Stjarnan - 01.05.1922, Blaðsíða 16

Var það ekki Jesús, sem gaf oss
boðorðið: Þú skalt ekki mann
vega?”
Margir textar bæði í gamla og
nýja testamentinu sýna, að Kristur
var sá, sem talaði tíu boðorðin frá
f'jallatindum Sínaís. Plássið leyfir
ekki, aS vér skoðum nema einn
þeirra: “Því Drottinn vor dómari,
Drottinn, vor löggjafi, Drottinn, vor
konungur, mun frelsa oss” (Es. '33:
22). — Þessi ritningargrein sýnir
oss, að hinn sami Drottinn, sem er
löggjafinn, er einnig frelsarinn.
Kristur er bæði frelsari (Matt. 1:
21) og konungur (Öpb. 19: 16)
Hann er einnig dómarinn (Post. 17:
3'i.ý. Eins víst og Kristur er frels-
ari, dómari og konungur, eins víst
er það, að hann er löggjafinn. Þess
vegna. var það Kristur, sem gaf oss
þetta boðorð.
Var það ekki Jesús Kristur, sem
bauð oss að halda sjöunda dag vik-
unnar heilagan? Hví brjóta svo
margir Guðs þjónar (prestar) boð-
orð Drottins vísvitandi og með köldu
blóði?
Vér höfum oftar en einu sinni
sýnt fram á í Stjörnunni, aö Jesús
hefir skapað alla hluti (Jóh. 1 : 1-3)-
Og einig að hann innsetti hvíldar-
daginn viö sköpun heimsins (1. Mós.
2: 1-3). Hann er þess vegna höf-
undur eða herra hvílc|ardagsins
(Mark. 2: 28). Svo að sá, sem í
sannleika er fytlgjandi jjesú Krists,
mun gjöra eins og herra hans hefir
boðið honum (Jóh. 14: 15; 15: 14).
En hvers vegna brjóta þá svo
margir prestar þetta boöorð? Sum-
a-kassínn.
ir þeirra hafa enn ekki fengið ljós
á þessum mikilvæga sannleika og
brjóta það af vanþekkingu. Aðrir
brjóta það móti betri vitund. Þeir
loka augum sínum fyrir þessu og
vilja ekki sjá það, þó að þeir skilji
það til fulls. Sumir gjöra það af
ótta fyrir aö missa embætti sitt, aSr-
ir af ótta fyrir heiminum. Þeir
vilja heldur fá lofstír hjá mönnum,
en hjá/Guði. Um þess konar leiS-
toga kirkjunnar töluSu spámennirn-
ir fyrir mörgum öldum á þessa leið:
“Kennimenn landsins brjála mínu
lögmáli, vanhelga mína helgidóma,
gjöra engan mun á því, sem heilagt
er og óheilagt, greina ei hreint frá
phreinu; þega\r mínir hvíldardagar
verða óvirtir, þá loka þeir aftur aug-
unum, og eg sjálfur verS vanhelgað-
ur mitt á meðal þeirra” (Esek. 22:
26). —
En þegar náSartíminn er á enda,
hinar sjö síSustu plágur byrja aS
falla og GuSs andi hverfur í burtu
frá jörðinni, mun fólkið, sem þessir
hirSar hafa afvegaleitt, rísa upp og
hefna sín á þeim. Uýsir Jeremia
spámaður þessu meS svo feldum
orðum:
“Æpið hirðarar! Kveiniö og velt-
ið yður (\ dufti), þér leiðtogar hjarð-
arinnar! Því nú er sá tími, að yður
mun verða slátrað; og eg tvístra yS-
ur, aS þér dettið sundur sem dýrt
ker. Hirðararnir geta ei undan
fcomisí, dg fyrirjiðar : hjarðarinnar
geta ei bjargað sér. Kvein hirðar-
anna hljómar, og óp hjarðarinnar
leiStoga, því Drottinn eyðir haglendi
jieirra. (Jer. 25: 34-36).