Stjarnan - 01.12.1919, Síða 29

STJARNAN.
125
Frelsaður á vígvellinum
pað var frá vörnm ]?essa mans, sem á
hlnt í. aS sá, er þetta ritar, heyrði sög-
una yfir í Norðurálfunni skömmu eftir
að maðurinn var kominn heiru úr stríð-
inu og liafði meðtekið Krist, sem sinn
persónulega frelsara. Sogumaðurinn
var miðaldra maður, viðkunnanlegur
og mjög greindur, pegar hann var beð-
inn að lýsa frelsun sinni og afturhvarfi,
sagði hann frá á þessa leið:
“Áður en stríðið skall á var eg van-
trúarmaður. 1 bænum þar sem eg átti
heima hafði eg farið og hlustað á fyrir-
lestra er einhver Sjöundi Dags Advent-
isti hélt, en eg hafði þá enga löngun til
að verða kristinn, svo eg reyndi að
gleyma öllu því, sem eg var búinn að
heyra. Svo kom stríðið mikla. Eg var
kallaður til að gera herþjónustu, og var
á vígvellinum í orustunum við Somme
í 1915.
“Einn dag þegar sú herdeild sem eg
tilheyrði gjörði áhlaup, særðist eg af
sprengikúlu (shrapnel). Félagar mínir
héldu áfram og þar lá eg blæðandi og
ósjálfbjarga í dálítilli laut. Ekki rén-
aði bardaginn. Eg heyrði til kúlnanna í
loftinu yfir mér. Engir rauðakross-
menn gátu farið lit á vígvöllinn.
“Næsta morgun var eg mjög slappur
af blóðtapi, hungri og þorsta. Eg
hafði mat í liðsmannatöskunni, en eg
var of veikur til að snúa mér í kring og
ná í hann. þar lá eg í mínu eigin blóði.
hjálparlaus að öllu leyti og bjóst eg við
að eg myndi deyja.
“En einmitt þegar eg var að hugsa
þannig kom hæna frá bóndabýli, sem
var þar skamt frá, og’ varp eggi rétt hjá
mér. Eg rétti út höndina, tók það, og
borðaði.
“Næsta morgun kom hænan aftur og
varp öðru eggi hjá mér. Eg tók það
líka.
“Hinn þriðja morgun kom liún einn-
ig og hirin fjórða og liinn fimta, og í
hvert skifti gaf liún mér egg, sem var
einmitt nægileg fæða til að halda lifi í
líkama mínum.
“Hin fimta dag rénaði orustan og
læknislijálp var send út á vígvöllinn til
að hjúkra hinum særðu. Eg sá til rauð-
akrossmannanna þegar þeir komu og
hafði einmitt nógu mikla rænu til að
kálla til þeira og láta þá vita að eg var
lifandi.
“Eg var tekinn á spítala og var furðu
fljótur að ná mér aftur. pegar eg sá að
líf mitt hafði verið varðveitt, fór eg að
hugsa um þessa undraverðu upndan-
komu. Eg fann sárt til að Guð hafði
verið mér,—aumingja syndara, mjög
svo náðugur. Eg fór að þakka hoiium
og gaf honum hjarta mitt. pegar eg
var sendur heirn fór eg að finna pré-
dikarann, hvers fyrirlestra eg var búinn
að hlusta á, og byrjaði að kynnast bibl-
íunni og nú fagna eg í Drottni og hinni
blessuðu von. ” : ■
Meðan hann sagði þessa sögu, tók eg
eftir að maðurinn var laus við alla í-
myndun og uppgjörð. Hann lét sig
skíra til Ivrists og lagði mikið kapp á
að kynna sér ritninguna og bjó sig
undir að taka þátt í útbreiðslu fagna5
arerindissins og vinna sálir fyrir Krist.
W. A. S.
___________ ð
Mig langar að halda í
hönd þér
Hinar al-kunnu sögur um Abraham
Lincoln sýna oft hans, hér-um-bil tak-
markalausu brjóstgæði, pegar hann var