Stjarnan - 01.12.1936, Blaðsíða 2

98
ST J ARN AN
“Alveg hættulaus,” svaraði Cortinas, “þér
getið haldið áfram óhræddir og alveg eins ó-
hultir eins og þér væruð í yðar eigin landi.”
Svo kastaði hann kveðju á þá og hélt svo leið-
ar sinnar án þess að gjöra þeim neitt mein.
Þessi frásaga sýnir varðveislu Guðs yfir
þeim, sem treysta honum, og einnig hve dýr-
mætt það er að hafa lykilinn að forðabúri him-
insins — bænina. Jesús sté til himna fyrir
rúmum 1900 árrnni síðan, en hann hefir ekki
slept af oss hendinni né yfirgefið oss. Vér
getum notið þeirra einkaréttinda, að lifa í stöð-
ugu samfélagi við hann. Hið lítilmótlegasta
Guðs barn meðal vor getur fyrir bæn öðlast
hjálp frá stjórnara alheimsins. Ó, hve dýrmætt
og mikilsvert j?að er að mega biðja Guð, full-
viss um að fá það sem vér biðjum um, ef það
getur orðið oss til blessunar að fá það.
Hvirfilbyljir eru nnjög algengir á Caribba
eyjunum og þar umhverfis, en þrátt fyrir það
að margir ákafir byljir höfðu nýlega gengið
þar yfir, þá afréð skipstjóri einn, eftir inni-
lega bæn til Guðs að hann skyldi hefja ferð
sína. Hér um bil 150 mílur vestur af Bahama
eyjunum hrepti skipið vont veður. f fimm
daga leit svo út sem ósýnilegt afl hindraði ferð
þess. I’egar skipsmenn héldu að þeir hefðu
siglt 30—40 mílur, þá fundu þeir að þeir höfðu
færst áfram aðeins 3—4 mílur þaðan semi þeir
voru daginn áður; þannig leið dagur eftir dag,
og reyndi það mjög á trú skipstjórans, svo hann
hrópaði: “Drottinn, hví er oss haldið hér ?
Hví erum vér hindraðir á þennan hátt?”
Loksins breyttist veðrið og þeir gátu hald-
ið áfram ferð sinni. Þegar þeir komu í höfn
voru þeir spurðir: “Hvar voruð þér meðan
á hvirfilbylnum stóð?”
“Hvaða hvirfilbylur ?” spurðu þeir undr-
andi, “við höfum ekki orðið varir við neinn
hvirfilbyl.” Svo var þeim sagt að skelfilegur
hvirfilbylur hefði gengið yfir. Hann hafði
verið hringinn í kringum þá, en á einhvern
undraverðan hátt, höfðu þeir verið varðveittir
frá honum. Vér getum alls ekki treyst vorri
takmörkuðu sjón og skilningi, en ef vér leggj-
uimi alt í Guðs hönd, þá erum vér óhultir undir
varðveislu hans.
Líf Krists er sláandi dæmi upp á styrkleika
gegnum bæn til Guðs. Þótt hann væri full-
korninn og Guðs son, þá fann hann sífelda þörf
fyrir samband við föðurinn gegnum bæn. Þótt
hans væri freistað á allan hátt, eins og vor, þá
var hann fyrir bænarsamband sitt við föðurinn,
fær urn að sigra heiminn. Hvílík uppörfun
fyrir oss. Getum vér, syndugar, veikar og ó-
fullkomnar verur vænst þess að sigra freist-
ingar í vorum eigin krafti?
Reynsla D. L,. Moodys ber einnig vott um
kraft, sem vér getum öðlast fyrir bæn. Árið K
1870 var imierkisár fyrir hann. Þá var hann að
prédika i Chicago. Tvær konur, sem höfðu
komið á samkomur til hans heimsóttu hann einu
sinni og sögðu við hann: “Við höfum verið að
biðja fyrir þér.”
“Því biðjið þið ekki fyrir fólkinu,” spurði
hann. “Af því þú þarft kraft heilags anda,”
svöruðu þær. “Eg þarf kraft,” bætti hann við
seinna þegar hann sagði frá þessu atviki. “Eg
hélt eg hefði kraft, eg hafði stærsta söfnuðinn
í C'hicago, og margir sneru sér til Guðs fyrir
áhrif mín. Eg var ánægður með sjálfan mig.
En þessar konur héldu áfram að biðja fyrir *
mér og hið alvarlega tal þeirra um sérstaka
fyllingu heilags anda til starfs vakti mig til
umhugsunar. Eg bað þær að koma og tala við
mig. Þær komu og útheltu hjarta sínu í bæn
um að eg mætti öðlast fyllingu heilags anda.”
Þá um haustið brann borgin Chicago.
Moody fór til New York til að leita hjálpar
fyrir fólkið. Meðan hann dvaldi þar fékk
hann hina dýrmætustu reynslu í lífi sínu. “Eg
get ekk lýst henn,” sagði hann sjálfur, “eg
minnist sjaldan á hana við aðra, hún er of
háleit til þess.” í stuttu máli hann fékk nýja
opinberun á kærleika Krists, og hann öðlaðist
svo mikinn kraft til að vinna fyrir einstaklinga
að hann varð öflugt verkfæri í Guðs hendi sál-
utn til frelsunar.
Önnur blessun, senr bænin veitir er vinátta
Guðs og þekking á honum. Ef vér erum í svo
nánu sambandi við hann, þá imunum vér hafa
meiri unun af að tala vil hann heldur en við
jarðneskan vin. Hann sjálfur óskar eftir að
vera vor innilegasti vinur. Bezta aðferðin til
að fá þekkingu á Guði er að tala við hann, og
svo að hlusta á hann tala til vor. Hikaðu ekki
við að segja honum frá allri gleði þinni og sorg,
hann þreytist aldrei af að hlusta á þig og svara
þér.
Líf Enoks er undravert dæmi upp á vináttu.
“Hann gekk með Guði.” Drottinn gaf honum
opinberun um endurkomu sína. Reynsla hans (
var þessi, að því meiri óguðleiki sem umhverfis
hann var, því meira þráði hann að vera heima
hjá Guði. Meðan hann ennþá dvaldi á Jörð-
unni þá lifði hann í anda í bústöðum ljóssins.
Hann öðlaðist frá Guði þann kraft sem hann