Stjarnan - 01.12.1919, Qupperneq 32

o-mm* n-mmm-o-mam- o-mn*-
Drottinn fékk frumgróðann
Lítil stúlka hafði jarðarberjabeð í
garði foreldra sinna. Og nú hafði hún
verið að bíða eftir þeim tíma, þegai
berin yrðu fullþroskuð cg hún gæti
farið að tína þau. Loksins kom stundin.
“Nú ætlum við þó að njóta þeirra”,
sagði bróðir hennar einn fagran sumar-
morgun og svo fór hann að tína þau
stærstu, sem hann gat fundið.
“Nei, eg ætla ekki að borða neitt af
þessum jarðarberjum”, sagði systirin,
“því þessi ber eru hinir fyrstu full-
þroskuðu ávextir þetta ár.”
“pví betra verður þá að smakka á
þeim”, meinti bróðurinn.
“Já, en þau eru frumgróðinn í garð-
inum okkar.”
“Hvað gerir það til?”
“Eg ætla að láta þig vita”, sagði litla
stúlkan og það var mikil alvara í rómn-
um, “að pabbi sagði mér, að hann ætíð
gæfi Guði fyrstu peningana, sem hann
tekur inn og að hann öölist mikla gleði
og blessun af þeim peningum sem
hann hefir eftir handa sér og sínum.
Og nú langar m'g til að gefa Guði
hin fyrstu jarðarber.”
“En hvernig ætlar þú að fara að því
að gefa Guði jarðarber? Og þó þú gæt-
ir, heldur þú, að hann myndi kæra sig
um þau?”
Eg veit hvernig eg á að fara að því”,
sagði litla stúlkan, “Jesús hefir sjálfur
sagt, að það sem við gerum einum af
hans minstu smælingjum, skoðar hann
eins og við hefðum gert það honum.
Og nú ætla eg að fara að færa henni
litlu veiku Maríu hin fyrstu jarðarber.
öllum ber saman um, aö hún muni ekki
lifa mjög lengi, og eg veit að hún fæi
engin jarðarber, því ao móðir hennai
er alt of fátæk til að geta keypt þau
“Svo færðu systkinin hinni deyjandi
o-^mmo-mmmommommmo-mamom^-ommm
Marlu hin fögru fullþroskuöu ber. Og
með hvaða fögnuði rétti hún ekki sína
þunnu armleggi út á móti þeim og
kærleiksgjöf þeirra. Hve mjóar og
rnagrar voru ekki hendur hennar og
liér um bil gagnsæjar. En þegar syst-
kinin sáu hvernig hið iitla föla andlit
lýsti af fögnuði yfir komu þeirra og
brosti til þeirra, og þegar þau hlust-
uðu á þakklætisorðin, sem féllu frá
hinum þunnu vörum, þá fyltust njörtun
þeirra af fögnuði, er þau aldrei hefðu
getao fengið með því að borða berin
sjálf .
Og hið bezta af því öllu var, að
þegar þau voru á heimJeið, fundu þau
í’dlmerkilega i sinum eigin hjörtum, að
Guð hafði viðurkent og meðtekið
,þeirra litlu barnafóin, frumgróðann,
sem þau höfðu helgað honum, með því
að gefa hann einum af hinum minstu
smælingjum hans, sem innan skamms
mundi ganga gegnum dauðans skugga-
dal.
# # #
“Vér getum unnið lítilmótlegustu
slcyldustörf lífsins með kærleiksanda,
eins og þau séu fyrir Drottinn. Ef kær-
leikur Guðs er í hjartanu, þá mun hann
lýsa sér i líferninu. Krists sæta angan
mun vera umhverfis oss og áhrif vor
munu göfga aðra og verða þeim til
blessunar.
* * *
“pú átt ekki að bíða eftir meirihátt-
ar tilefni né krefjast óvenjulegra hæf'-
leika, áður en þú ferð að vinna fyrir
Guð. pú þarft eigi að hirða um, hvað
heimurinn muni hugja um þig. Ef
dagfar þitt ber vott um hreinleika og
einlægni trúar þinnar og aðrir verða
sannfærðir um, að þú viljir þeim vel
þá verða erfiðismunir þínir eigi með
öllu til ónýtis.”
mmmommmommmo-^mmommm()
a-m+o