Stjarnan - 01.03.1930, Blaðsíða 9

STJARNAN
4i
ViS komum aítur til Alexandríu vetur-
inn 1820 og þar meS endaði ferSin.
Fyr en viS vorum alveg búnir aS af-
ferma skipiS var mér boSin staSa á
skipinu “Tal'bot” sem skipstjóri. Lá
þaS skip í Alexandríu en þaö átti heima
í Salem, Mass. ÞaS lá reiSubúiS til aS
sigla til Liverpool á Englandi. Eftir
fáeina daga var ég kominn út í hiS mikla
reginhaf aftur á leiS til NorSurálfunnar.
ViS hreptum stormveSur í Golfstraumn-
um, en komurn okkur frá því meS því
aS halda til suSausturs. Eftir nokkra
vikna siglingu náSum við ákvörðunar-
staS okkar. Hér í Liverpool var þaS,
aS ég tíu árum áður, hafði orsakalaust
veriS tekinn af hinum brezku yfirvöld-
um og sendur út í herskip, þar sem ég,
eins og áSur hefir veriS skýrt frá, var
þvingaður til aS gera þjónustu í langa
tíS og lenti aS lokum sem stríSsfangi í
varShaldi. SiSan höfSu miklar breyt-
ingar átt sér stað í NorSurálfunni. HiS
langa stríö var á enda. Fyrst hafSi frið-
ur verið saminn milli Englands og Banda-
ríkjanna og land vort fékk þar með
frjálsar hendur til aS reka verzlun sína á
hafinu. Þessi réttindi voru enn framar
staSfest eftir hina mikilsvarðandi orustu
hjá Waterloo áriS 1815. Því næst höfSu
hinir helztu stjórnmálamenn í NorSur-
álfunni komiö saman i Vínarborg og á-
kveSiS landamæri ríkjanna og þannig
staSfest friSinn. Bretar urSu aS gefa frá
sér þau réttindi, sem þeir höfðu tekiS
sér, aS taka meS valdi og reka út á
herskipaflota sinn alla þá amerísku sigl-
ingamenn, sem þeir gætu náS í. Og hinn
voldugi maSur þNapoleon mikli), sem
vildi sölsa undir sig herradæmiS yfir
allri NorSurálfúnni, var þvingaSur til
þess aS eySa seinustu æfiárum sínum
á eySiey úti í hinu mikla reginhafi.
í Liverpool tókum viS saltfarm. Á
heimleiSinni hreptum viS mikinn óhag-
stæSan vind, en komum til Alexandríu,
D. C., haustiS 1820. í bilinu var ekki
hægt aS fá farm, svo ég hélt heim til
fjölskyldu minnar eftir sextán mánaSa
fjarveru.
Snemma voriS 1821 hélt ég aftur til
Alexandriu, D. C., til þess aS gera ferS
á sama skipinu til SuSur Ameríku.
Farmurinn var aSallega mél. í þetta
sinn var ég ekki einungis skipstjóri,
heldur var mér einnig faliS á hendur aS
selja farminn líka. En kaup mitt var
meir en tvöfaldaS. BróSir minn var
fyrsti stýrimaSur. ViS létum í haf og
ætluSum til Rio de Janeiro í Brazilíu.
Út Potomac flóann höfSum viS hafn-
sögumann meS okkur, en hann var svo
hneigSur fyrir áfengi, aS matsveinninn
varS viS og við aS færa honutn brenni-
vínsstaup. ViS fórum aS óttast aS
skipið á þann hátt gæti lent í háska, svo
viS vorum neyddir til aS láta hann hafa
aSeins þrjú staup yfir daginn, þangaS
til aS hann hafSi komiS okkur út fyrir
Virginia hæSirnar. ViS lögSum leiS
okkar um Cape Verde eyjarnar, til þess
aS geta hagnýtt okkur norSaustur staS-
vindinn.
Rio de Janeiro höfnin er rúmgóS og
landslagiS kringum hana mjög svo fag-
urt. Hér seldum viS meiri partinn af
farminum og aS þvi búnu drógum viS
upp segl og héldum til Montevideo í
mynni La Plata fljótsins. Á leiðinni
þangað hreptum við mikinn storm og
rákum viS alltaf nær landi. Um siSir
lægSi veÖriS, en straumurinn tók okkur
enn nær ströndinni. Eina björgun okk-
ar var að varpa akkeri og til allrar ham-
ingju hélt kaSallinn. í þessari óþægi-
legu legu urSum viS aS liggja i þrjátíu
klukkutíma, þá fór hann aS hvessa og
héldum viS á opna hafiÖ.
Skömmu seinna komurn við til Mou-
tevideo, þar sem viS losuÖum okkur viS
þaS, sem eftir var af farminum og
héldurn svo aftur til Rio de Janeiro.
Þar keypti ég húSir og kaffi nóg til aS
ferma skipiS og hélt svo til Bahía. Eftir
aS hafa losaS okkur viS farminn þar,