Stjarnan - 01.12.1919, Blaðsíða 8

104
STJARNAN.
und ár meðan jörðin lig’gur í eyði. pau
hafa hlutdeild “í þeirri fyrri upprisu”,
upprisunni frá dauðum, upprisunni til
lífs og ódauðleika. Opb. 20:5; Fil. 3:10;
1. Kor. 15:51—54. Á þeim mun rætast
orð Jesú: “þá mun eg koma aftur og
taka yður til mín, svo þér séuð þar sem
eg er. ” Jóh. 14:1—3.
Nýr himinn og ný jörð.
pegar þau þúsund ár eru liðin, verð-
ur dómurinn uppkveðinn yfir hinum ó-
guðlegu og þeim verður útrýmt, svo
þeir rakni aldrei við aftur. þeir kusu
að eiga enga hlutdeild í liinu eilífa á-
forrni fíuðs og' nú mæta þeir hinni óhjá-
kvæmilegu afleiðingu —• dauða, enda
allrar tilveru. í hinum hreinsandi eldi
hans nærveru deyja þeir. Heb. 12:29;
Opinl). 20:9. Djöfullinn, sem hefir vakið
og fóstrað uppreistarandann gegn fíuði,
mun verða eyðilagður “og ekki framar
til vera”. Esek. 26:18, 19; Heb. 2:14.
Alheimurinn verður hreinsaður af allri
synd. Guðs börn munu fyrir hans kraft
öðlast ódauðleikann, stimpillinn, sem
fíuð setur á þá, er ihafa hugarfar og’
lunderni Krists. Og sá kráftur, sem
endurnýjar fíuðs mynd í manninum,
mun tala til óskapnaðarins á jörðinni
eftir eyðilegginguna, eins og hann tal-
aði til óskapnaðarins í upphafi þegar
jörðin var sköpuð í fyrra skiftið. 1. Mós
1:2. Sá Guð, sem kom skipulagi, feg-
urð og reglu inn í heiminn og ljósi úr
dimmunni í öndverðu, mun færa þess-
ari gömlu jörð líf, Ijós, fegurð, reglu
og niðurröðun í annað sinn. þannig tal-
ar spámaðurinn: “því sjá, eg skapa
nýjan himin og nýja jörð; iiins fyrver-
andi skal ekki framar minst verða, og
það skal engum í hug koma. Gleðjisit
heldur, og fagnið æ og æ yfir því, sem
eg slcapa; því sjáið, eg ummynda Jer-
úsalemsborg í fögnuð og innbyggendum
hennar í gleði.” Es. 65:17, 18. þetta
sama fyrirheit er endurtekið hjá einum
postulanna. Eftir að hafa taiað um þá
eyðilegingu, sem mun koma yfir þenn-
an syndumspilta heim, segir hann: “Eft
ir hans fyrirheiti, væntum vér nýs him-
ins og nýrrar jarðar, þar sem réttlætið
muni búa.” 2. Pét. 3:13. En þessi end-
ursköpun er ekki afsíðis frá þessari nú-
verandi jörðu frekar en hinn um-
myndaði og ódauðlegi maður verður af-
síðis frá hinum núveramdi manni. ‘Sjá’,
segir stjórnari alheimsins, “eg geri allt
nýtt.” Opinb. 21:5. Hvaða dýrðarríki
verður ekki það! Ríki hinnar endur-
sköpuðu jarðar, sem bygt verður af
hinu endurfædda fólki! “Engin bölvun
skal framar vera, og hásæti Guðs og
Lambsins skal í henni vera.”
Konungurinn.
Könungur þessa ríkis stjómar ekki
einungis af Guðs náð eða samkvæmt
erfðarétti sínum; heldur er hann í
fyllsta skilningi kosinn af fólki sínu.
Allir þegnar hans hafa kosið hann fyrst,
hver og einn fyrir sjálfan sig. Og ástæð
an til þess að þeir allir hafa kosið hann
er sú, að hann er sá eini, sem hefir hæfi
leika til þess að vera konungur. Hann
er aí konungsæitt, sonur hins eilífa Guðs
stjórnara alheimsins. Honum er gefið
alt vald, vísdómur og þekking; “því
í honum býr öll fylling guðdómsins
líkamlega. “Ivól. 2:9. það er fullkomið
samheldi milli hans og föðursins; “því
það þóknaðist Guði, að öll fylling skyldi
búa í honum.” Kól. 1:19. Faðirinn hef-
ir, vegna þess að hann er heilagur og
ósérsplæginn, “hátt upp hafið hann og'
gefið homum tign, sem allri tign er
æðri”. Fil. 2:5—11. Hann elskaði fólk
sitt svo að hann dó til þess að geta end-
urleyst það, jafnvel meðan það syngaði
á móti honum. Hann losaði það undan