérstakar þakkir til þeirra sem önnuðust
hann á Sólteigi Hrafnistu.
Ragnar Bjarnason
Gottskálk Jón Bjarnason Arndís Anna Hervinsdóttir
Heiða Kristín Þ. Bjarnadóttir Helgi Magnússon
Hinrik Daníel Bjarnason Kristín Harðardóttir
Jón Erlendsson Anna Ólöf Bjarnadóttir
barnabörn og langafabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
SVERRIS HERMANNSSONAR,
fv. ráðherra og bankastjóra.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á
hjúkrunarheimilinu Mörk fyrir kærleiksríka
umönnun.
Bryndís Sverrisdóttir Guðni A. Jóhannesson
Kristján Sverrisson Erna Svala Ragnarsdóttir
Margrét K. Sverrisdóttir Pétur S. Hilmarsson
Ragnhildur Sverrisdóttir Hanna Katrín Friðriksson
Ásthildur Lind Sverrisdóttir Matthías Sveinsson
Greta Lind Kristjánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
RAGNHILDUR GUNNLAUGSDÓTTIR,
lést föstudaginn 9. mars á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Gunnar Skarphéðinsson
Gunnlaugur Gunnarsson Sigrún Guðlaugsdóttir
Elín Gunnarsdóttir Ari H. Richardsson
Kristján Gunnarsson
Edda Gunnarsdóttir Garðar Guðmundsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÓLAFUR PÁLSSON,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði þriðjudaginn
27. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Kristín Ólafsdóttir Jónas Gunnlaugsson
Páll Ólafsson Sonja Óskarsdóttir
Jón Ólafsson Lára Jóhannsdóttir
og fjölskyldur
hvernig mætti byggja upp leik-
listarkennslu í unglingadeild,
byggt á lokaverkefni mínu í list-
kennsludeild. Hann tók einstak-
lega vel í hugmyndina, hér í
hverfinu væru foreldrar mjög
jákvæðir gagnvart listgreinum
og hann hefði sérstakan áhuga á
því að taka inn leiklistarkennslu,
ekki eingöngu námskeið eins og
hafði verið boðið upp á hingað
til heldur hugsað með uppbygg-
ingu og til framtíðar. Guðmund-
ur reyndi þetta vor að finna
leiðir til að koma leiklistinni að
en það gekk ekki svo þar við sat
í bili. Í september ári síðar
hringir Guðmundur í mig aftur
mjög uppveðraður og spyr hvort
ég hafi enn áhuga á að koma í
Austó að kenna leiklist? Hann
hefði nú fundið leið til að láta
þetta ganga upp! Þetta kom
óvænt og lítill fyrirvari en ég
var himinlifandi auðvitað og
stökk til. Þegar við ræddum
nánari útfærslu fannst honum
nauðsynlegt að taka leiklistina
inn af fullum krafti, ekki bara
sem val heldur námsgrein í boði
fyrir alla. Þannig nýttist leik-
listin sem best til þroska allra
nemenda en svo væri boðið upp
á val í síðustu bekkjum ung-
lingadeildar fyrir þá sem hefðu
sértækan áhuga á leiklist og þá
settar upp leiksýningar. Og
þannig varð það. Ég starfaði í
Austó í fimm ár og kenndi nem-
endum á aldrinum 6-15 ára leik-
list. Einnig átti ég son í skól-
anum sem naut góðs af leiðsögn
Guðmundar. Mér finnst mikil-
vægt að halda nafni frumkvöðla
og hugsjónamanna eins og Guð-
mundar á lofti fyrir ákvarðanir
eins og þessa. Það er mikið vald
í höndum skólastjóra með tilliti
til hvaða áherslur eru lagðar í
hverjum skóla fyrir sig. Þessi
brennandi áhugi Guðmundar og
skilningur á mikilvægi allra list-
greina í menntun og þroska
hvers einstaklings varð til þess
að Austurbæjarskóli var meðan
ég starfaði þar einn af fáum
skólum á Íslandi sem gátu stát-
að af því að kenna allar list-
greinarnar, leiklist, myndlist,
tónlist ásamt hönnun/smíði,
textílmennt og heimilisfræðum.
Þetta er nokkuð sem ég var,
ásamt mörgum, farin að taka
sem sjálfsögðum hlut þegar ég
áttaði mig á að þetta er alls ekki
raunin alls staðar. Hvorki hér á
landi né erlendis. Ég vil þakka
Guðmundi hjartanlega fyrir
samstarfið og hans framlag til
menntunar á Íslandi, fyrir það
að leggja alla tíð hjarta sitt og
hug af framsýni í starf sitt sem
kennari og skólastjóri. Fyrir
það að vera sá yfirmaður sem
hann var, skemmtilegur og allt-
af tilbúinn til að hlusta á nýjar
hugmyndir og gefa kennurum
frelsi til þróunar. Fyrir það að
vera sú manneskja sem hann
var, „Guðmundur góði“ far vel.
Ég votta Gunnhildi og öðrum
aðstandendum innilega samúð
mína.
Þórey Sigþórsdóttir,
leikkona og leiklistar-
kennari.
Það var í matsal Hvals í
Hvalfirði árið 1977, þegar ég fór
á mína fyrstu vertíð, sem ég sá
Guðmund fyrst. Ég sat við eitt
langborðið í borðsalnum þegar
menn tíndust inn í salinn. Við
næsta borð sátu menn og heils-
uðust og fögnuðu hver öðrum,
því þeir höfðu ekki sést síðan á
síðustu vertíð. „Gvendur, þú
verður í barbaríinu!“ Sá sem
gegndi því nafni sagði að kallinn
hefði spurt hann í samtali: „Vilt
þú ekki fara í flensingu?“
Gvendur var mjög sáttur við þá
stöðu á planinu.
Í Hvalstöðinni var hann aldr-
ei kallaður annað en Gvendur
eða GS brýnið. Kallinn var
Magnús D. Ólafsson verkstjóri
sem kallaði Guðmund ætíð
Gvend. Þegar Gvendur fór um
var hann alltaf léttur í spori,
fjaðurmagnað göngulag, kvikur
í hreyfingum og hljóp við fót
þegar á þurfti að halda. Gvend-
ur byrjaði í Hvalstöðinni árið
1972, svo MDÓ (kallinn) þekkti
hann vel og vissi hvaða mann
hann hafði að geyma. Gvendur
var hörkuduglegur skurðarmað-
ur og þekkti allar stöður mjög
vel. Rengisplanið, barbaríið og
kjöthúsið; allt var þetta honum
kunnugt. Hann var mjög flinkur
flensari og útsjónarsamur.
Guðmundur var með stórt
hjarta, hógvær, kurteis og skipti
aldrei skapi. Það var alltaf gam-
an að vinna með honum, hvort
sem við skárum rengisspik eða í
pottajuði. Hann skemmti okkur
félögunum með sögum úr Aust-
urbæjarskóla eða einhverju
skondnu frá fyrri vertíðum.
Kaffitímarnir úti á plani voru
skemmtilegir og þegar kom að
því að fara út að vinna aftur
kom frá Gvendi: „Jæja, það bíð-
ur hvalur á plani.“
Á frívöktum sat hann oft í
eldhúsinu og skemmti eldhús-
dömunum og kjötbílstjórum
með smellnum athugasemdum
um vaktafélaga og þá sem voru
hættir í hvalnum.
Það kom aðeins fyrir að við
vaktarfélagar fengjum okkur í
tána. En það var undir sérstök-
um kringumstæðum; þegar búið
var að ganga úr skugga um að
næsta vakt yrði ekki vinnslu-
vakt. Þá sátum við oft inni á
Mávahlíð, en í því herbergi átti
GS brýnið sitt bæli alla tíð með-
an hann var í stöðinni. Eitt sinn
eftir góða frívakt, og rútan var á
leiðinni út á plan á vaktaskipt-
um, komu þrír menn hlaupandi
inn í rútu með skrímslagrímur á
hausnum. Þarna voru komnir
Gvendur og herbergisfélagar
hans, við sem fyrir sátum í rút-
unni hlógum okkur máttlausa
yfir uppátækinu. Svo kom hann
með víkingahjálm og hliðar-
tösku með veigum í. GS átti það
svo sannarlega inni að lyfta sér
upp, enda fór hann alltaf vel
með. Lífið í Hvalnum átti svo
sannarlega vel við minn mann.
Meira að segja þegar skyldan
kallaði í Austurbæjarskólanum,
en þar var hann bæði yfirkenn-
ari og seinna meir skólastjóri,
kom hann um helgar á meðan
vertíð stóð yfir.
Þær voru margar vertíðirnar
sem við áttum saman í Hval-
stöðinni. Eftir að sumarvertíð-
inni lauk hittumst við Guðmund-
ur af og til og fengum okkur að
snæða saman. Það voru góðar
stundir.
Gunnhildi, börnum Guðmund-
ar og fjölskyldu sendi ég mína
innilegustu samúðarkveðju.
Birgir Karlsson.
✝ Hrefna Jóns-dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum
9. maí 1941. Hún
lést í Bandaríkj-
unum 9. janúar
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Jóns-
son vélstjóri, f. á
Steig í Mýrdal hinn
20. júlí 1909, d. 30,
september 1962, og
Halldóra Jónsdóttir saumakona,
f. á Siglufirði 2. nóvember 1915,
d. 14. desember 1997.
Systir Hrefnu er Guðrún, f. 3.
júlí 1953.
Hrefna giftist aldrei eða
eignaðist börn.
Hrefna ólst upp í Vest-
mannaeyjum og lauk þaðan
gagnfræðaprófi og þá tóku við
ferðlög um Evrópu með hléum
þar til 1968 er hún réð sig sem
barnfóstru á heim-
ili í New York og í
framhaldi af því
settist hún að þar.
Fyrst vann hún
sem barnfóstra en
eftir að hún fékk
græna kortið vann
hún sem skjala-
vörður hjá fyr-
irtæki í New York,
en 1978 flutti hún
til lítils þorps, Lam-
bertville í New Jersey, og stofn-
aði innrömmunarfyrirtæki og
síðar gerðist hún listhöndlari
undir nafninu Hrefna Jóns-
dóttir Gallery og rak það fyr-
irtæki í 35 ár.
Síðustu árin voru henni erfið
því hún hvarf inn í heim
gleymskunnar, Að hennar ósk
var aska hennar jarðsett hjá
móður hennar í Grafarvogs-
kirkjugarði 9. mars 2018.
Það var í september, haustið
1959, þegar laufin voru farin að
falla af trjánum og haustið færð-
ist óðum nær, að allt lifnaði á ný
í stóra hvíta húsinu við Sólvalla-
götuna, þar sem var Húsmæðra-
skóli Reykjavíkur. Fjörutíu ung-
ar og glaðar stúlkur voru
komnar til að auka þekkingu
sína á húsmóðurstörfum, mat-
reiðslu, næringarfræði, handa-
vinnu o.fl.
Þær komu úr öllum landshlut-
um, og fáar þekktust. Okkur var
í skipt niður í hópa (númer) eftir
því hverjar áttu að vinna við
sömu störf í byrjun. Við fjórar
vorum saman í númeri: Ása
Baldursdóttir frá Borgarnesi,
Kolbrún Zophaníasdóttir frá
Blönduósi, Sigurlaug Ólöf úr
Reykjavík og loks hún Hrefna
Jónsdóttir frá Vestmannaeyjum,
vinkona okkar, sem við kveðjum
hér í dag.
Hrefna var vandvirk í öllu
sem hún gerði, og það var gott
að vinna með henni.
Hún var örlát á það sem hún
átti, t.d. fórum við stundum
þrjár á ball, allar í kjólum af
Hrefnu, en við máttum bara fara
á ball einu sinni í mánuði.
Þegar við máttum vera úti til
kl. 22 á kvöldin voru ótalin spor-
in sem við trítluðum yfir Landa-
kotstúnið og fengum okkur ís á
Hressó, eða kíktum í búðar-
glugga. Þetta var frábærlega
skemmtilegur vetur. Við vorum
ungar og kátar og ekkert að
hafa áhyggjur af komandi tím-
um. En þegar kom að kveðju-
stund um vorið féllu ansi mörg
tár því að auðvitað vissum við
allar að það væri mjög ótrúlegt
að við ættum eftir að hittast aft-
ur allar 40.
Hrefna fluttist úr landi. En
löngu seinna hitti ég hana einu
sinni og eftir það skrifuðum við
hvor annarri öðru hvoru bréf
eða kort. En svo hætti ég að
heyra frá henni og það var bara
í þessari viku sem við fréttum að
hún væri látin.
Við þrjár munum ávallt minn-
ast Hrefnu sem góðs vinar og fé-
laga og þakka allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman, en
sem urðu því miður allt of fáar.
Við sendum samúðarkveðjur
til Guðrúnar systur hennar og
fjölskyldu og biðjum Hrefnu
blessunar alla tíð.
Ása, Kolbrún og Sigurlaug.
Hrefna Jónsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar