Stjarnan - 01.12.1919, Blaðsíða 21

STJARNAN.
117
ins og sögðu við hann: “Hefir þú ei lát-
ið það boð út ganga, að hver sem í 30
daga gerir bæn sína til nokkurs guðs
eða manns, nema þín, konungur. að
þeim >hinum sama skuli varpa í ljóna-
gryfju? Konungur svaraði: “það stend-
ur stöðugt, eftir órjúfanlegu lögmáli
Meda og Persa. pá svöruðu þeir og
söðu til konungsins: “Danícl, einn af
þeim herleiddu gyðingum, skeytir
hvorki um þig konungur, né um það
forboð sem þú hcfir látið skriflegt út
ganga, heldur gerir bænir sínar þrisvar
á dag. ” Dan. 6:13,14.
þegar konungur sá að hann var bú-
inn að ganga í gildru, varð hann mjög
svo hryggur og reyndi alt til sólarlag",
að frelsa Daníel. En samsærismennirn-
ir hættu ekki við áform sitt. þeir studd-
ust við þá grein í lögum ríkisins, sem
hljóðaði þannig: “að ekki má raska
boði né banni, sem konungur sjálfur
hefir staðfest. ” Hann varð að halda lög
um uppi. Hryggur í hjarta sínu, gaf
Daríus þá skipun, að láta sækja hinn
:eðsta ráðgjafa ríkisins og fleygja hon-
um fyi-ir ljónin. Sem hin síðasta ósk til
hins ákærða, sagði konungur: “þinn
Cíuð scm þú dýrkar án aíláts, hann
frolsi þig. ” Við að segja þetta viður-
kendi konungur vanmátt sinn.
þanig leit eit eins og sams'ærismen-
irnir hefðu sigrað. þcir vissu ekki, að
Guð gat komið í veg fyrir, að halda
uppi ranglátum lögum, þrátt fyrir það
að voldugasta ríki heimsins ætti í hlut.
Eins og Jehóva hafði frclsað meðbræð-
ur Daníels úr hendi Nebúkadnesars,
þannig frelsaði hann Daníel úr gini ljón
anna. Hið mikla ríki, Meda og Persa
öðlaðist við þennan atburð, þekldngu á
hinum sanna Guði.
Við sólaruppkomu flýtti konungur
sér til ljónagrifjunnar, og þegar hann
kom að gryfjunni, hrópaði hann með
torgþrunginni rödd: “Daníel, þjónn lif-
cnda Guðs! þinn Guð, scm þú dýrkar
án afláts, hefir þá megnað að frelsa þig
frá ljónunum!” Og honum til mikilla
gleði, svaraði Danícl: “Njóti konungur
langra lífdaga!” Guð hafði lokað gini
ljónanna vegna þess, að Daníel hafði
hvorki Ijreytt á móti Guðs né manna
lögum. Eftir að hafa hegnt samsæris-
mönnunum, með því að fleygja þeim í
hina sömu gryfju; lét Daríus senda bréf
öllum þjóðum í sínu volduga ríki, þar
sem liann skoraði á alla að viðurkenna
Daníels Guð.
Sýrus viðurkennir stjórn forsjónarinnar
Eftir andlát Daríusar, tók Sýrus við
ríkinu. Guð hafði nefnt Sýrus með
nafni, 174 árum áður en hann fæddist,
og vaíalaust hefir Daniel sýnt lionum,
hvað ritningin hafði sagt fyrir fram um
hann.
1 átrúnaði sínum viðurkendu Pers-
arnir tvær miklar meginreglur: Hið
góða og hið illa. En hugmynd þeirra
um gott og illt getur ekki jafnast við
kenning ritningarinnar um réttlæti og
synd. Hugmynd þeirra náði ekki lengra
en til þcss, sem tímalegt er, svo scm
með- og mótlæti eða hamingja og óham-
ingja. Guð tók tillit til þess, þegar hann
ætlaði að vinna Sýrus á sitt vald: “Eg
cm drottinn, en cnginn annar; enginn
guð er til nema eg — sem ræð hamingju
manna o>g óhamingju. En Persarnir
líktu þessum tveimur meginreglum við
Ijósið og myrkið, og þegar drottinn tal-
aði að gera sjálfan sig þeim kunnugan,
sagði hann samkvæmt þessu: “Eg em
Drottinn, — sem tilbý ljósið og' fram-
lciði myrkrið.”
þegar Daníel sýndi konunginum hina
guðdómlegu fyrirsögn honum viðvíkj-
andi, fá hann að Guð talaði til hans
persónulega: “Svo segir Drottinn um