Stjarnan - 01.10.1933, Qupperneq 13

STJARNAN
157
jarðarför, haldiÖ ræðu, og verið nærfata-
laus—
“IIver gengur þarna frá húsinu okk-
ar?” greip hann fram í, “það er líkt
Maceys.”
Þegar Walter var búinn a8 koma fyr-
ir sig hækjunum og þau ætluðu aS fara
að ganga upp a8 húsinu, sagði hann við
Baker: “Hérna er lykillinn, viltu opna
clyrnar fyrir okkur, Hetty getur stutt
mig.”
Hetty fór aS tala um ánægjuna yfir
því að geta veriS heima hjá honum á
þakklætishátíðinni, en alt í einu rak hún
upp lágt undrunar óp. Þau voru komin
að opnum dyrunum svo hann sá þaÖ sem
vakið hafði undrun hennar. Það var lagt
á borð fyrir tvo í borðstofunni, og á borð-
inu var alt það góðgæti, sem nokkur gæti
óskað sér, jafnvel hnetur og brjóstsykur
og blóm. 1 miðjunni var stórt spjald með
þessum orðum á: “Velkomin heim.”
(Maceys).
Með gleðitár í augunum gekk Hatty
yfir að borðinu, en þá heyrði hún hækj-
urnar falla á gólfið svo hún sneri sér
við til að hjálpa manní sínum. En alt
í einu stóð hún við og horfði á hann.
“Ó, Walter,” sagði hún frá sér numin,
“þú getur gengið nærri eins vel og áður.”
W. E.
Rómverskum sagnfræð-
ingum ber saman
Framh. frá bls. 154
með ósannindi? Gleymdi faðirinn þegar
hann sendi Jesúm, skipunum þeim, sem
hann hafði gefið Móse?” (“Origen
against Celsus” Book 7 Chap. i8 Ante-
Nicene Fathers” eftir Róberts and Don-
aldson, Buffalo, 1887.).
Celsus segir enn f remur: “Eg kannast
við allar skoðanir þeirra. Allar þessar
setningar eru teknar úr yðar eigin bók-
um.” “Lærisveinar Krists skrifuðu þetta
um hann.” “En þeir sýna dýpstu lotn-
ingu manni, sem komið hefir fram meðal
þeirra, og álíta þaS enga synd móti Guði
þó þeir tilbiðji þjón hans (Jesúm).”
“Það er eins og það hefði verið í gær eða
fyrradag, sem vér hegndum manninum,
sem dróg yður á tálar.” “Vér bæði fund-
um hann sekan og dæmdum hann dauða
verðan.”—Ibis Book, I. Chap. XII; Book
2, Chap. 4, 10, 16; Book 8, Chap. 12.
Celsus vitnar til allra helztu atburðanna
í lífi og þjáningum Krists, sem sögulegra
viðburða, en kannast ekki við guðdóm
hans.
Aðalatriði sannana vorra eru þessi:
1. Tacitus var uppi síðari hluta postula
tímanna, þegar líf og dauði Krists var
sumum ennþá í fersku minni. Hann talar
um Krist sem vel þektan mann í.sögunni
og fullyrðir að hann “á stjórnarárum
Tíberíusar, hafi pínst undir Pontíus Pilat-
us landstjóra í Júdeu.” Þetta er einmitt
það sem guðspjöllin halda fram.
2. Hvernig gátu “kristnir” menn dregið
nafn sitt að “Kristi,” “stofnanda” þess
“safnaðar,” sem hófst í Júdeu, ef Kristur
hefði aldrei lifað og dáið í Júdeu?
3. Hví skyldi Celsus koma með öll önn-
ur mótmæli gegn kristindóminum en aldr-
ei inna að því, að líf og dauði Krists væri
skáldsaga, þegar slílc staðhæfing hefði
orðið áhrifamest? Hví skyldu óvinir
kristindómsins benda á helztu atriðin í
Nýja Testamentinu, sem sögulega við-
burði og segja að þeir hefðu nýlega við-
borið, og að “þessar setningar eru teknar
úr yðar eigin bókum,” ef þeir með því
að mótmæla öllum frásögnunum sem
fölskum, hefðu með einu höggi getað koll-
varpað öllum sönnunum kristindómsins ?
Svarið er blátt áfram þetta: Þeir þektu
hina sögulegu atburði og gátu ekki mót-
mælt þeim.
C. Edwardson.