Þróttur - 22.04.1920, Blaðsíða 7

f>RÓTTUR
43
andað reyknum að sér. Tóbaksmaðurinn
^er> en reykurinn situr eftircc.
Próf. dr. Gottfr. Kratt.
»Tóbakið getur deyft sultinn, en það
getur ekki hjálpað til að yfirvinna lik-
amlega erfiðleika«.
Generalfeldtmarsclial HæsleF, greifi.
Minnist þess, að þér eruð framtíðar-
Þjóð. En þeir, sem vilja gefa heimilun-
urn meiri mentun og göfgara siðferði,
^ega ekki sjálfir vera þrælar deyfingar-
efnrs, sem þeir geta hvorki unnið eða
lifað án«. S.
Ágrip af ferðasögu
íþröttafél. »Höfrungur« 1917.
Eftir að búið var að samþykkja það
a aðalfundi félagsins, að þjálfa ílokk
ölanna, sem svo að áliðnum vetri gæti
farið til næstu fjarða og sýnt þar iþróttir;
var byrjað að æfa fimleika af kappi.
Gekk það vel að öðru Ieyti en því, að
tveir af mönnum þeim, sem áttu að
vera með í förinni, stunduðu sjó, og
lnistu því nokkrar æfingar, en það vikli
°ss til að þeir voru báðir á bifbát þeim,
sem ráðinn var til ferðarinnar.
Eaugardaginn 24. marz var svo lagt
a stað í ferðina; hópurinn var ekki
stór, að eins 6 piltar undir stjórn Gunn-
ars A. Jóhannessonar form. félagsins.
Allir voru kátir og fjörugir og vonuðu
að ferðin mundi ganga vel. Yeðrið var
g°lt en sjógangur töluverður þegar kom
ul úr firðinum og urðu tveir sjóveikir,
þótti okkur það mjög ilt, því við viss-
um að þeir mundu tapa sér og verða
dla fyrirkallaðir til að sýna íþróttir um
kvöldið. Að óðru leyti gekk ferðin vel
°g komum við til Flateyrar kl. 4; flutt-
um áhöld okkar í land og upp í sam-
komuhús staðarins, því þar átti sýning-
in að verða. En er þangað kom leyst
okkur miður vel á, því húsið var tölu-
vert minna en við höfðum búist við, en
við urðum nú að hafa það. Sýndum
við þar um kvöldið. Daginn eftirfórum
við til Suðureyrar á Súgandafirði. Hús-
næði var þar ágætt, heldur stærra en
heima hjá okkur, enda mun okkur liafa
tekist þar einna bezt, og var óspart
klappað lof í lófa.
Næsta dag var ferðinni haldið áfram
til Bolungarvíkur og sýnt þar um kvöld-
ið. Þar tókst okkur einnig vel. Jón
Ólafsson læknir hélt ræðu fyrir minni
íþrótta og lét hrópa húrra fyrir íþrótta-
mönnunum. Þaðan urðum við að fara
undir eins um kvöldið, þegar við höfð-
um Iokið sýningunni; vegna þess að
veður fór versnandi, og hefðum við alls
ekki komist út í bifbátinn, ef við hefð-
um ekki farið undir eins. Var svo lagt
á stað til ísafjarðar, og þangað komum
við um nóttina bæði þreyttir og syfjaðir.
Vorum þá búnir að sýna þrjú kvöld í
röð, og höfðum vakað meira og minna
á hverri nóttu. Við vorum því fengnir
að vera komnir á endastað ferðarinnar,
og flýttum okkur til gistihússins svo við
gætum hvílt okkur það sem eftir var
næturinnar. Daginn eftir var ekki til
setu boðið, því að þá átti að sýna á
ísafirði, og var það fjórða kvöldið. Við
kviðum fyrir kvöldinu, þar sem við
vorum mjög þreyttir undir, en ekki
dugði það, nú var annað hvort að
duga eða drepast, og tókum við vitan-
lega þann kostinn að duga sem bezt
við gætum. Sýndum við svo um kvöldið
fyrir nærri fullu húsi og þótti fólki
okkur takast vel. —
Daginn eftir var óveður svo okkur
gaf ekki heim. Kom okkur því saman
um að sýna aftur næsta kvöld, og það
gerðum við. Vorum þá allir óþreyttir
og vel upplagðir, enda hygg eg að okk-
ur hafi þá tekist lang bezt. Var svo
lagt af stað heim daginn eftir, og kom-