Morgunblaðið - Sunnudagur - 03.06.2018, Side 26

26 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3.6. 2018
HEILSA Eftir vinnuvikuna getur verið nauðsynlegt að nota helgina til að vinnaupp svefnleysi og hvílast vel. Sérfræðingum ber þó saman um að best
sé að halda svefninum í góðri rútínu en það megi sofa út af og til.
Sofið út um helgar
Mörg okkar dreymir stóra drauma enhikum svo við að stíga fyrsta skrefið íátt að honum. Það krefst hugrekkis
að þora af stað, mikilvægt er að finna hjá sjálf-
um sér traustið til að feta nýja slóð. Stundum er
hikið algjörlega heimatilbúið og stundum er erf-
itt að treysta umhverfinu fyrir draumnum.
Sjáðu fyrir þér að þú gangir inn í útlenskan
skóg þar sem birtan er græn því sólin skín í
gegnum þétt laufskrúðið í háum trjánum. Þegar
betur er að gáð sést að á milli trjánna eru
þrautabrautir gerðar úr járnvírum og netum og
fótstig úr köðlum og timbri. Brautirnar eru mis-
hátt frá jörðu, í allt að sjö metra hæð. Það sem
meira er; fólk gengur á þessum vírum, klifrar
upp og niður netadræsurnar og sveiflar sér í
köðlum á milli trjápalla í svimandi hæð yfir
höfði manns. Svona klifurgarðar, adrenalín-
garðar, eru víðsvegar um heiminn þar sem ung-
ir sem aldnir leika magnaðar kúnstir í trjánum.
Að því er virðist – óhræddir!
Í fyrrasumar fór fjölskyldan í svona klifur-
garð. Við byrjuðum á að klæða okkur í klifur-
belti og læra á „karabínur“ sem tryggja öryggi
við línur. Því næst byrjuðum við fyrstu þrautina
hálfum metra frá jörðinni, fikruðum okkur á
milli trjáa og samhliða jókst hæðin. Fyrr en
varði var lofthrædda konan farin að ganga á
línu sem væri hún sirkusmær í fimm metra hæð
yfir jörðu. Full af trausti til klifurbeltisins og ör-
yggislykkjanna tveggja vissi ég að búnaðurinn
myndi grípa mig þótt ég missti fótanna. Sam-
tímis laust niður í huga mér sterkri uppgötvun:
Magnaðir hlutir eru mögulegir ef þú veist að þú
getur ekki klikkað!
Draumar eru dýrmæt leið til að hugsa út fyrir
rammann. Máta sig við ýmsan veruleika og hlut-
verk. Velta fyrir sér hvernig lífið væri ef þetta
eða hitt myndi gerast í raunheimum. Sem slíkir
eru draumar okkur mikilvægir. Það er þegar
þeir skjóta upp kollinum í tíma og ótíma eins og
uppáþrengjandi frænka að við ættum að staldra
við og spá í hvort við ættum ekki að bjóða henni
inn fyrir og kannski fylgja henni inn í óvissuna.
Rétt eins og í klifurgarðinum tökum við
áskoruninni. Leggjum af stað – fyrst óviss og
mögulega óörugg en smám saman treystum við
umhverfinu og við sjálf ráðum við verkið. Þá efl-
ist kjarkurinn og jafnvel þótt við misstígum
okkur höldum við áfram og fyrr en varir erum
við komin á leiðarenda. Það tókst!
Klifurgarðar hversdagsins eru margs konar.
Spurningin er: Hvernig getum við skapað þess-
ar aðstæður þar sem við getum ekki klikkað?
Með karabínu og traustri línu verða draumarnir
að veruleika.
Þegar þú getur ekki klikkað
Út fyrir rammann
Agnes Ósk Sigmundsdóttir
agnesosk@mbl.is
Dansparið Pétur Gunnarssonog Polina Oddr úr Dans-félagi Reykjavíkur dansaði
sig á dögunum inn í sex para úrslit í
tveimur aldursflokkum í hinni virtu
Blackpool Dance Festival-dans-
keppni sem haldin var á dögunum.
Það er besti árangur sem Íslendingar
hafa náð í keppninni en alls tóku 650
pör þátt í þessum tveimur flokkum.
Þau Pétur og Polina eru fyrst Íslend-
inga tvöfaldir heimsmeistarar í lat-
índönsum undir 21 árs og sigruðu á
International-mótinu í London í fyrra
sem er eitt af þremur stærstu mótum
heims. Auk þess hafa þau náð góðum
árangri á öðrum mótum, bæði hér
heima og erlendis. Þau hafa einungis
dansað saman í þrjú ár svo óhætt er
að segja að árangur þeirra sé frábær.
Blaðamaður náði tali af Pétri þar
sem hann slakaði á í sólinni á Krít í
kærkomnu fríi enda búið að vera nóg
að gera í undirbúningi fyrir Black-
pool-danskeppnina.
„Við Polina reynum alltaf að taka
smáfrí eftir stórmótin enda alltaf búin
að æfa rosalega mikið í kringum þau.
Við fengum því vikufrí núna. Oftast
förum við saman en í þetta sinn fór ég
með vini mínum. Það var líka ágætt
að fá aðeins frí hvort frá öðru, við er-
um auðvitað alltaf saman.“
Heimsmeistarar á fyrsta ári
„Ég er búinn að dansa í tuttugu ár,
eða frá því ég var þriggja ára. Ég
dansaði áður í standard-dönsum líka
en svo ákvað ég að sérhæfa mig og
dansa bara suðurameríska dansa,
þ.e.a.s. cha-cha-cha, rúmbu, samba,
paso og djæf. Polina, sem er frá
Úkraínu, byrjaði að dansa sex ára.
Við fundum hvort annað einhvern
veginn af tilviljun og við smullum
bara strax saman, frá fyrstu stundu.“
Þið virðist ekki hafa þurft mjög
langan aðlögunartíma þar sem þið
urðuð heimsmeistarar saman strax á
fyrsta ári?
„Nei, þetta var bara strax „perfect
match“. Ef báðir aðilar eru með góð-
an grunn og góðir dansarar þá geta
þeir dansað hvað sem er. Það þarf
ekki að leggja mikla vinnu í grunninn
en svo koma smáatriðin, t.d. í sam-
hæfingu, og þar er alltaf hægt að gera
ennþá meira.“
Mikið á ferðinni
Polina er frá Úkraínu og er búsett
þar, en Pétur segir það ekki há þeim
að búa hvort í sínu landi. Þau ferðist
reyndar mikið.
„Við æfum mjög mikið heima á Ís-
landi og þá oftast ein. Svo erum við
með mjög góða danskennara í Eng-
landi og á Ítalíu sem eru aðalkenn-
ararnir okkar. Við höfum líka æft í
Ameríku og Asíu. Við reynum líka að
tengja æfingarnar við danskeppn-
irnar og hittum þá kennarana sem
eru oftast með okkur á keppnunum.
Við erum mikið á ferðinni.“
Pétur segir erfitt að meta hversu
margir klukkutímar fari í æfingar í
hverri viku, en að þeir séu pottþétt
margir. „Við æfum á hverjum einasta
degi, eins mikið og hægt er, oftast
marga tíma á dag. Það er enginn fast-
ur frídagur hjá okkur, við metum það
bara og tökum frí þegar við finnum að
við þurfum á því að halda. Meira ef
við erum búin að æfa alveg brjál-
æðislega mikið, eins og t.d. í kringum
keppnir. Líkaminn segir líka stund-
um stopp.“
Agi og áhugi í bland
Hvernig er líf dansarans?
„Þetta er góð spurning og eigin-
lega erfitt að svara henni, því það er
mjög misjafnt eftir hverjum og
einum. Þú getur alveg stundað
félagslífið mikið og dansað minna en
ef þú leggur þig 100% fram í dans-
inum snýst í rauninni allt um hann.
Það er svo margt í kringum dansinn;
maður fer í jóga, teygir, fer í ræktina;
borðar hollan mat. Það er ekkert
rosalega mikill tími eftir sem getur
farið í eitthvað annað. En maður
reynir samt alltaf að finna einhvern
tíma til að hitta fjölskyldu og vini.“
Pétur segir að þau Polina séu sam-
stiga í dansinum, ekki bara á dans-
gólfinu heldur líka hvað æfingar og
metnað varðar. „Við erum algjörlega
samtaka í þessu og það sem er svo
gott við samband okkar er að metn-
aðurinn er jafnmikill hjá okkur
báðum. Þess vegna virkar þetta. Ef
metnaðurinn er ekki nógu mikill hjá
öðrum aðilanum virkar þetta ekki
nógu vel og fólk hættir að dansa
saman. Þú þarft að vera með bullandi
áhuga á þessu ef þú ætlar að taka
þetta alla leið.“
Þú minntist á hollt mataræði.
Máttu aldrei fá þér nammi?
„Jú, jú, ég fæ mér alveg nammi.
Mataræðið mitt er ekki brjálæðislega
stíft. Ég reyni bara að borða hollan
mat og passa að hafa jafnvægi í
mataræðinu; borða kolvetni og pró-
tein og fá allt hið rétta úr fæðunni.
Það eru engin boð og bönn þannig
lagað, en ef maður bætir á sig fer
maður í aðhald. Venjulega heldur
maður sér bara í jafnvægi.“
Geta allir dansað?
„Já, ekki spurning. Að sjálfsögðu
eru sumir með meiri hæfileika en aðr-
ir, en það geta allir dansað. Ef þú lær-
ir sporin og hefur áhuga, þá bara
láttu vaða.“
Blaðamanni leikur forvitni á að vita
hvað maður þarf að hafa til að bera til
að verða góður dansari. Pétur segir
að því sé dálítið erfitt að svara. „Það
er svo misjafnt. Ég myndi segja
áhuga og vilja, fyrst og fremst.
Maður þarf líka að hafa mikinn aga,
bara eins og í öllu sem maður tekur
sér fyrir hendur í lífinu ef maður ætl-
ar að fara alla leið. Aginn ýtir manni
áfram til að ná því sem maður vill fá
út úr lífinu.“
Pétur og Polina hafa verið dans-
par í þrjú ár og hafa náð frábær-
um árangri sem Pétur þakkar
hve samstiga þau eru í öllu.
Engin boð
og bönn
Pétur og Polina höfðu bara dansað saman í eitt ár
þegar þau urðu heimsmeistarar í latíndönsum.
Pétur segir jafnvægi í mataræðinu mikilvægt fyrir
dansara en hann fær sér stundum nammi.
Guðrún Óla Jónsdóttir gudruno@mbl.is