Stjarnan - 01.12.1919, Síða 16

STJARNAN.
ÍÍ2
frú TJe inn í — “svo márgir eldri og
vitrari iiljóta að ckilja inálið betur en
við”.
Frú Lie kemst í vandræði.
“En það er svo margt, sem mér dett-
ur í hug, og eg veit ekki vel, hvernig
cg á að koma orðum að iþví; en mér
hefir einnig dot.tið í lmg síðan eg sett-
ist niður hér — hvers vegna kirkjan
ekki heldur hvíldardaginn?”
“Heldur ekki hvíldardaginn?” endur
tók frú Lie hissa. “það gerir liún, barn;
það gera allir kristnir, sumir samvizku-
samlegar en aðrir, en hann er alment
haldinn heilagur um allt landið”.
“Nei ekki hvíldardagurinn”, svaraði
Esther, “hvíldardagurinn er sjöundi
dagurinn. Guð blessaði hann, og hann
segir í tíu boðorðunum: ‘Minstu þess,
að halda hvíldardaginn. heilagann’; en
sunnudagurinn, fyrsti dagur vikunnar,
er sá dagur, sem menn halda. Hvers-
vegna hlýðum vér ekki guði og höldum
sjöunda daginn?”
“Áður en Kris.tur kom, héldu guðs
börn sjöunda daginn”, sagði frú Lie,
“en á tíma Nýjatestamentisins var
hvíldardeginum breytt ’ ’.
“ATar það í raun og veru? ’ ’ sagði
Esther, eins og byrði væri létt af henni
“Seg mér, hver breytti honum? Eg
skil ekki, hvað þetta með tíma Nýja-
testamentisins þýðir; en ef guð hefir
brcytt meiningu sinni, og sagt okkur
það, er allt í lagi. Hvar stendur það?”
Og Esther tók biblíuna sína í hönd sér
,til að finna staðinn, þegar henni yrði
vísað á hann.
“Eg held ekki, að biblían segi, að guð
hafi lireytt deginum”, sagði frú Lie
óviss.
‘ ‘ En liver annar hafði rétt til að gera
það?” lnúpaði Esther gröm. ”Getur
verið að Kristur hafi gert það”, bætti
hún við; “eg lield hann hafi haldið
i ívíldardaginn”.
“Nei”, svaraði frú Lie.“Eg held ekki
að Kristur liafi breytt hvíldardeginum
— eða að minsta kosti hafi skipað það
á nokkurn hátt”.
“Sögðu lærisveinar hans nokkurn-
tíma, að Kristur hafi óskað eftir, að
breyta deginum?”, spurði Esther.
“Eg man ekki eftir að þeir gerðu
það”, svaraði frú Lie, “en hinir gömlu
kirkjufeður liéldu sunnudaginn sem
hvíldardag. paö átti að vera til minn-
ingar um upprisu Jesús Krists”.
“Hverjir voru hinir gömlu kirkju-
feður?” spurði Esther nú. “Hver heim.
ilaði þeim að breyta. degi Drottins?
Hann var mjög nákvæmur með, að hann
ætti að haldast heilagur, og ef hann
Iiefði óskað að annan dag ætti að halda
heilagan, þá trúi eg því, að hann sjálf-
ur eða Kristur mundi hafa sagt það.
það er eitthvað merkilegt við þetta”.
“Eg ætla að segja þér það, Esther, að
þú mátt ekki fara að efast um hluti,
sem eru alment álitnir réttir. þegar
maður kemst að réttri uiðurstöðu, eru
altaf góðar ástæður fyrir þeim”.
“Eg mundi ætla að bezta ástæðan
væri skipun guðs”, sagði Esther, um
leið og hún fletti blöðum í biblíunni
sinni. “En það er ennþá eittt”, bætti
hún við, “okkur var kent á trúboðs-
skólanum, að ef við lifðum guðræki-
legu lífi, þá komust við til himins undir
eins eftir dauðann, það er að seg'ja, and
inn fer þángað”. Hún leit spyrjandi
augum á frú Lie.
“Já, það er það sem við höfum lært”.
Esther vill fá meira ljós.
‘ ‘ En biblían segir að hinir dauðu viti
ekkert; en ef andi okkar hefir meðvit-
und, þá veit hann eitthvað; líkamir
vorir vita ekkert hvort sem er. ”