Stjarnan - 01.03.1924, Blaðsíða 10

42
STJARNAN
september 1920 voru mjög eyöileggj-
andi.
Eldfjöll.
Síöan Vesuvíusargosið í 97 e. Kr.,
sem huldi borgirnar Herculanum og
Pompeii ösku, hafa menn á tímabili
kristninnar verið vottar aö mörgum
slysum, sem eldgos hafa orsakaö. f
ágúst mánuði 1838 mistu rneira en þrjá-
tíu þúsundir manna lifiö í sprengingu
Krakatua viö Sunda sundiö. Og 12.
maí 1902 var borgin St. Pierra á eyj-
unni' Martinique, hverrar fólksfjöldi var
þrjátíu þúsundir, lögð í eyöi aö íbúum,
á einu augnabliki viö sprengingu, sem
orsakaöist af eldfimum gastegundum
frá eldfjallinu Mt. Pelee.
Fellibyljir hafa í vöxt.
Á vorurn tírnum hafa fellibiljir, sem
óeiginlega eru nefndir hvi'rfilvindar,
farið í vöxt. Fyrir nokkrum árum komst
dr. Talmage heitinn, eftir aö hafa taliö
upp suma þeirra, þannig aö oröi:
“Satan, valdhafinn i loftinu, hefir
aldrei gert eins mikiö ógagn með felli-
byljum, og á þessum tímum. Og hefi
eg ekki á réttu rnáii að standa, þegar eg
segi, aö ei'nkenni þessara tíma, sem vér
liíum á, sé slysin, sem orsakast af
fellibyljum?”
Tákn í mannfélaginu og hinum stjórn-
arfarslega heimi.
í Matt. 24: 37. segir frelsari vor:
“En eins og dagar Nón voru, þannig
mun verða koma mannsonarins.”
Vér sjáum af frásögnum biblíunnar
um daga Nóa, “aö' ilska mannsin var
mikil á jöröi’nni og allar hugrenningar
hjarta hans voru ekki annaö en ilska
alla daga.” “Og jöröin var spilt í augsýn
Guös og jöröin fyltist glæpaverkum. Og
Guö leit á jörðina, og sjá hún var spilt
oröin; því að alt hold haföi spilt vegum
sínum á jörðinni.“ 1. Mós. 6: 5, 11, 12.
Þetta er skuggaleg mynd,—hún er
samt varla verri en sú, sem vér sjáum x
heiminum núna. Siömenning nútímans
er aöeins þunt spónlag yfir hringiöu
spillingarinnar, sem hefir dregið til sín
ekki einungis hina fátæku og fáfróðu
heldur og marga, sem eru ríkir og hafa
notið alls þess, er auður og góðar stöö-
ur í mannfélaginu geta veitt mönnum. 1
mörg ár hafa menn haldið því fram, að
heimurinn væri orðinn betri og hin
kristna siðmenning gjörði endurtekningu
hryðjuverka liðinna alda ómögulega. En
þessi von hefir algjörlega brugðist og
tuttugasta öldi'n, í staðinn fyrir að vera
friðar og gullöld heimsins, er að fara
aftur í menningarleysi.
Hið mikla stríð, sem byrjaði 191U,
opinberaði öllum mönnum eins og ef tií
vill ekkert annað gat gjört, að siðmenn-
ing tuttugustu aldarinnar tekur lítið
fram siðmenningu miðaldanna.
Þetta ásigkomulag heimsins var fyrir-
sagt, þegar Páll postuli ritaði:
“En vita skaltu þetta, að á síðustu
dögum munu koma örðugar tíðir, því að
mennirnir munu verða sérgóðir, fégjarn
ir, raupsami’r, hrokafullir, lastmælend-
ur, foreldrum óhlýðnir, vanþakklátir,
vanheilagir, kærleikslausir, óhaldinorðir,
rógberandi, bindindislausir, grimmir,
ekki elskandi það, sem gott er, sviksam-
ir, framheleypnir, ofmetnaðarfullir,
élskandi munaðarlífið meira en Guð, og
hafa á sér yfirskin guðhræðslunnar, en
afneita krafti hennar.” 2. Tim. 3: 1-5.
Tákn iðnaðarheimsins.
Eitt af hinum þýðingarmestu táknum
tímanna er hið mikla stríð milli auðvalds-
ins og verkalýðsins. Jakob postuli segir
um þetta:
“Heyrið nú, þér auðmenn, grátið og
kveinið yfir þeim eymdum, sem yfir yð-
ur munu koma. Auður yðar er orðinn
fúínn og klæði yðar eru orðin möletin,
gull yðar og silfur er orðið ryðbrunnið,
og ryðið á því mun verða yður til vitnis
og eta hold yðar eins og eldur; þér hafið
fjársjóðum safnað á síðustu dögunum.