Stjarnan - 01.12.1919, Blaðsíða 6

102
STJARNAN.
miklum hlutum og lagði áherslu á fyr-
irheitið á þessa leið: “Og hann (Guð)
leiddi hann (Abraham) út og mælti:
“Skoða þú himininn og tel þú stjörn-
urnar ef þú getur talið þær. Og hann
sagði til hans: Svo margt skal þitt af-
kvæmi (sæði) verða. Og hann trúði
Drottni og reiknaði lionum það til rétt-
lætis.’’ 1. Mós. 15:5, 6. Seinna staðfesti
Guð fyrirheitið við sinn aldraða þjón
og lofaði honum að guðdómurinn myndi
láta sæði lians margfaldast “sem stjörn-
ur á himni, sem sand á sjávarströnd. Og
ætt þín skal ná borgarhliði óvina sinna.
Og af þini ætt skulu ailar þjóðir á jörð
inni blessun hljóta, vegna þess þú lilýdd
ir minni raust.’’ 1. Mós. 22:16—18
3. Abraham átti tvo syni, ísmacl og
ísak; en sæðið skyldi koma gcgnum
ísak, barnið, sem fætt var fyrir krafta-
verk Guðs, samkvæmt fyrirhcitinu. 1.
Mós. 21. f:ak átti tvo syni, Esaú og
Jakob. Sæðið skyldi koma gegnum
—Israel — sem “hefir glímt við Guð
og menn og fengið sigur.” 1. Mós. 28:13
32:28. Jakob átti tólf syni. Fyrirhcit-
ið var gefið Júda. “Ekki fer veldis-
spíran frá Júda........fyr en komið er
til Síló (Kris'ts), og þjóðin mun honum
hlýða.” 1. Mós. 49:10.
Fyrirheitið til Davíðs.
4. Frá Júda komu margar ættir og
af þeim kaus Guð ætt ísaís, og af hinum
sjö sonum Isaís, útvaldi hann Davíð. Og
þess vegna er það ritað: “En af stofni
Isaí (þ. e. Davíðsætt) mun kvistur fram
spretta. ” Svo frelsari vor er eftir
holdinU af Davíðsætt. ” Es. 11:1; Op.
inb. 22:16 ; Róm. 1:3, 4. Af þeirri ástæðu
gaf Guð Davíð fyrireit, að hann mundi
“staðfesta -hásæti hans konungsríkis.”
“þitt hús og þitt ríki skal staðfest vera
til eilífðar; þitt hásæti óbifanlegt að
eilífu”. 2. Sam. 7:13, 16. þetta fyrir-
hcit var ekki uppfylt á dögum Júda-
ríkisins. Fáir af Júdakonungum voru
Guði hlýðnir. Flestir þeirra voru van-
trúarmenn. Að lokum leið það ríki und-
ir loik, á dögum hins ístöðulausa og
vonda Sedekía, sem var leiddur sem
fangi til Babels. Um hann kemst spá-
maðurinn þannig að orði: “þú dygða-
lausi og óguðlegi ísraels höfðingi! Sá
dagur cr fyrir hendi, þá misgerð þín
skal þér að tjóni verða. Svo segir
Drottinn alvaldur: “Legg af þér höfuð-
moturinn, tak ofan kórónuna. Svo skal
ekki lengur til ganga; eg hefi hið lága,
og niðurlægi það háa. Eg læt eina eyði-
legginguna korna á fætur annari; það,
scm nú er, skal ekki framar vera, þar
til sá kemur, hverjum dómvaldið til-
heyrir, honum vil eg gefa það.” Esek.
21: 30.—32. þrisvar sinnum mundu hin
voldugu veraldarríki hrynja, Medíu-
Persaríkið, Grikltlandsríkið og Róma-
ríkið. í hinu seinast nefnda ríki kom
hið fyrirheitna sæði. þessu viðvíkjandi
sagði engillinn við Maríu:“Hann skaltu
láta heita Jesús. Hann mun mikill
verða og kallast sonur hins Ilæsta.
Drottinn mun gefa honum ríki Davíðs,
forföður síns, og hann mun ráða æfi-
langt yfir ætt Jakobs, og á hans ríki
mun enginn endir verða. ’ ’ Lúk. 1:31—
33. þcgar l.úður Guðs mun gjalla, er
stjórn syndarinnar á jörðinni á enda,
og í hinum himnesku sölum mun sagt
verða: “Vor Drottinn og hans Smurði,
hefir fengið vald yfir heiminum og
mun ríkja að eilífu. ” Opinb. 11:15.
Drottinn er siguryegarinn að eilífu.
Fyrirheitin, sem gefin voru sæði kon-
unnar, ganga sem rauður þráður gegn-
um alla ritniguna frá upphafi til enda;
alt snýst utan um Jesúm Krists, Drott-
inn vorn; öll fyrirheit horfa fram í
tímann til heimkynna hinna endurleystu
frá öllum öldum.