Stjarnan - 01.03.1929, Síða 5

STJARNAN
37
um er dr. Bowlby. Eftirfarandi tilvitn-
un er tekin úr Philadelphiu dagblaSinu
“Public Ledger.” Dr. Bowlby segir
þetta viS fréttaritara þessa mikla blaSs:
“AÖeins Ivaþólskir, Únítarar, sjöunda
dags Adventistar og Gy'Öingar eru fyrir
utan hreyfingu vora. Og til þess aÖ
vera hreinskilinn viö yður, þá verða einn-
ig þeir að lúta þessurn lögum, ef að oss
hepnast að leiða þau í gildi. Gyðingur-
inn verður að halda “hvíldardag” vorn.
í raun og veru er laugardagur hans hvort
sem er ekki hvíld'ardagur hans eins og
hann ímyndar sér. Hann er skakkur
unnudagurinn er hvíldardagur hans eins
vel og hann er hvíldardagur vor. Og
það mun ekki saka að hann fari í sam-
kundu sína, þegar vér förum í kirkjur
vorar.”
Enginn heilvitamaður getur lesið þess-
ar linur án þess að verða var við fyrir-
litningaranda fyrir boðorðum Guðs,
sannleika Ritningarinnar, og ofsóknar-
auda gagnvart náunagnum. Þegar mað-
ur talar við þessa menn, neita þeir al-
gjörlega að hafa í hyggu að ofsækja
samlborgara sína, sem eru á annari skoð-
un en þeir sjálfir eru, en reynslan sýnir
að þeir gjöra það hvenær seni tækifæri
gefst. Sunnudagalögin eru í innsta eðli
sinu kúgunar- og ofsóknarlög eins og
sagan iber ljósan vott um. Þegar hin
fræga ameríska trúfrelsishetja, lögmaö-
urinn Charles C. Longacre, talar um af-
leiðingar sunnudagalaganna í Tennessee
ríkinu, kemst hann þannig að orði:
“í Tennessee ríkinu voru 120 sjöunda
dags Adventistar teknir fastir, yfirheyrð-
ir, fundnir sekir og hneptir í varðhald á
tiltölulega stuttum tima fyrir engan ann-
an glæp, en að þeir höfðu unnið sex daga
í hverri viku að heiðarlegu og löglegu
verki og hvílst á sjöunda degi vikunnar,
éins og Guð hafði boöið þeim. Þessir
menn, sem eru eins góðir borgarar og
Tennessee ríkið hefir nokkurn tíma átt,
borguðu meira en $2,500 í sekt. 87
þeirra voru hneptir í fangelsi og var
þeim haldið þar til samans 1,722 daga eða
hér um bil fimm ár,'til að úttaka hegn-
ingu fyrir að tilbiðja Guð í samræmi
viö sannfæringu eigin samvizku þeirra.
Tólf af þessum mönnum voru lagðir í
járnfjötra og hlið við hlið glæpamanna
urðu þeir að mylja grjót og byggja brýr
fyrir ríkið. Einn þeirra hafði ekki gjört
annað en að laga vírskýlu á einni hurð
á sunnudegi. Einn hafði aðeins tekið
upp nógu margar kartöflur úr sínum
eigin garði til að hafa í miðdegisverðinn
á sunnudegi. Einn maður sólaði skóna
sina í sinu eigin húsi á sunnudegi. Ann-
ár maður vann á maisakri sínum tvær
og hálfa mílu frá alfaravegi bak við skóg.
Maður, sem njósnaði steig út úr vagni
sínum á leið til kirkju og gjörði tveggja
og hálfrar mílu aukaferð, til að komast
að raun um, hvort þessi maður væri að
vmna í allri kyrþey bak við skóginn, og
því næst sór hann í réttinum,, að honum
hefði verið ómögulegt að halda huga
sínum við ræöu prestsins á þeim degi,
at því að nágranni hans var að vinna á
sunnudegi. Þessi truflun hugans var
nægileg ástæða til að finna manninn sek-
ann. Ekkja, sem sá fyrir sjálfri sér og
barnahópnum, var fundin sek að því að
færa manni aftur léðan vagn á sunnu-
degi með hlassi af eldiviö fyrir lánið.”
Það eru þess konar lög, sem þetta fé-
lag, með aðstoð þingmanna sinna, reyn-
ir að leiða í gildi í öllum ríkjum og
fylkjum þessara tveggja landa. Því
miður hafa margir íslendingar, bæði
lærðir og leikmenn, gengið í þetta félag
og vinna nú að því að löghelga “hinn
vilta sólardag frá öllum heiðnum öldum”
fBritish Review), til þess að geta kúgað
samlborgara sína, sem eru á annari skoð-
un en þeir sjálfir eru. Kaupendur
Stjörnunnar geta sjálfir dæmt um það,
hvort þess konar menn geti talið sig skil-
getna syni þeirra frelsishetja, sem kusu
heldur að yfirgefa átthagana fornu og
óðalsbæina og fara af landi brott, en áð
þola kúgun Haraldar Hárfagra. Er