Stjarnan - 01.12.1919, Blaðsíða 12

108
STJARNAN.
Sönn syndajátning er ætíð sérstak-
leg og játar hinar einstöku syndir. pcirn
getur verið þ.annig varið, að þær eigi að
játa fyrir Guði einum; þær geta verið
fólgnar í yfirsjónum. sem á að játa fyrir
þeim mönnum, er þær hafa orðið til
tjóns; pær geta snert almenning, og þá
á að kannast við þær opinberlega. Bn öll
játning á að vera ákveðin og greinileg;
þú átt að játa einmitt þær syndir, scm
þú hefir gert þig sekan í.
Á dögum Samúels, viku ísraelsmenn
af Guðs vegum. peir urðu að þola liin-
ar illu afleiðingar syndarinnar, því þeir
höfðu mist trúna á Guði. peir höfðu
mist sjónar á mætti hans og speki í
handleiðslu þjóðarinnar; mist traust
sitt á því, að hann væri fær um að vera
málsvari þeirra. Peir gerðust fráhverfir
hinum mikla alheiinsstjórnara og æiktu
eftir samskouar stjórn og nágranna-
I jóðirnar ’iöíðu. Áður en þcir hlutu
írið, gerðu ]>oir þessa greiniiegu játn-
ingu: “Vór höfum bætt þeirn vonzku
cfan á allar vorar syndir, að vcr höf-
um beið'st konvngs.” 1. Sam 12,19. peir
urðu að játa syndina, sem þeir höfðu
gert sig seka i. Vanþakklæti þeirra
1 eygði sáiir þei: ra og skildi þá frá Guðí.
Guð getur ekki t.ekið jántninguna
gilda, nema því .aðeins, að henni fylgi
einlæg iðrun og afturhvarf. Lífernið
verður að taka gagngerðri breytingu.
Állt það sem guð hefir velþóknan á,
verður .að leggja niður. petta mun leiða
af sannri hrygð yfir syndinni. pað, sem
gera skal af vorri hálfu, hefir verið
tekið skýrt fram. “pvoið yður, takið
yðar ilsku breytni burt frá mínum aug-
um og látið af því að gera illt. Lærið
gott að gera, leitið þess sem rétt er;
hjálpið þeim, sem fyrir ofríki verða,
unnið réttra laga hinum munaðarlausa
og verjið málefni ekkjunnar.” Es. 1 ;16,
17. Ef sá, “sem áður var óguðlegur,
skilar aftur veði, bætir rán og breytir
eftir lífsins boðorðum, svo að hann að-
hefst ekkert það, sem rangt er, sá skal
lifa og ekki deyja.” Ssek. 33:15. Páll
segir meðal annnars cr liann talar um
afturhvarfið: “pví sjáið það, að þér
hryggðust eftir Guði, hvílíkt kapp
vakti það hjá yður! Já, ennfremur af-
sakanir, þykkju, ótta, eftirlöngun, v.and
lætingu, refsingu; í öllu sönnuðu þér,
að þér væruð hreinir í þessu efni. ”
2. Kor. 7:11.
pegar syndin hefir sljóvgað hina sið-
ferðislegu dómgreind, þá getur syndar-
inn ekki séð brestina í fari sínu eða skil-
ið hve mikil sú synd er, sem hann hefir
drýgt, og ef hinn sannfærandi kraftur
heilags anda, vinnur eigi bug á honum,
þá heldur hann að nokkru leyti áfram
að vera blindur gagnvart synd sinni.
Játning hans ef ekki einiæg eða alvar-
leg; í hvert skifti sem hann játar synd
sína, kemur hann með afsökun um leið,
til þess að fegra aðferð sína. Hann seg-
ir, að hefði ekki staðið svo og svo á, þá
hefði hann eigi gert þetta eða hitt, sem
fundið er að við hann fyrir í það skifti.
pegar Adam og Eva höfðu etið af
hinum forlioðna ávexti, urðu þau gagn-
tekin af blygðun og skelfingu. pað
fyrsta sein þau lingsuðu um, var það,
hveruig þau ættu að fara að afsaka synd
sína. og komast hjá dauðahegningu
þeirri, er þau óttuðust. pegar Guð
spurði þau um synd þeirra, þá leitaðist
Adam við að skella að nokkru leyti
skuldinni á konu sína. Hann svaraði:
“Konan, sem þú gafst mér til sambúðar,
gaf mér af trénu og eg át.” Konan
skaut skuldinni á höggorminn: “Högg-
ormurinn sveik mig, svo eg át. ” 1. Mós.
3:12,13 “Hvers vegna skapaðir þú högg
orminn? Hvers vegna leiðst þú honum
að komast inn í Eden?” pessar spurn-