Morgunblaðið - 08.06.2018, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JÚNÍ 2018
✝ GuðmundurSigurður Jó-
hannsson fæddist í
Keflavík 15. júlí
1958. Hann varð
bráðkvaddur á
Sjúkrahúsi Sauð-
árkróks 27. maí
2018.
Foreldrar hans
eru Guðmundur
Jóhann Guð-
mundsson, f. 15.
desember 1934, og Valdís Marín
Valdimarsdóttir, f. 5. september
1935, d. 10. nóvember 2012.
Hann á eina dóttur, Guðnýju
Klöru, f. 7. desember 1990, móð-
ir hennar er Freyja Auður Guð-
mundsdóttir, f. 24. maí 1948, d.
27. febrúar 2007, sonur Guð-
nýjar Klöru er Ómar Alex Garð-
arsson, f. 4. ágúst 2012. Sam-
upp í Keflavík hjá föðurfor-
eldrum sínum Guðnýju Klöru
Lárusdóttur, f. 25. ágúst 1906, d.
28. maí 2002, og Guðmundi Hall-
dórssyni, f. 18. ágúst 1904, d. 1.
janúar 1989. Hann útskrifaðist
frá Menntaskólanum við Hamra-
hlíð árið 1978. Guðmundur byrj-
aði ungur að grúska í ættfræði
sem síðar varð hans ævistarf.
Hann vann ýmis verkamanna-
störf í Keflavík og var til sjós
þar til hann fluttist á Sauðár-
krók 1981. Þar vann hann við
ýmis verkamannastörf, s.s. fisk-
vinnslu, í sláturhúsi og hjá Loð-
skinni ehf. En hans aðalstarf
hafa verið ýmis fræðistörf við
ættfræði og æviskráningar. Sú
vinna fólst m.a. í vinnu hjá Ís-
lenskri erfðagreiningu við upp-
setningu á Íslendingabók, ritun
Skagfirskra æviskráa, ætta
Austur-Húnvetninga og fleiri
ættfræðirita. Einnig var hann
með ættfræðinámskeið við Fjöl-
brautaskólann á Sauðárkróki.
Útför hans fer fram frá Sauð-
árkrókskirkju í dag, 8. júní
2018, klukkan 14.
býlismaður
Guðnýjar Klöru er
Rafn Heiðdal, f. 19.
október 1987, hans
dóttir er Ylfa
Hrund Heiðdal, f.
18. október 2010.
Systkini Guð-
mundar Sigurðar
eru: Alsystir Franc-
is Anne Yagge, f.
13. október 1959,
samfeðra: Gróa Jó-
hannsdóttir, f. 3. ágúst 1965,
Guðný Jóhannsdóttir, f. 6. apríl
1967, og Fríða Jóhannsdóttir, f.
20. júlí 1972, sammæðra: Ólafur
Einar, f. 5. nóvember 1962, d.
13. mars 2013, Lelani Marin, f.
14. mars 1964, Lourdes Lala, f.
9. apríl 1965, og Edward Char-
les, f. 24. febrúar 1975.
Guðmundur Sigurður ólst
Elsku pabbi, nú ertu búinn að
kveðja þennan heim. Kallið kom
of snemma. Þessu bjóst enginn
við, það var ekki nema rúm vika
síðan ég heyrði frá þér. Mig lang-
aði svo mikið að undirbúa
skemmtilega sextugsafmælis-
veislu og jafnvel ferð með þér,
tengdasyni og afastrák í sumar.
Við fjögur saman eins og svo oft.
Þú varst alltaf til staðar fyrir mig
og hlustaðir og virtir mínar
ákvarðanir.
Jafnvel þegar vorum ekki sam-
mála. Ég vissi ég gæti leitað til
þín og spurt þig um svo margt. Þú
varst eins og alvitra uglan. Þegar
ég var yngri man ég að þú varst
alltaf að kenna mér nöfnin á dýr-
unum og afkvæmum. Þú last fyrir
mig á kvöldin og nenntir að leika
við mig. Það skipti ekki máli hvort
ég var að biðja þig að lita með
mér, fara í eltingaleik, feluleik eða
göngutúra og bíó, þú nenntir því
og gafst þér tíma og þolinmæði.
Ég vissi alltaf að þú vildir gera
þitt besta, varst ólýsanlega já-
kvæður og hjartahlýr pabbi og
afi. Það skipti þig miklu máli að
þínum nánustu liði vel og varst
allur af vilja gerður að hjálpa
fólki, sem þú jafnvel varst ekki í
miklum tengslum við, en þitt hús
var ávallt opið. Það var alltaf
hægt að treysta því sem þú
sagðir.
Þú varst svona akkúrat mann-
eskja, mjög skipulagður, einlæg-
ur og ákveðinn. Það veit ættfræði-
samfélagið enda hjálpaðir og
reyndir að hjálpa öllum þeim sem
sendu þér fyrirspurnir eða vant-
aði aðstoð. Enda enginn smá ætt-
fræðingur. Þú kenndir mér frá
unga aldri að vera ekki fordóma-
full gagnvart fólki og sýna virð-
ingu. Ég er þér þakklát fyrir svo
margt, bæði hverju ég bý að í dag
sem manneskja og þau skipti sem
þú varst bæði mér og afastrákn-
um innan handar. Núna ertu
kominn á annan stað þar sem
horfnir ættingjar og vinir umvefja
þig ást sinni og nærveru. Ég veit
að við fjölskyldan eigum eftir að
sakna þín ólýsanlega og halda
uppi minningunni um þig. Takk
fyrir allt, pabbi. Hvíldu í friði.
Guðný Klara
Guðmundsdóttir.
Undarlega og óvænt brá mér
þegar hringt var til mín á sunnu-
dagsmorgni hinn 27. maí sl. og
sagt að Guðmundur ættfræðingur
hefði dáið á heilbrigðisstofnuninni
á Sauðárkróki þá um morguninn.
Ósjálfrátt flugu margar minn-
ingar um hugann eftir áratuga
samstarf okkar Guðmundar og
hugsunin hvarflaði aftur til sum-
arsins 1981 þegar hann fluttist til
Sauðárkróks með afa sínum og
ömmu. Þau fengu ekki húsnæði í
byrjun og dvöldust nokkrar vikur
á tjaldstæðinu við Sundlaugina.
Fljótlega fór hann að venja kom-
ur sínar á Skjalasafnið og vinna að
hugðarefni sínu, ættfræðinni. Það
varð til þess að ég taldi hann á að
hefjast handa við ritun á ævi-
skrám Skagfirðinga frá 19. öld. Þá
strax fékk hann vinnuaðstöðu á
safninu og hafði til dauðadags.
Samvinna okkar við æviskrárnar
stóð með hléum í 18 ár og hafði
hann þá skrifað nálægt 950 ævi-
skrárþætti sem birtust í 6 bindum
Skagfirskra æviskráa á árunum
1982-1999. Um 10 ára skeið vann
hann við Ættir Austur-Húnvetn-
inga, sem er afreksverk. Eru þá
einungis talin stærstu verkefni
hans.
Guðmundur var að mörgu sér-
stæður persónuleiki og eftir-
minnilegur eins og algengt er um
marga þá sem búa yfir snilligáfu.
Hann var orðheldinn og greiða-
samur, brást jafnan fljótt og vel
við spurningum og ófáir leituðu til
hans í ættfræðilegum sökum. En
þætti honum að sér vegið gat
hann brugðist grimmur við,
ófeiminn að halda fram sínum
skoðunum og mér er ekki grun-
laust að hann hafði í aðra röndina
notið þess að stæla og standa á
sínu, langminnugur bæði á mót-
gerðir og greiðasemi. Orðheldni
var honum boðorð og mætti vel
heimfæra upp á Guðmund þau orð
sem til forna voru skrifuð um
höfðingjann Þorgils skarða:
„Hvort sem hann hét illu eða góðu
þá var hann ör í að efna.“
Ekki mundi Guðmundi vini
mínum þykja góð eftirmæli um
sig ef ég léti ógetið um annað
áhugamál hans. Því hélt hann al-
gerlega aðskildu frá ættfræðinni
en það sneri að vímuefnum og
meðferð þeirra. Sló hann marga
brýnu á þeim vettvangi, ritaði
ýmsar greinar um ágæti þeirra til
skynsamlegrar notkunar og gaf
eitt sinn út vænan bækling: Vím-
an gefur lífinu lit. Fyrr á árum tók
Guðmundur stundum rispur að
sinna þessu áhugamáli en aðeins
teldi hann sig hafa tíma til. Þótti
honum lítilmannlegt að hafa ekki
sjálfstjórn í þessum efnum. Varð
allfrægt er hann lenti í útistöðum
við félagsmálayfirvöld á Sauðár-
króki þar sem þáverandi félags-
málastjóri lét þau orð falla í
skýrslu máli sínu til stuðnings að
Guðmundur væri alkóhólisti.
Guðmundur kærði þessi orð og
gekk málið til hæstaréttar. Þar
varði hann sig sjálfur skriflega og
hafði sigur, fékk ummælin dæmd
dauð og ómerk. E.t.v. er Guð-
mundur eini maður á Íslandi sem
hefur hæstaréttarúrskurð um að
hann sé ekki alkóhólisti.
Minni Guðmundar var með
ólíkindum og starf hans í þágu
ættfræði, einkum skagfirskrar og
húnvetnskrar, er ómetanlegt.
Ætíð verði honum þökk fyrir þau
verk. Horfinn er nú af vettvangi
einn færasti ættfræðingur sem
Ísland hefur átt.
Dóttur Guðmundar og ættingj-
um sendi ég hugheilar samúðar-
kveðjur.
Hjalti Pálsson.
Skjótt skipast veður í lofti, það
sannaðist þegar Guðmundur Sig-
urður Jóhannsson yfirgaf þetta
jarðlíf. Það eru aðeins örfáar vik-
ur síðan hann stóð hnarreistur og
uppábúinn í ræðustól á Þjóð-
skjalasafninu á fundi Ættfræði-
félagsins og fór á kostum í margra
alda legorðaskrám og dómabók-
um, þuldi nöfn, tengdi, sagði frá
og skýrði, eins og hann væri að
tala um nána ættingja eða vini.
Enginn fór í fötin hans Gussa.
Enginn hafði slíka yfirsýn sem
hann, það var sama hvort það
voru kirkjubækur, manntöl, leg-
orðaskrár, dómabækur eða
skiptabækur, hann var alls staðar
heima og vinnubrögð hans voru
engu lík.
Hann gróf upp ógrynni ættar-
tengsla sem engum datt í hug að
nokkru sinni sæju dagsins ljós,
eftir aldir í óvissu og þögn. Sjald-
an þurfti að hnika nokkurri stað-
reynd eða bæta við, um það vitna
verkin hans, jafnt bækur sem
greinar.
Hann leitaði ætíð í frumheim-
ildirnar og tók uppskriftum og
endursögnum með fyrirvara. Það
segir ekki lítið um þekkingu hans
að menn sóttu ekki síður fróðleik
um sunnlenskar ættir sínar í stór-
virki hans Ættir Austur-Hún-
vetninga! Hann var jafn vígur á
allt. Ættfræðin er mér, sagði
Gussi, á köflum sem ástríða og
trúarbrögð. Ekki sakaði heldur að
hann hafði stálminni.
Ættfræðiáhugi hans kviknaði
strax í bernsku, en hann var alinn
upp hjá afa sínum og ömmu og
Fannýju frænku sinni Lárusdótt-
ur í Keflavík, sem í bjó fræði-
mannseðli, og öll báru þau í hann
fróðleik um ættir hans og upp-
runa.
Fyrstu ættfræðigreinina sína
birti hann aðeins sextán ára gam-
all, árið 1974 í Heima er best.
Sem persóna var hann einstak-
lega ljúfur, alltaf byrjaði hann
bréfin sín til mín með „Guðfinna
mín“ og endaði þau „Með góðri
kveðju“.
Alltaf var hann boðinn og búinn
Guðmundur Sig-
urður Jóhannsson
✝ Ingi ÞórBjörnsson
fæddist í Reykjavík
21. mars 1955.
Hann lést á líknar-
deild Landspítalans
1. júní 2018.
Foreldrar hans
voru Þórunn Sól-
björt Friðjónsdótt-
ir, f. á Sílalæk í
Aðaldal 20. apríl
1930, d. 21. desem-
ber 2007, og Björn Ingi Þorvalds-
son, húsasmiður, f. á Skarði við
Akureyri 15. október 1929, d. 3.
mars 2012.
Foreldrar Þórunnar voru
Friðjón Jónasson, bóndi og skáld
á Sílalæk, f. 5.5. 1900, d. 2.10.
1946, og Katrín B. Sólbjarts-
dóttir frá Bjarnareyjum á
Breiðafirði, f. 20.6. 1908, d. 30.1.
1999.
Foreldrar Björns voru Þor-
valdur Björnsson frá Illuga-
stöðum í Laxárdal, f. 23.5. 1901,
d. 21.4. 1989, og Laufey Emils-
dóttir frá Hvítárvöllum í Borg-
arfirði, f. 23.10. 1899, d. 1.7.
1957.
Systkini Inga Þórs eru Krist-
inn, f. 1.12. 1948.
Friðdís, f. 19.8. 1951,
d. 28.6. 1984, Þor-
valdur, f. 30.5. 1953,
Bjarni, f. 1.11. 1959.
Ingi Þór kvæntist
Helgu Þóru, f. 9.
mars 1956. For-
eldrar hennar voru
Erna Jóhannsdóttir,
f. 17.12. 1920, d.
31.8. 2008, og Þór
Birgir Þórðarson,
f.13.12. 1923, d. 28.10. 2001.
Ingi Þór og Helga Þóra eign-
uðust þrjár dætur, þær eru: 1)
Erna Björk, f. 6. júní 1974, eig-
inmaður Sigurpáll Óskar, f.
25.10. 1975, börn þeirra eru Ingi
Þór, f. 26.6. 1993, Karen Lind, f.
14.11. 1995, Sara Rós, f. 15.4.
2004, og Írena Líf, f. 30.9. 2005.
2) Eva Lind Ingadóttir, f. 10.
mars 1976, börn hennar eru:
Hrafnhildur Birta, f. 13.7. 2005,
Birgitta Björk, f. 17.4. 2009, 3)
Elísa Ösp Ingadóttir, f. 22.7.
1988, sambýlismaður Hrafnkell
Helgason, f. 25.8. 1977.
Útförin fer fram frá Digranes-
kirkju í dag, 8. júní 2018, klukk-
an 15.
Elsku hjartans pabbi minn, ég
kveð þig að sinni með þessum orð-
um:
Söknuður um æðar rennur,
horfi til baka
á liðnar stundir
sem ekki voru.
Aðeins ósk í mínu hjarta,
ég finn til.
Nú okkar tími
liðinn er,
aðeins minningar
eftir standa.
Þína hönd í mína set,
þakka fyrir
það sem var.
Nú ég veit
en kannski of seint
að mér gafstu allt
sem þér var unnt.
Elsku pabbi
nú tími kominn
til að kveðja,
þakka fyrir
þínar gjafir
sem gafstu mér.
Þín dóttir,
Erna Björk Ingadóttir.
Góður félagi er fallinn frá og
vinahópurinn í litla veiðifélaginu
okkar Agnúanum er til mikilla
muna fátækari. Ingi Þór var einn
af stofnendum veiðihópsins á sín-
um tíma og mjög virkur lengst af.
Hann gaf af sér með léttleika og
traustri vináttu og var oftar en
ekki hrókur alls fagnaðar í ferðum
okkar. Ingi var fengsæll og góður
veiðimaður og átti alltaf sína veiði-
staði sem skiluðu afla, hvort sem
farið var á Arnarvatnsheiði eða á
urriðasvæðið norður í Laxárdal,
en þangað fórum við í árlegar fjöl-
skylduferðir árum saman.
Þar uxu börn okkar og barna-
börn úr grasi, flest föðurbetrung-
ar sem betur fer og var ætíð glatt
á hjalla í einstöku umhverfi og frá-
bæru vinfengi við heimamenn.
Ingi Þór nálgaðist veiðina á sama
hátt og lífið, með hæfilegum húm-
or og léttleika og oftar en ekki
voru uppátæki hans ekki síðri
gleðigjafi en góð aflabrögð og frá-
bær félagsskapurinn. Klassísk er
sagan af því þegar hann óð yfir
Birningsstaðaflóann í Laxárdal,
allir komnir í hús nema hann og
beðið eftir Inga Þór við grillið á
Rauðhólum. Einhverjum var litið
til árinnar og þar sást örla fyrir
straumröst af hatti, rétt í vatns-
borðinu og handlegg sem stóð upp
úr og kastaði flugulínunni í falleg-
um boga yfir spegilsléttan vatns-
flötinn. Hann náði landi við Álft-
anefið, fór úr vöðlunum, hellti úr
þeim og kom skokkandi að veiði-
húsinu með fisk í háfnum. Spurður
um aflabrögð sagði hann hlæjandi
um leið og honum var rétt viðeig-
andi hressing, „Hann er tregur sá
guli“.
Hefur sú hending æ síðan verið
notuð í hópnum ef lýsa skal afla-
brögðum. Margar slíkar minning-
ar um skemmtileg uppátæki koma
upp í hugann er við minnumst
Inga Þórs. Létt viðmótið og
skemmtilegar vangaveltur um líf-
ið og tilveruna voru ætíð einkenni
hans. Aldrei lá honum illt orð til
nokkurs og aldrei var agnúast yfir
smámunum. Jákvæðni ávallt höfð
að leiðarljósi. Ingi Þór tók aðsteðj-
andi veikindum sínum af æðru-
leysi er þau bönkuðu upp á og háði
þá glímu alla uns yfir lauk, með
sömu viðhorfum og hann nálgaðist
lífið. Við kveðjum góðan vin og fé-
laga með miklum söknuði og
þökkum allar frábæru samveru-
stundirnar. Innistæða Inga Þórs í
banka minninganna er ríkuleg og
munum við félagarnir njóta
ávaxta hennar um ókomin ár. Við
sendum Helgu Þóru, dætrunum,
tengdasonum og barnabörnum
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Félagar í Agnúanum og fjöl-
skyldur.
Friðrik Þ. Stefánsson.
Garðar Björgvinsson.
Gísli Gíslason.
Guðjón St. Marteinsson.
Hilmar Baldursson.
Magnús M. Norðdahl.
Stefán Skjaldarson.
Fallinn er frá mikill vinur og fé-
lagi.
Að hluta til er erfitt að skrifa
minningargrein um Inga þar sem
ég veit að hann mundi hafa sett
þeim skrifum skorður hefði hann
nokkru ráðið. Hann hefði fussað
og sveiað yfir lofræðum og ein-
hverri sykursætri minningargrein
og gert stólpagrín að mér skyldi
ég hafa hætt mér í slík skrif.
Það má með sanni segja að Ingi
Þór kryddaði tilveruna. Hann
hafði góða nærveru og þess utan
var hann með lúmskan húmor og
meinstríðinn. Ekki þótti honum
leiðinlegt að skjóta hressilegum
skotum og ekki síst á þann sem
þessa grein skrifar. Held stundum
að hann hafi komið sérstaklega við
til slíkrar iðju og bara til að geta
hlegið þann daginn.
Hann var glöggur á mannlegt
eðli og gat því séð skondnar hliðar
á lífinu. Hann var þó ekki að eyða
of miklum tíma í spjall enda iðinn
við vinnu og allt til síðasta dags.
Það vakti athygli mína að hann
var oft snöggur að sjá út einstak-
linga í þessu lífsins leikriti.
Stundum er sagt um landann
að hann göslist áfram og eyði ekki
tíma í skipulagningu. Ingi var
hinsvegar góður skipuleggjandi ef
maður áttaði sig á hans aðferðar-
fræði.
Þeir sem kunnu á strákinn
vissu að það var best að ýta ekki á
verkefnin og leyfa honum að
hugsa. Þegar tími hugsunar var
búinn var vaðið í verkefnið og
Ingi Þór Björnsson
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HALLA GUÐNÝ ERLENDSDÓTTIR,
Laufásvegi 50,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 30. maí á Land-
spítalanum við Hringbraut.
Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju mánudaginn 11. júní
klukkan 13.
Anna Erla Guðbrandsdóttir Egill Sveinbjörnsson
Margrét Traustadóttir Ámundi Halldórsson
Hjördís Steina Traustadóttir Kristinn Jónsson
Erlendur Traustason Björg Sigrún Ólafsdóttir
Þórður Ólafur Traustason Ágústa Ragnarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, afi og
langafi,
MAGNÚS GUÐJÓNSSON
prentari
Engjavöllum 5a, Hafnarfirði,
lést á Landakotsspítala 1. júní
Útför hans fer fram í Hafnarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 12. júní klukkan 15.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en við viljum gjarnan benda
þeim sem vilja minnast hans á Alzheimersamtökin á Íslandi.
Þórunn Haraldsdóttir
Bylgja Magnúsdóttir
Þórunn Maggý Jónsdóttir
Birta Sól Utley og Rebekka Huld Utley
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginmans, föður,
tengdaföður og afa,
ÞORMÓÐS STURLUSONAR
bónda, Fljótshólum.
Guðrún Jóhannesdóttir
Sigríður Þormóðsdóttir Jóhannes Þormóðsson
Pálmi Þormóðsson Sturla Þormóðsson
og fjölskyldur