Stjarnan - 01.03.1924, Blaðsíða 11

STJARNAN
43
Sjá, laun verkamannanna, sem hafa
slegiö lönd yöar, þau, er þér hafiö haft
af þeim, hrópa, og köll kornskurðar
mannanna eru komin til eyrna Drottins
hersveitanna. Þér hafið lifað i sællifi á
jörSunni og í óhófi; þér hafiS alið hjörtu
yöar á slátrunardegi. Þér hafið sakfelt,
þér hafið drepið hinn réttláta; hann stend
ur ekki gegn yður.” fjak. 5 :i-8.
Með því aS benda á þenna texta höf-
um vér ekki þar með sagt, að allir vinnu-
veitendur séu eigingjarnir og óréttlátir,
eða það, að allir verkamenn séu kúgaðir;
en það er óþarfi að skýra frá, að á þess-
ari letingja ogóhófsöld fyrir hina fáu, og
vinnu og skorts öld fyrir hina mörgu, sé
eitthvað bogið. Samt sem áður mun á-
standinu ekki batna með glæpum, lög-
leysi og uppreist.
Það er ekki’ tilgangur vor, að dæma
um kost og löst á stríðinu milli vinnu-
veitenda og verkamanna, heldur leggj-
um vér áhers'lu á það, að stríð, sem ekki
verður bælt niður, geysar milli þeirra og
að það, samkvæmt ritningunni, er þýð-
ingarmikið tákn, er sýnir, að vér lifum
á hi'num síðustu dögum í sögu þessa
heims.
Tákn í hinum stjórnarfarslega heimi.
Ástandið í hinum stjórnarfarslega
heimi er nákvæmlega fyrir sagt í 'hinu
guðdómlega orði: “Þjóð mun rísa
upp gegn þjóð og ‘konungsríki gegn kon-
ungsríki,” sagði frelsari vor. Þetta hefir
átt sér stað á öllum öldum. En eins og a
öðrum sviðum, þá hefir einnig þetta á-
stand farið versnandi eftir því sem við
nálgumst endirinn, þangað til vér núna
höfum ástand, sem ekkert fordæmi á í
sögu heimsins.
Friður og engin 'hætta.
Menn tala um frið, en það er enginn
verulegur friður hér og mun heldur ekki
verða. Fyrir munn spámannsins segir
Drottinn:
“Boðið þetta meðal heiðingjanna:
Búið yður í heilagt stríð! Kveðjið upp
kappana! Allir herfærir menn komi fram
í leiðangur! Smíðið sverð úr plógjárn-
um yðar og lensur úr sniðlum yðar!
Heilsuleysinginn hrópi: Eg er hetja!”
("Jóel. 3: I4> I5-)
Jóel segir oss að þetta ástand rnuni
vera ríkjandi á hinum síðustu dögum, og
að margir, einmitt á þeim tíma, sam-
kvæmt fyrirsögnum spámanna og post-
ula, muni segja: ”Friður! friður! og þó
er enginn friður“. Jer. 6: 14. fEldri þýð.J
Meðan menn í Es. 2: 3-5 og Mík. 4: 2-5.
talar um frið, talar Drottinn um stríð.
ékki svo að skilja, að hann vilji stríð,
en meðan friður er á vörum manna, er
stríð í hjörtum þeirra.
Tákn í andlega lífi heimsins.
I hinum kristna heimi sjáum vér
mynd, sem hefir tvær hliðar— öðru
megin er trú, hinu megin er vantrú;
öðru megin er guðlegt líferni, hinu meg-
Ín er lauslæti. Á þessum timum sjáum
vér þverbreytni þesa heims, sem, meðan
hann að mestu leyti er kærulaus gagr.-
vart öllum guðdómlegum sannleika,
engu síður gyrða sig fagnaðarboðskapn-
um. Það er eins og vér höfum náð á-
fangadagskveldi iþess tíma, þegar orðin,
sem frelsarinn talaði, munu rætast: ‘ Og
þessi fagnaðarboðskapur um ríkið mun
prédikaður verða um alla heimsbygðina
til vi’tnisburðar öllum þjóðum; og þá
mun endi'rinn koma.” Matt. 24: 14. Er
það ekki þýðingarmikið atriði, að hinn
sameinaði kristindómur hefir valið sér
þetta einkunnarorð: “Fagnaðareindið
um allan héim í þessari kynslóð.”
Bkki sinnaskifti, heldur viSvörun.
Frelsarinn segir eklci, að heimurinn
muni taka sinnaskiftum við prédikun
fagnaðarboðskaparins, og að þá muni
endirinn koma, héldur segir hann:
“Þessi fagnaðarboðskapur um ríkið mun
prédikaður verða um alla heimsbygðina,
TIL VITNISBURÐAR ÖLLUM ÞJóÐ