Stjarnan - 01.02.1934, Qupperneq 5

STJARNAN
21
Ötrúlegt en satt
LÁNAÐA GUÐSPJALLIÐ
“Heyrðu, hvaða bók hefir þú þarna?”
spurði nautasmali húsbónda sinn, sem var
að leggja saman tölur á blaði og hafði
bók undir.
“Ó, það er Jóhannesar guðspjall,” svar-
aði maðurinn kæruleysislega.
“Viltu lofa mér að líta á það?” spurði
pilturinn þegar húsbóndi hans lagði frá
sér bókina. Maðurinn rétti honum guð-
spjallið, og samtímis var kallað á hús-
bóndann svo hann fór eitthvað í burtu.
Pilturinn gekk að starfi sínu aftur og sá
ekki húsbónda sinn í fleiri daga. Hann
las bókina spjaldanna á milli og heilagur
Andi sannfærði hann um synd gegn um
lestur orðsins, svo hann iðraðist og sneri
sér til Guðs. Þegar hann skilaði guð-
spjallinu spurði hann:
“Hefir þú lesið bókina, sem þú lánaðir
mér ?”
“Nei, eg hefi ekki gjört það.”
“Hvar skyldi eg geta keypt samskonar
bók ?”
“Eg veit það ekki. Maður, sem eg hitti
niðri í búð, gaf mér hana fyrir tveimur
vikum síðan.”
“Eg ætla mér að kaupa eina, og ef eg
væri í þinum sporum, þá mundi eg vissu-
lega lesa þessa bók. Hún er sú bezta,
sem eg hefi nokkurn tima lesið. Ef hún
væri ekki svona lítil, þá mundi eg segja
að það væri Biblían, því maður getur ekki
lesið hana án þess að fá löngun til þess að
verða betri maður.”
GUÐSPJALLIÐ 1 FANGA-
KLBFANUM
Maður nokkur var tekinn fastur og
fluttur í fangelsi. Alt, sem var í vösum
hans var tekið frá honum, nerna Jóhannes-
ar guðspjall, sem honum hafði verið gef-
ið nokkrum klukkutímum áður á trúboðs-
stöð niðri í bæ. Yfirmaðurinn sem rann-
sakaði hann rétti honum guðspjallið aftur
um leið og hann var settur inn í fanga-
klefann, en hann kastaði því strax á gólf-
ið. Annar fangi tók það upp, fletti
nokkrum blöðum i því og kastaði því svo
á gólfið aftur. Að minsta kosti 6 fangar
gjörðu slíkt hið sama, loks komst það í
hendur gömlum glæpamanni. Hann
fletti nokkrum blöðum og mátti auðveld-
lega sjá að hann var kunnugur bókinni.
Þegar hann hafði fundið það sem hann
leitaði að settist hann niður og fór að
lesa. Eftir nokkra stund lét hann bók-
ina aftur, gekk yfir til unglings pilts, sem
hafði verið tekinn fastur meðan hann var
að br jótast inn í búð, og fór nú að tala við
hann. Gamli maðurinn hafði lifað í glæp-
um og verið mörg ár í betrunarhúsum.
Hann fullvissaði drenginn nú um, að líf
sitt hefði verið þannig mislukkað af því
hann hefði ekki gefið gaum að áminn-
ingum góðra foreldra, heldur kosið veg
ranglætisins. Svo tók hann guðspjallið
upp úr vasa sinum, rétti drengnum það
og bað hann að hlýða sér yfir, til að sjá
hvað mikið hann kynni utanbókar. Hann
þuldi vers eftir vers, og stundum heilan
kapítula nærri orðrétt. Loksins sagði
hann: “Ungi maður, eg vil þú takir þessa
bók. Lestu hana og fylgdu kenningum
hennar, og þú munt aldrei koma hingað
aftur.”
Unglingur þessi hafði ekki alist upp á
kristilegu heimili. Hann hafði í raun-
inni ekki haft neitt heimili síðan hann
var ellefu ára gamall, og hafði aldrei kom.
iS undir áhrif kristindómsins. Þetta var
fyrsta prédikunin, sem hann hafði heyrt
á æfi sinni. Hann las alt guðspjallið frá
upphafi til enda áður en hann var kallaður