Stjarnan - 01.12.1919, Page 5

STJARNAN.
101
sagði: “Engan veginn niunið þið deyja
.......þið munuð verða eins og Guð.”
1. Mós. 3:4, 5. Og svo hafa menn í
óviturleika sínum, trúað þessari fornu
lygi allar aldir.
Glatað fyrir syndina.
Maðurinn syngaði og misti lífið og
sakleysið og faldi herradæmi sitt yfir
jörðinni á hendur djöflinum, sem af
Kristi er nefndur höfðingi þessa heims”
(Jóh. 12:31; 14:30.) og af Páli: “guð
þessarar aldar”, “Höfðingi sá, sem í
loftinu drotnar, sá andi, sem nú sýnir
sig verkandi í vantrúarinnar sonum,”
(2. Ivor. 4:4; Ef. 2:2.) sá, sem gefur of-
sóknar völdum jarðarinnar myndug-
leika. (Opinh. 13:2,—4.)
Hin hræðilega synd.
Hinar sorglegu afleiðingar syndarinn-
ar eru enn hjá oss. Um sex þúsund ár,
hefir jörðin þjáðst undir bölvun hins
brotna lögmáls, undir syndinni. Jörðin
er ekki í lagi. Mannkynið er ekki í lagi.
Alheimurinn er ekki í iagi. Guð leyfir
þessari aflögun og þessum afbrigðnm,
til þess að allar hans skepnur, sem gædd
ar eru skynseminni, geta skilið hve
óttalegt það er að vera í ósamræmi við
Guð. Guð leiðir oss við og við fyrir
sjónir betra ríki og hetri tíma; en upp-
fylling fyrirheitisins getur aldrei átt sér
stað eins lengi og syndin er við lýði.
Gæzka Guðs.
En Guð yfirgaf ekki manninn til að
deyja undir þrældómsoki djöfulsins.
“Ilann gaf sinn eingetinn son”. Jóh.
3:16. Og sonurinn “hefir gefið sig út
fyrir oss, svo að hann endurleysi oss
frá allskonar ranglæti og hreinsaði sér
sjálfum, fólk til eignar, kostgæfið til
góðra verka.” Tit. 2:14. llið eilífa á-
form gangnvart mannkyninu.
Fyrst kom fyrirheitið og svo gjöfin,
þegar sonur hins eilífa Guðs, lét líf sitt
á krossinum; hann “gerði Guð að synda
fórn vor vegna, svo að vér fyrir hann
yrðum réttlættir fyrir Guði”. 2. Kor.
5:21.
Orustuvöllurinn.
Aðalsigur Djöfulsins var í manns-
hjartanu. Maðurinn, sem var ætlaður að
vera musteri ITeilags Anda, yfirgaf
Satan þetta musteri óg syndin íklædd-
ist holdi, þannig varð maðurinn hold-
lega sinnaður. Allt á jörðinni er afleið-
ing þessa ósigurs. þess vegna verður
maðurinn að vinna sigur í holdinu. Ein-
hver kraftur frá hæðum, verður að
koma inn í sæði konunnar — mannkyn-
ið — og reka syndina út, hreinsa og
endurnýja hjartað og gera það hlýðið
og rita þar iögmál Guðs. þessvegna
koma fyrirheitin um sigur, um réttlæti
og um hið eilífa ljóssins ríki, ætíð gegn-
um sæðið, sem Guð lofaði að gefa. _
Sæðið.
1. 11. Mós. 3:15. fullvissar Guð oss
að sá tími mundi koma, þegar sæði kon-
unnar, þrátt fyrir hælsárið, mundi
merja höggormsins höfuð, særa hann 'til
ólífis og eyileggja bæði syndina og á-
vöxt hennar, dauðann. Og þetta fyrir-
heit endurspeglast í nýja testamentinu
á þessa leið: “En Guð f'riðarins mun
bráðlega sundurtroða Satan undir fæl •
ur yðar.” Róm. 16:20. “En af því að
börnin hafa hold og blóð, þá er hann
einnig orðinn þess hluttakandi, svo að
hann með sínum dauða gæti svift krafti
dauðans yfirráðanda, það er Djöfullinn,
og frelsað þá, sem af ótta fyrir dauðan-
um lifðu allan sinn aldur undir ánauðar
oki. ” Iíeb. 2, 14, 15.
2. Af sonum Nóa, Sem Kam og Jafet
valdi Guð Sem. Gegnum hann skyldi
sæðið koma. Af þeim ættfeðrum, sem
komu frá Sem, kaus Guð Abraham
Guð lofaði þessum trúa þjóni sínum