Stjarnan - 01.12.1919, Qupperneq 27

STJABNAN.
123
Náð og lögmál
I ___
Sá sem hafnar lögmálinu hafnar einn-
íg náðinni; því náð og lög eru sarneig-
inleg. Og að ræða um náð án lögmáls
er ómögulegur hlutur.
Látum oss líta á þetta. Að vera
undir náðinni er jú hið sama sem að
vera náðaður. En hverjir eru þeir sem
verða náðaðir? Eru það ekki þcir senr
lrafa brotið lögin og verða dæmdir sek-
ir. þegar náðarrétturinn er settirr, hverj
ir eru það þá sem hann náðar? Eru það
borgarar sem lifa heiðarlegu hæversku
lífi og írjóta virðingar mannfél., eða eru
það aumingja fangarnir, senr hafa hrot-
ið iög landsins og verða að þola lrcgii-
ingu ? Eru það eldti hinir síðar nefndu?
Eru það ekki þeir sem eru undir lögun-
irm, er þurfa hjálpar og' náðar með.
Getur nraður talað unr náð áður err yfir-
troðsla lrefir átf sér stað? Og hvernig
getur yfirtroðsla átt sér stað þar senr
lögiir eru engin til. Nei, lrugmyndin
um náð er ómöguleg rrema í sarnbandi
við lög. Náð felur í scr tög'. Að tata
um náð og samtímis segja að ekkert
lögmál sé til, er að gjöra gys að Guðs
orði og' heilgrigðri skynsemi. Aðeirrs
þeir, sem hafa hrotið lögmálið og' nreð-
ganga og iðrast þess og hafa ásett sér
að hætta lögmálsbrotum—eiga von um
rráð. Grundvötlur náðarinnar er tög-
mál. Án lögnráls er engin rráð.
Glæpamaður rrokkur hefir brotið lög-
in og honunr er náð að vörrnu spori.
Ilann verðrrr settur í fangelsi. Mörg
ár líða lrjá. Ilann fær viðbjóð á því
lífi sern hann lifði áður, og ásetur sér,
ef hann nokkurn tínra komist lífs út, að
verða, heiðarlegur rnaður. Já lrann gjör-
ir mcir en það. Hann ætlar sér rneðan
hann er í fangelsi, að gera lrið rétta og
haga sér skikkarrlega. Hair gjörir það.
Tímar tíða. Allir sjá nú að hann reyrrir
að gjöra það senr rét er. Fangaverðirnir
taka eftir þesu. þeir trúa honum fyrir
þessu og hinu og hann kemst í álit hjá
]reim.
Svo eftir nokurn tíma kérnur fairgels-
isstjórnin famati; og nafn þesra fanga
kemur franr til rhugunar. það verður þá
ákveðið að setja nafir hans á náðarlist-
ann af því að þeir sjá að hann iðrast
þess að hafa brotið lögin og rnun vafa-
laust mota frelsið á réttan lrátt ef hann
væri látinn laus. Að lokum verður hann
náðaður og fer út. llann er ekki undir
lögunr lengur. Hann er nú undir náð-
inni. Harrrr er frjáls. Harm getur farið
hvert senr hann vill; hann lrefir borgað
nreð reynslu. íframtíðinni ætlar hann að
gæta sín svo hann brjóti ekki lögin og
verði ekki settur í þrældóm aftur. Hann
ætlar að halda lögin. llann larrgar ekki í
fangelsi oftar.
Ilvað mundi maður lrugsa unr fanga,
sem þannig var náðaður, ef hann skyldi
fara út, hrópa húrra! og segja: Nú er
eg frjáls! Núna get eg gört eins og nrér
sýnist. Eg er ekki undir lögum lengur.
Eg hefi ekkert við þau að gjöra. Nú get
eg brotið lögin hve oft senr nrig iarrgar
til. Eg er ekki undir nokkuru oki leng-
ur Eg er undir náðinni. ” Maður, sem
þannig breytti, mundi fljótt kornast að
raurr um að hann væri ekki frjáls maður
lengur. Lögreglarr nrundi setja hann inrr
aftur og það mundi verða honum heldur
crfitt að fá lattsrr í annað sinn. Nei, það