Stjarnan - 01.10.1933, Page 6

STJARNAN
150
til yztu endimarka heimsbyg'Öarinnar, og
hafa verið þýdd á öll tungumál, og á
flestar málízkur.
“Hann fékst ekkert við húsasmíöi, en
timburmanns sonurinn frá Nazaret er
orðinn byggingameistari sögunnar, þvi
byggingar, sem eru listaverk heimsins
hafa verið reistar honum til heiÖurs.
“Hann var enginn listamaÖur, en mál-
verk Raphaels, Michael Angelos og Leon-
ardo da Vinci fengu hugmynd sína frá
honum.
“Hann var ekki skáld, en Dante, Milton
og fjöldi hinna frægustu skálda heimsins
fengu innblástur sinn frá honum.
“Hann lék ekki á hljóÖfæri, en Haydn,
.Handel, Beethoven, Bach og Mendelssohn
náðu hæstri fullkomnun og málsnild í
tónum sínum og ljóÖum er þeir sömdu
honum til dýrðar.
“Jesús gaf sig ekkert að félagsmálum,
en samt sem áður eiga allar umbætur fé-
lagslífsins, mannkyninu til heilla, rót sína
að rekja til kenninga hans og lífernis.
Enginn nema Jesús hefir nokkurn tíma
sýnt staðfestu án þverlyndis. Hann var
líknsamur og sýndi bágstöddum við-
kvæmni og hluttekningu, þótt hann væri
félagslyndur þá var hann um leið svo til
baka haldandi að enginn dirfðist að gjör-
ast honum of nærgöngull. Hann var hóf-
samur, en það leiddi hann aldrei til að
áfellast aðra, hann sýndi þeim ávalt hóg-
værð og umburðarlyndi. Hann lagaði sig
ekki eftir háttum heimsins, en hann komst
við af þörfum og þjáningum manna.
“Vantrúarmenn hrósa dómgreind hans,
fegurð kenninga hans, réttlæti ákvarðana
hans og krafti orða hans. Þeir dáðust að
hinni flekklausu fegurð hans háleita líf-
ernis, staðfestu hans, hreinleika, göfug-
lyndi, alvöru og krafti.
“Orð Ivrists eru ótæmandi, þau eru
notuð í orðskviði, þau eru lögS til grund-
vallar fyrir löggjöf, þau eru aðalkjarn-
inn í kenningum kristindómins, þau veita
huggun hinum fátæku, þreyttu og þjáðu,
þau eru lífskraftur sem breytir innræti
manna, þau líða aldrei undir lok, og hve
mikið sem þau eru notuð, þá eru þau alt
af jafn kraftmikil eins og þegar þau fyrst
voru töluð. Orð Krists hafa til að bera
einfaldleik barnsins sameinaðan vizku
guðdómsins; blíðlyndi kærleikans og
kraft eldingarinnar til að kljúfa björgin.
“Hinir sterkustu gagnrýnendur hafa
ekki vikið Jesú úr hásæti sem ímynd full-
komins heilagleika. Hinar ólgandi bylgj-
ur vantrúarinnar brotna við fætur hans,
en hann stendur sem Inn fullkomna fyrir-
mynd og uppörfun ti! allra góðra verka,
hann er hvíld hinum þreyttu. Hann er
ilmur lífsins, hið eina guðdómlega blóm
í aldingarði heimsins.
“Vantrúarmenn kanuast við alt þetta,
en reyna svo að gjöra grein ívrir ]?ví frá
nát.túrlegu sjónarmiði. Þeir eru l’úsir að
kannast við að Jesús sé hinn mesti og
bezti maður, sem lifað Iiefir á jörðu, en
ef bent er á guðdóm hans sameinaðan
manndóminum, þá rísa þeir upp öndverð-
ir og mótmæla því.
“Þar sem þeir nú kannast við að Jesús
sé fullkomnastur og bestur al’ra manna,
þá hafa þeir komið sjálfum sér í klípu
og skapað sér meiri vandræði en þeir
höfðu áður, því ef Jesús er ekki bæði
Guð og maður þá hlýtur hanti að vera
hinn mesti svikari heimsins, því hann
gjörir kröfu til tilbeiðslu, hann kvaðst
vera ljós heimsins og hafa verið ti' áður
en heimurinn var. Hann sagðist vera
kominn frá Guði og vera Guði jafn. (Jóh.
5:17. 18). “Til þess að allir heiðri son-
inn eins og þeir heiðra föðurinn.” (Jóh.
5:23. sjá einnig Jóh. 10:30,38). Jesús
kannast við að vera Guð. Jóh. 10:33.
Þegar Thomas hinn trúarlitli, eftir upp-
risu Krists, kallaði hann “Drottinn minn
og Guð minn,” þá ávítaði Jesús hann
ekki heldur sagði aðeins: “Af því þú
hefir séð mig hefir þú trúað, sælir eru
þeir, sem ekki sáu og trúðu þó.” Jóh.
20:28-2. Miklu fleiri texta satna efnis
mætti tilfæra úr guðspjöllunum.
“Að gjöra kröfu til alls þessa ef hann
hafði engan rétt til þess mundi brenni-
merkja hann sem hinn mesta svikara