Morgunblaðið - 08.05.2018, Page 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. MAÍ 2018
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Matthildur Bjarnadóttir,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Hversu oft höfum
við ekki, skólasystur
útskriftarárgangs
1971 frá Fóstruskóla
Íslands, dásamað
þessa konu, dr. Þuríði J. Krist-
jánsdóttur? Dásamað og þakkað
okkar á milli fyrir að hafa fengið
hana sem áhrifavald á ómótaða
hugi okkar veturinn 1968-1969, en
þá tók hún að sér að stýra skól-
anum í eitt ár.
Fallegt, bjart brosið og hlý,
notaleg framkoman, auk áhugans
á því sem hún miðlaði okkur, yljaði
okkur frá fyrsta degi og minningin
um samveruna við hana þennan
vetur og kennslustundirnar hjá
henni yljar okkur enn. Hún fyllti
hug okkar áhuga á undrum sál-
fræðinnar sem við höfðum þá aldr-
ei heyrt neitt um auk þess sem
hún var hvetjandi og metnaðarfull
fyrir okkar hönd þegar hún fór
með okkur gegnum víðerni upp-
eldisfræðinnar. Það voru svo
margar gáttir að opnast okkur á
þessum árum og samfélagið var
líka á miklu umbreytingaskeiði.
Það var því ómetanlegt að njóta
hæfileika hennar til að hrífa okkur
með sér, fá okkur til að grunda
dóma og hvetja til umburðalyndis.
Við kveðjum dr. Þuríði með
þakklæti. Hún var mikill áhrifa-
valdur í lífi okkar allra.
Fyrir hönd útskriftarárgangs
Fóstruskóla Íslands 1971,
Hulda Ólafsdóttir.
Dr. Þuríður J. Kristjánsdóttir
var merk kona og brautryðjandi í
menntamálum á Íslandi. Sjálf
gekk hún menntaveginn á tímum
þegar það var óalgengt að konur
færu í langskólanám. Eftir nám í
Héraðsskólanum í Reykholti tók
hún kennarapróf frá KÍ. Hún
stundaði nám í Danmörku, Bret-
landi og Bandaríkjunum og lauk
meistaranámi og doktorsprófi í
menntasálarfræði. Þuríður kenndi
á öllum stigum í skólakerfinu og
stundaði menntarannsóknir. Hún
var skipuð fyrsti prófessor ný-
stofnaðs Kennaraháskóla og varð
jafnframt fyrsta konan sem
gegndi prófessorsembætti í sálar-
fræði við íslenskan háskóla. Þur-
íður var einnig formaður skóla-
nefndar Fóstruskólans og
konrektor Kennaraháskóla Ís-
Þuríður Jóhanna
Kristjánsdóttir
✝ Dr. Þuríður Jó-hanna Krist-
jánsdóttir fæddist
28. apríl 1927. Hún
lést 18. apríl 2018.
Þuríður var jarð-
sungin 2. maí 2018.
lands um nokkurra
ára bil. Hún byggði
upp frá grunni
kennsluréttindanám
fyrir þá sem stund-
uðu kennslu án
kennsluréttinda en
höfðu lokið ýmsu
námi, eins og til
dæmis háskólanámi,
iðnmenntun eða list-
námi.
Þuríður tók árið
1975 þátt í stofnun Delta Kappa
Gamma, félags kvenna í fræðslu-
störfum á Íslandi, en hún var einn
af átján stofnfélögum. DKG-sam-
tökin eru alþjóðleg en eiga upp-
runa sinn að rekja til Bandaríkj-
anna. Alþjóðasamtökin Delta
Kappa Gamma stuðla að auknum
fræðilegum og persónulegum
þroska kvenna í fræðslustörfum
og gæðum í menntun og uppeld-
isstörfum
Þuríður var félagskona í Alfa-
deildinni og einnig formaður
hennar um tíma. Alfadeildin var
fyrsta deildin sem stofnuð var á
Íslandi, en nú eru deildirnar þrett-
án um allt land. Þuríður var mjög
virk í starfinu og áhugasöm um
það alla tíð. Hún kom á fundi
þangað til undir það síðasta að
heilsu hennar hrakaði.
Þuríður var fyrsti forseti lands-
sambands Delta Kappa Gamma á
Íslandi á árunum 1977-79. Hún
var annar af tveimur ritstjórum að
sögu samtakanna, Félag kvenna í
fræðslustörfum 20 ára. Hún sagði
frá því í grein í afmælisritinu að
finna hefði þurft starfinu þann far-
veg sem íslenskum konum myndi
henta. Umfangsmikill hluti af
starfi hennar var því að kynnast
alþjóðastarfinu og flytja þá þekk-
ingu og reynslu inn í deildirnar á
Íslandi. Hún var heiðruð af DKG
árið 2007 fyrir framlag sitt til fé-
lagsins og menntamála í landinu.
Það er ómetanlegt fyrir konur á
öllum aldri, sem starfa við fræðslu
og menntamál á öllum stigum
skólakerfisins og utan þess, að
skiptast á reynslu og þekkingu.
Þuríður var einstök kona sem
helgaði líf sitt menntamálum. Hún
var þekkingarbrunnur bæði um
menntamál og sögu DKG-samtak-
anna og deildi þeirri þekkingu
sinni fúslega. Okkur félagskonum
í Alfadeildinni fannst við vera sér-
staklega heppnar að eiga Þuríði að
félaga og geta notið þekkingar
hennar og visku. Þuríður var ein-
staklega hlý og ljúf í allri fram-
göngu og fasi.
Við félagskonur í Alfadeildinni
þökkum Þuríði fyrir samfylgdina
og söknum sárlega góðrar vin-
konu og félaga. Við sendum fjöl-
skyldu og vinum Þuríðar innilegar
samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Þuríðar J. Kristjánsdótt-
ur.
Ingibjörg Elsa
Guðmundsdóttir, formaður
Alfadeildar DKG.
Kveðja frá Zontaklúbbi
Reykjavíkur
Með Þuríði Kristjánsdóttur er
gengin merk kona, sem vann að
framþróun til heilla víða, þar sem
hún lagði hönd á plóg.
Hún gekk til liðs við Zonta-
klúbb Reykjavíkur árið 1972 og
sinnti þar trúnaðarstörfum sem
henni voru falin vegna mannkosta,
þekkingar og atorku.
Zontahreyfingin er alþjóðleg
hreyfing kvenna sem hefur á
stefnuskrá sinni nú að styrkja
stöðu kvenna um heim allan.
Zontaklúbbar á Íslandi eru nú í
umdæmi með Noregi, Danmörku
og Litháen og eru umdæmisfundir
í þessum löndum. Af því leiðir að
milli þeirra er mikil samvinna og
fundir á víxl. Í þessum samskipt-
um var Þuríður lengi í fararbroddi
og sómdi sér vel. Hún kom fram af
öryggi menntakonunnar.
Eitt meginverkefni kvennanna
í Zontaklúbbi Reykjavíkur til
margra ára var að styðja við bakið
á heyrnarskertum. Hér höfðu ekki
orðið framfarir í málefnum heyrn-
arskertra sem á hinum Norður-
löndunum. Merk tímamót urðu
því í sögu Zontaklúbbs Reykjavík-
ur árið 1980, er Heyrnar- og tal-
meinastöð Íslands var opnuð. Þur-
íður var þá formaður klúbbsins, en
klúbburinn hafði lengi vel unnið að
því hugsjónamáli. Það var gert
með fjársöfnum, kaupum á tækja-
búnaði og þjálfun sérfræðinga.
Þuríður fylgdi þessu máli eftir af
röggsemi fyrir hönd klúbbsins.
Þeir er eiga erindi á Heyrnar- og
talmeinastöðina, geta lesið rit sem
liggur þar frammi með upplýsing-
um um hvern þátt Zontaklúbbur
Reykjavíkur átti í að koma á fót
þessari merku stofnun.
Ég var svo lánsöm að sitja í
stjórn með Þuríði seinna kjör-
tímabil hennar sem formanns
Zontaklúbbs Reykjavíkur. Lær-
dómsríkt var fyrir okkur yngri
stjórnarkonur að fylgjast með
vinnubrögðum hennar sem ein-
kenndust af samviskusemi og
fundvísi á kjarna sérhvers máls.
Fundirnir voru haldnir á fögru
menningarheimili hennar, þar
sem bækur huldu veggi. Þar sveif
yfir andi þekkingar og gestrisni.
Maður fór jafnan af hennar fundi
betri og fróðari en áður.
Þuríður var gjarnan leiðsögu-
maður okkar er við ferðuðumst
um landið. Þar var ekki komið að
tómum kofunum enda var hún
með eindæmum fróð, ekki síst um
sínar heimaslóðir í Borgarfirði.
Fastir liðir í starfi okkar hafa
verið fjáröflunar- og skemmti-
kvöld með gestum okkar. Hefur
spurningakeppni jafnan verið á
dagskrá. Eftirsótt var að vera í liði
Þuríðar því öruggt mátti telja að
hennar lið ynni og hreppti vinn-
inginn.
Við fráfall Þuríðar er skarð
höggvið í hóp Zontakvenna sem
erfitt verður að fylla í. Við söknum
vinar í stað og minnumst með hlý-
hug vináttu hennar og mann-
gæsku.
Sigríður Dagbjartsdóttir.
Ég kynntist Þuríði J. Kristjáns-
dóttur fyrst haustið 1972 þegar
ég, ásamt sjö öðrum áhugasömum
kennurum, hóf nám í námskrár-
gerð og námsmati við framhalds-
deild nýstofnaðs Kennaraháskóla
Íslands. Þuríður vakti strax at-
hygli okkar sem afburðakennari
og mikil fyrirmynd. Þessi fyrstu
kynni okkar Þuríður urðu afdrifa-
rík fyrir minn náms- og starfsferil.
Námið í framhaldsdeildinni, og þó
einkum kennsla Þuríðar, varð til
þess að ég ákvað að taka mig upp
frá kennslustörfum í Hafnarfirði
og halda til Bandaríkjanna til að
halda áfram námi um námsmat og
mat á skólastarfi við University of
Illinois – sama háskóla og að hluta
til hjá sömu kennurum og Þuríð-
ur. Þaðan lauk ég svo doktorsnámi
tíu árum á eftir henni.
Það skaðaði ekki við komuna til
University of Illinois að hafa með-
mæli frá Þuríði J. Kristjánsdóttur.
Ég komst fljótlega að því að í
deildinni í uppeldissálarfræði var
Þuríðar minnst sem afburðanem-
anda bæði í meistara- og doktors-
námi. Við fjölskyldan minnumst
þess með ánægju og gleði þegar
Þuríður kom í heimsókn í gömlu
háskóladeildina sína í rannsóknar-
leyfi á vormisseri 1980. Þá varð ég
beinlínis vitni að þeirri virðingu
sem hún naut meðal prófessora
við deildina.
Leiðir okkar Þuríðar lágu svo
enn saman þegar ég kom til starfa
við Kennaraháskóla Íslands 1983.
Hún hafði átt afar farsælan feril
við kennslu, m.a. við Kennara-
skóla Íslands og önnur mikilvæg
störf tengd fræðslumálum þegar
hún var skipuð fyrsti prófessor við
Kennaraháskólann árið 1973.
Gamla Kennaraskólanum hafði
verið breytt formlega í háskóla
með lögum frá Alþingi 1971 og
varð hann þannig annar háskólinn
hér á landi á eftir Háskóla Íslands.
Fyrstu áratugirnir í starfi
Kennaraháskóla Íslands voru tími
umbreytinga sem m.a. voru fólgn-
ar í því að byggja upp rannsókn-
arstarf á sviði uppeldis- og
kennsluvísinda og efla fræðilegar
og faglegar stoðir kennaramennt-
unar í landinu. Að öðrum ólöstuð-
um átti Þuríður býsna drjúgan
þátt í því uppbyggingarstarfi.
Hún vann náið með dr. Brodda Jó-
hannessyni rektor Kennarahá-
skólans fyrstu árin og var aðstoð-
arrektor skólans fyrstu fjögur
árin í rektorstíð Jónasar Pálsson-
ar.
Þuríður var frumkvöðull á
mörgum sviðum í starfi Kenn-
araháskólans og leiddi fjölmörg
brautryðjendaverkefni á vegum
skólans, svo sem framhaldsnám
og réttindanám fyrir starfandi
kennara. Þessar námsbrautir
voru meira og minna reknar sem
fjarnám, sem var nýjung í há-
skólanámi hér á landi. Þetta starf
þróaðist svo á þann veg að
Kennaraháskólinn rak um árabil
dreift og sveigjanlegt kennara-
nám fyrir bæði leik- og grunn-
skólakennara. Slíkt nám þjónaði
ekki síst skólastarfi í dreifbýli og
lyfti Grettistaki við mönnun rétt-
indakennara víðs vegar um landið.
Þuríður lagði metnað sinn og alúð
í þessi verkefni eins og reyndar
allt sem hún gerði.
Þuríður J. Kristjánsdóttir
markaði djúp spor í þróun kenn-
aramenntunar hér á landi. Megi
minning hennar lengi lifa.
Ólafur Proppé, fv. rektor
Kennaraháskóla Íslands.
Kveðja frá Menntavísinda-
sviði Háskóla Íslands
Þuríður Jóhanna Kristjáns-
dóttir, menntafrömuður og mann-
vinur, er látin. Þuríður var pró-
fessor emerítus við Kennarahá-
skóla Íslands og fyrsti prófessor
sem skipaður var við þann skóla,
árið 1973. Skóli var starfsvett-
vangur Þuríðar alla tíð. Hún var
m.a. kennari við Hagaskóla, Há-
skóla Íslands og Fósturskólann.
Lengst starfaði Þuríður samfellt
við Kennaraháskóla Íslands sem
kennari, prófessor og aðstoðar-
rektor. Hún var kjörin heiðurs-
doktor við skólann árið 2008.
Þrátt fyrir fádæma lítillæti og
hógværð hafði Þuríður mikil áhrif
á íslenskt menntakerfi. Auk
kennslustarfa var hún formaður
skólanefndar Fósturskólans um
árabil, hún byggði upp réttinda-
nám fyrir kennara sem kennt
höfðu réttindalausir og mótaði
fjarnám við Kennaraháskólann.
Auk þess sem hún vann að stefnu-
mótun fyrir Fræðsluskrifstofu
Reykjavíkur og skólarannsóknar-
deild menntamálaráðuneytisins.
Þuríðar J. Kristjánsdóttur
verður minnst sem afburðamann-
eskju og vandaðs fræðimanns.
Hún ruddi braut fyrir menntavís-
indi sem fræðigrein og fyrir konur
sem fræðimenn.
Jóhanna Einarsdóttir,
forseti Menntavísinda-
sviðs HÍ.
Látin er fjölhæf og framsýn
menntakona, Þuríður J. Krist-
jánsdóttir. Við kynntumst haustið
1964 er ég hóf starf í Hagaskóla.
Báðar kenndum við í Verslunar-
deildinni og hún bauð mér með
þeim í skólaferðalag vorið 1966.
Þuríður var einstakur hagyrðing-
ur og hver einasta stúlka fékk sína
sérstöku vísu sem hitti vel í mark
á hlýjan hátt. Vísurnar eru hreinn
fjársjóður.
Kynnin efldust á áttunda ára-
tugnum bæði í félagsstarfi og við
kennslu mína innan náms sem hún
stjórnaði við hinn nýstofnaða
KHÍ. Árið 1976 bað hún mig að
sækja um starf við skólann. Ekki
vildi ég þá verða við ósk hennar en
gerði það fjórum árum síðar. Þur-
íður var þá tekin við umsjón með
rannsóknastarfi við skólann, sem
var þá reyndar á frumstigi. Mikið
skorti á að farið væri eftir áætlun
dr. Brodda Jóhannessonar, fyrr-
verandi rektors, um að starfs-
menn KHÍ stunduðu rannsóknir
varðandi nám í þeim greinum sem
þeir kenndu. Lipurð Þuríðar þok-
aði málum mildilega áfram og yf-
irsýn hennar á skólamálum al-
mennt var mikil.
Er ungir kennarar kvarta í dag
og benda réttilega á að verulega
skorti í náminu á vandaðan und-
irbúning fyrir sjálft kennarastarf-
ið hefur mér oft komið Þuríður í
hug: þekking hennar, skilningur
og sú næmni sem þarf til að und-
irbúa kennaranema vel fyrir kom-
andi starf. Hún kunni vel að búa
fræðslu í þann búning sem reynst
gæti gagnlegt veganesti fyrir
kennaranema og kennara í við-
bótarnámi.
En þótt Þuríður byggi að festu
varðandi áherslu á að nemendur
fengjust við verðug viðfangsefni,
vandað lesefni og þroskandi um-
ræður var hún ekki einstrengings-
leg. Þetta kom m.a. fram í námi
„réttindalausra kennara“. Þar
skorti á formlegt nám manna, sem
bjuggu þó ýmsir að góðri þekk-
ingu, voru fjöllesnir og jafnvel
menn framfara innan skóla sinna.
Þarna er mér minnisstætt er hún
kom til mín um miðjan níunda ára-
tuginn til að ræða um einn þessara
manna og sagði: „Hann þarf ekki
að lesa meira, hann er svo vel les-
inn. En hann þarf að skrifa og þá
um eitthvað sem honum þykir
verðugt. Anna mín, viltu ekki taka
að þér að leiðbeina honum þar?“
Bóninni varð ég að sjálfsögðu
við og maðurinn, Pétur Þorsteins-
son skólastjóri á Kópaskeri, skrif-
aði svo í samráði við mig úrvals-
ritgerð um möguleika
forritunarmálsins LOGO í marg-
víslegu námi barna. Hann haslaði
sér síðar völl á öðru mikilvægu
sviði og minntist þá e.t.v. þess að
hafa þegar verið treyst til vand-
aðra verka.
Í orðum mínum reyni ég að
beina sjónum að persónunni Þur-
íði J Kristjánsdóttur og mikilvæg-
um eiginleikum hennar. Að sjálf-
sögðu hlaut hún víða lof og
viðurkenningar á opinberum vett-
vangi, en það munu væntanlega
margir aðrir draga fram.
Ég kveð Þuríði með angurværð
og rifja upp minningar þar sem
hún kemur á móti mér með þetta
hlýja og glettnislega bros á
vörum. Oftar en ekki er hún búin
að finna verkefni sem henni finnst
ég eiga að taka að mér. Hver
stenst slíkt?
Um leið og ég læt í ljós þakk-
læti fyrir samvistir við Þuríði um
áratuga skeið veit ég að hún mun
brosa lengi í heimi minninga
minna.
Anna Kristjánsdóttir.
Lolla mín, eins og
hún var oftast köll-
uð, var mikill gleði-
gjafi en því miður
var lífið hennar ekki alltaf dans á
rósum. 11 ára greindist hún með
genatengda sykursýki sem var
henni erfið allt hennar líf. Árið
1988, þá aðeins 18 ára, kynntist
hún Ingólfi Sveinssyni og hófu
þau búskap. Árið 2003 eignuðust
Lovísa Vattnes
Sólveigardóttir
✝ Lovísa VattnesSólveigardóttir
fæddist í Reykjavík
15. júlí 1970. Hún
lést á Spáni 26.
mars 2018
Útförin fór fram
í kyrrþey.
þau yndislega tví-
buradrengi, þá
Kristján og Svein.
Þau slitu samvistum
árið 2007. Þarna
voru veikindin farin
að segja mikið til sín
og var hún löngum
stundum inni á spít-
ala.
Ingólfur er
drengjunum yndis-
legur faðir og er ein-
stakur maður. Árið 2010 fer Lolla
í kviðskilun sem varði í eitt og
hálft ár. Þann 2. nóvember 2012
kom kallið frá Gautaborg að kom-
ið væri nýra og bris sem björg-
uðu lífi hennar næstu fimm árin,
2012-2018.
Lolla var mjög listræn og mik-
ill kokkur, allt lék í höndum
hennar. Veikindi hennar tóku
stóran toll og þau drógu mikið úr
hennar krafti. Lolla var mikill
húmoristi og sá alltaf spaugilegu
hliðina á öllu. Hláturmild og mjög
svo skemmtileg.
Elsku Lolla mín, það er erfitt
að hugsa til þess að þú sért nú
komin í sumarlandið, en ég hugga
mig við það að nú ertu komin til
nöfnu þinnar, ömmu Lovísu, og
Kristjáns afa.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín
mamma.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einn-
ig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Minningargreinar